Beste God, lieve God, weledelgestrenge God.. Hoe begin je zo’n gebedsbrief eigenlijk?
Nou ja aangezien hij (is het een hij?) en ik al geruime tijd niet meer praten hou ik het maar op Beste God.
Beste God dus, ik heb een vraag die mij al heel lang dwars zit. Het gaat een beetje over u vandaar dat ik u er maar mee lastig val. Nee geen zorgen ik ga niet zeuren over waarom u de armoede niet oplost en kanker niet stopt want ik weet dat u dat niet kan… Als u dat kon was het al lang gebeurt toch?
Nee ik wil het even hebben over boete doen. U kent het wel, boete kleed, karma etc etc. Wat je zaait zul je oogsten en meer van dat soort zaken. Hoe zit dat nou? Behandeld u al deze zaken of gaat dat steekproef gewijs? En als ik dan toch aan het vragen ben, gaat het wel eens mis? Ben geneigd om te zeggen “u bent ook maar een mens” maar dat lijkt me niet helemaal kloppen. Maar eerlijk.. Gaat het wel eens mis?
Ja ik vraag dat met een reden. Ik zie namelijk best wel veel ongelijkheid in mijn leven. Ik zie mensen die ooit heel slecht waren rustig oud worden in een tropisch paradijs in Zuid Amerika bijvoorbeeld. Of mensen die anderen verschrikkelijk hebben genaaid, nee niet alleen de bank directeuren van het afgelopen decennia, die uiterst goed slapen ‘s nachts en plezierige golf uitjes hebben afgewisseld met een halfjaar verblijf op een buiten verblijf ook weer op een verre tropische bestemming. Die blakende van gezondheid op hoge leeftijd rustig inslapen in bed.
Als ik dan zoals vandaag weer even bij mijn moeder ben dan kan ik mij niet onttrekken aan het feit dat u gewoon een fout heeft gemaakt. Die Alzheimer was helemaal niet voor mijn moeder gekkie. Kijk de boeken er nog eens op na. Ze was lief, harde werkster, eerlijk en goed gelovig. Heeft nooit een ander slecht behandeld of besodemieterd. Echt kijk kou nog eens goed want dit klopt niet.
Misschien had u een beetje kunnen geven aan haar want ze heeft wel eens gescholden en ja ze is ook wel een keer dronken geweest. Denk zelfs dat ze wel eens sex voor het huwelijk heeft gehad. Ja dus een beetje zou ik begrijpen. Vergeetachtigheid ofzo of gebroken heup of iets dergelijks. Er is vast wel een creatiever ziekte te bedenken toch?
Want ik neem aan dat u het rete druk heeft en niet alle mensen individueel kunt bekijken en daarom help ik u wat.
Ja Elly heet ze en ze ligt nu plat. Ja herkent niemand meer klopt en ze kan niet meer lopen, eten, drinken, denken, plassen, poepen, lachen etc.. Die dus. Ze ligt nu gewoon een beetje te zijn en ja dat is het wel. Zit niet veel meer bij zeg maar.
Nou ik hoop oprecht dat u de moeite neemt dit even uit te zoeken en kijken of er geen foutje is gemaakt. Als dat zo is, ach even goede vrienden hoor… We maken allemaal wel eens een fout. Het toegeven scheelt al.
Als er de mogelijkheid is een en ander nog recht te trekken dan ben ik gaarne bereid mee te denken met wie dan de Alzheimer mag krijgen ok?
Nou dank voor het lezen en hopelijk tot horens.
Met vriendelijke (goddelijke) groet,
Menno Drenth
Jammer dat het niet zo werkt he? Een antwoord op de vraag waarom zullen we nooit krijgen ben ik bang. We moeten er gewoon mee dealen 🙁
Hoe naar oneerlijk en gemeen dat ook is.
Eigenlijk ben ik best blij dat God niet altijd luistert naar de wensen van de mensen…zeker niet als ik hier in de slagerij een knetterende GvD brul als er iets mis gaat. Met één woord zou ik dan verdoemd zijn omdat ik erom vroeg…
Weleens aan gedacht dat hetgeen je moeder nu moet doorstaan ook een beproeving is voor jou? Om ervan te leren dat niet alles is en komt wat jij graag zou willen?
