Sorry voor de vloedgolf aan blogs, soms heb je dat.
Gisteren de ontruiming van het huis van mijn moeder (blog) en ze was weer gevallen waardoor haar gezicht weer in elkaar zat (blog) en een miscommunicatie qua planning prive maakte mij vanmorgen niet de meest leuke persoon in deze wereld.
Mijn oudste 2 kinderen hadden studiedag (althans de docenten) en waren vrij. De oudste had een verjaardag welke gevierd werd in de Eemhof (CenterParcs). Met enige spoed en gehaast vanmorgen naar Zeewolde gereden om daar rond 09:30 aan te komen zoals de planning in de uitnodiging aangaf. De auto parkeren op hop naar het zwembad lopen. Op zich een lekker ritje gehad en kunnen kletsen met Junior.
Aangekomen rond 09:45 en er was helemaal niemand. Nog even gewacht maar niets nada noppes njente. Tijd om met inmiddels een kleine irritatie factor de telefoon te pakken en naar huis te bellen. “Ik ga even informeren” zei Bri “bel je zo terug” … Enfin een paar minuten later belde ze terug met de melding dat het zwemmen pas om 11 uur was en dat iedereen nu bij de jarige job thuis zat… *zucht*
Al vloekende en tierende liep ik rond mijzelf ernstig zielig te vinden .. waarom is dat nou weer niet goed geregeld en ik heb nog zoveel te doen en ik heb me de blubber gehaast en .. en .. en.. Terwijl ik zo zielig ben snauw ik ook mijn zoon nog eens toe dat hij niet zo dicht om me heen moet lopen en hij loopt een eindje bij me vandaan…
Het is dat moment en dat moment alleen, ik zie hem staan.. enigszins verwonderd en enigszins gekwetst… ik kijk eens voor me.. naast me… en naar hem..
“Iedereen kan de klere krijgen!” is de 2e gedachte die ik heb. Ik pak hem lekker bij zijn schouder en tover een dikke vette lach op mijn gezicht. We gaan samen lekker het terras op en ik bestel een grote Cola (wat hij normaal alleen in het weekend drinkt) en een heerlijke moorkop! Zelf neem ik een bak koffie en kwarkgebak (jaja de lijn enzo 😉 ) en we hebben samen meer dan een uur in de zon heerlijk gesproken, gelachen en ge-Joetoept 😉 en nog meer cola gedronken 🙂
Mijn dag is weer helemaal goed 🙂
De enig juiste keuze want de glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft …:-)
Je hebt je frustratie mooi weten om te toveren naar quality time met je oudste! Ik herken ‘t overigens hartstikke, dat gevloek en getier als iets niet loopt zoals ‘t zou moeten lopen …. Vind ‘t trouwens wel leuk, al die berichten 😉
Fijn die momenten! En heel herkenbaar ook…
Wat goed van jou dat je ook die andere frustratie hebt omgedraaid op de foto 🙂
Kijk en dat is leven! Proficiat! Hoera voor Menno. Nu de rest van de wereld nog inclusief ikzelf.
Groeten
Daan
zo herkenbaar! En wat goed dat je dan jezelf zo herpakt en het ‘goed’ maakt. Voor junior en jezelf. Klasse zo’n vader!