De dagen voor kerst waren niet leuk. Het ging heel slecht met mijn moeder na meerdere keren uitval. Het zou een beroerte kunnen zijn, tia of epileptische aanval het is niet te zeggen. Ik weet wel dat ze er wederom heel slecht bij lag.

Als je wil kun je mijn blog daarover hier lezen >>KLIK<<

Ik ging dan ook met het lood in mijn schoenen 1e kerstdag ‘s Ochtends naar het verpleeghuis. Echt geen idee wat er aan te treffen. Zou ze apathisch liggen zoals de afgelopen dagen? Of zou het koninginnetje weer in haar stoel zitten?

Het was bizar, ze was bij en alert. Ze dronk weer en wilde ook weer eten maar bovenal was ze “er” Ik kon tegen haar praten en kreeg bij tij en wijlen meer reactie terug dan ik in weken heb gehad. Alsof er iets verschoven is in haar hersenen. Iets is even vrijgekomen waardoor ze iets helderder is.. geen idee maar wat ik wel weet is dat ik op 1e kerstdag 1 van de mooiste cadeaus ooit kreeg.

Een dikke vette oprechte lach van mijn moeder… op foto! Omdat jullie allemaal zo meeleven wilde ik jullie dit niet onthouden! Ik poste gisteren even snel een foto op FaceBook en het was bizar hoeveel reactie die kreeg! Dank jullie!

Een kerst om niet snel meer te vergeten.