Allemaal hebben we wel wensen hoe het anders zou moeten en vragen waarom de één Alzheimer krijgt, de ander kanker of een andere nare ziekte en weer een ander compleet mesjogge in z’n hoofd is en dingen ziet en hoort die er niet zijn en ook een heleboel die helemaal niets krijgen…
Blijven vragen en misschien krijgen we er nooit antwoorden op maar moeten we ermee leren leven.
Oké, jij hebt het niet gemakkelijk mijn jongen…al heel wat jaren zorg je voor je moeder zonder blikken of blozen en daarvoor verdien je diep respect. Zelfs nu ze je niet of nauwelijks meer herkent laat je haar niet barsten en dat schept grote bewondering want dat doen velen je niet na.
In de dierenwereld krijgt een dier dat verzorging nodig heeft of door ouderdom niet meer kan wat het voorheen deed al gauw een spuitje om naar de eeuwige jachtvelden te vertrekken. Men zal eens iets voor het dier doen voor de vele trouwe jaren dat het dier er voor jou was…
Ik denk dat velen die van een ouder of kind houden heel graag een lijdensweg voor hem of haar willen besparen, het is voor je gevoel ook niet ‘eerlijk’ dat de slechterik ook nog eens met dikke mazzel een lijden bespaard blijft…
Dat heb ik ook nooit begrepen ondanks de vele preken die ik als kind aan moest horen in één van die vele gebedshuizen. Van huis-uit katholiek en volgens die man met die jurk die zich pastoor of priester noemt zou God je tegen het kwade beschermen…nou mooi niet, zeker niet als ik naar onze Willie kijk maar het lijkt mij een leerproces….je krijgt dingen niet zomaar in je schoot geworpen maar je moet er iets voor doen! Al zijn er lieden die wel weer gemazzeld worden zullen sommigen een leerproces moeten ondergaan om gevormd te worden tot een waardig persoon.
Het lijden van jouw moeder moet ergens goed voor zijn….dat is mijn rotsvaste overtuiging.
Gelijk het lijden van onze Willie hier, die is bij tijd en wijle zo mesjogge dat zijn vriendengroep, die hem door dik en dun steunt, een andere dan de geplande weg in moet slaan. Wat leren wij hiervan? Jep! Rekening houden mèt en dat je leven soms niet helemaal verloopt zoals jij dat graag wil… So be it!
De dank die daarvoor terugkomt is soms onbeschrijflijk en mooi.
Jij kan toch ook intens genieten als moeders plotseling in een lachbui uitbarst of een blijk van herkenning geeft?
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaaltje hebt vriend Menno en voor de rest…Hou je kop d’r veur! 😉
Hey men nootje, k vind je in een woord “GEWELDIG! Groetjes Jurgen
Menno, als je merkt – ooit – dat hij of zij luistert, wil je mij dat zeggen dan? Want dan schrijf ik een soortgelijke brief. Ik denk namelijk ook te weten dat mijn pa niets zó fout heeft gedaan in zijn leven om deze k*t ziekte te verdienen …..
Pingback: Epilepsie? | Menno Drenth's
Hallo Menno,
Volg je al geruime tijd op de alzheimer site. Verhalen zijn heel herkenbaar en ook mijn moeder had alzheimer, zo afschuwelijk! Had… Ze is 4 maart j.l. Overleden. Niemand begrijpt hoe dankbaar ik ben. De jaren hiervoor zijn zwaarder en verdrietiger dan haar overlijden. Het gemis en verdriet is er al jaren. Daar komt het zien van het verdriet van mijn vader nog bij. Mijn vader(92) bezocht haar dagelijks.
Ik leef met je mee.
Gr. Karin
Jeetje Karin, als je het zo leest van een ander dan komt dat toch wel weer binnen. Neemt niet weg dat ik ook graag zie dat ze snel afscheid neemt.
Dank je voor je bericht..