Te doen…

Ik heb er even over nagedacht maar besloten de komende tijd een aantal blogs te maken die elkaar gaan opvolgen…. wat ga ik er mee doen.. Ik ga beschrijven wat er gebeurt met iemand die Alzheimer heeft, hoe begint het.. wat doe je . de strijd en bovenal wat kun en moet je doen voordat het te laat is.

Ik heb inmiddels de harde manier moeten ervaren dat een aantal zaken niet op zich kunnen laten wachten wanneer je geconfronteerd wordt met deze ziekte. Het achteraf regelen van zaken is zoveel lastiger en pijnlijker dan vooraf geïnformeerd zijn..

Nee het zal geen zielig verhaal worden, confronterend bij tijd en wijlen maar ik hoop informatief oprecht en waar mogelijk vrolijk mee te nemen in deze wereld in de hoop dat iedereen die hier mee te maken krijgt kan voorbereiden. Over geld, over huizen, over familie en over de dood…

Al is er maar één iemand die er zijn voordeel moet is het voor mij al voldoende….

Menno

Energie…

Langzaam schuifelt ze door de gang… voetje voor voetje… hoofd een tikkeltje naar beneden en hand aan de reling. Ze gaat ergens naar toe maar komt steeds weer op dezelfde plek…

We vangen haar op en de aandacht vind ze fijn, ze lacht… maar net als bij een kind liggen lachen en huilen dicht bij elkaar. Ze lacht en haar ogen worden roder… eigenlijk wil ze huilen… Mijn kinderen eerst en daarna Bri.. ik kom al laatste. Eenmaal voor haar gezicht kijkt ze me aan, “wie is dat ook alweer… waar ken ik hem van” zie ik haar denken… en even daarna knuffel ik haar. Of ze me herkent, ik weet het op dat moment niet maar ze schiet vol, waarschijnlijk omdat de knuffel ergens een instinct.. een oud gevoel aanwakkert.

Ik haal haar jas en kom op haar kamer. Mijn moeder is een makkelijk mens, altijd geweest en dat is soms lastig. Ze heeft een kamer alleen en die is zo nu en dan nog wel eens nodig voor een medebewoner die het zwaarder heeft dan haar. Ze bellen dan altijd keurig op en vragen of ze tijdelijk naar een meerpersoons kamer mag. Ik heb daar niet zo’n probleem mee maar vraag altijd aan de medewerkers haar in de gaten te houden of ze er zelf moeite mee heeft. Het heen en weer pingpongen van een mens is nooit goed .. zeker niet als je al niet meer weet wat je 1 minuut hiervoor hebt gedaan… aan de andere kant weet ze waarschijnlijk niet eens wat haar kamer is…

Ik was dus op haar kamer en schrok van de leegheid… steriel bijna… verdomme hoe kan ik dat nou vergeten.. Geen lijstje, geen foto, geen kleur… een lege witte kamer met een bed en een vieze kast…. Maakt me verdrietig dat ik dat niet eerder heb gezien…

Ik pak haar jas want de zon schijnt… en als de zon schijnt wil ik graag met haar de zon in. Lekker even genieten van de nazomer zon. Ik trek haar de jas aan en met zijn allen schuifelen we door de gang. Het gaat langzaam… heel langzaam… af en toe huilt ze en dan tikt ze me weer aan en zegt “wat luistert die hond goed he?” omdat ze Bri met hond voor ons ziet lopen…

We komen buiten en ik haal koffie voor ons… ze zit weer tegen huilen aan. Onrustig te wippen op de stoel en duidelijk ongemakkelijk… Het is dat moment dat we alles uit de kast moeten halen. ik zoek naar het laatste restje energie en begin haar op te vrolijken.. grapjes, anekdotes herinneringen… alles wat ik maar kan verzinnen  om haar weer even terug te halen. Met veel moeite drink ze een slok koffie. Haar hand gaat naar het kopje en in plaats van naar haar mond gaat ze richting de schotel om daar de koffie op te laten lopen. We helpen haar en zeggen “nee in je mond ma, niet op het schoteltje…” ze kijkt met een lege blik en twijfelt even… ze gaat gewoon door …. ik moet haar hand pakken en die naar haar mond begeleiden om de slok koffie op de juiste plek te krijgen…

Lekker we hebben zeebanket chocolade meegenomen, ma is en was altijd een lekkere snoeper.. had altijd wel wat lekkers in huis.. ze was de droom voor elke marketeer die wat nieuws wilde proberen 🙂 .. Ze geniet van de chocola en de aanwezigheid van de kinderen doet haar goed. Samen komen we heel langzaam weer op een punt dat ze kan lachen en iets meer gelaten oogt.

Laatste slok koffie en ze houd de slok in haar mond alsof ze bang is te slikken.. … … ze zou toch nog wel weten hoe ze moet slikken? Geloof het of niet maar het einde van het leven van veel Alzheimer patiënten komt doordat ze niet meer weten hoe ze moeten eten en drinken!… ik schrik daar wel van… zo snel? … Gelukkig slikt ze door…

Menno Jr loopt naar de buggy waar Nick in zit en staat gebukt met zijn kont naar mijn moeder toe… en heel even.. heeel even is ze er.. vanuit het niets… haar ogen glinsteren van ondeugd … ze kijkt me aan en gaat met haar hand naar de kont van Menno Jr en maakt een knijp beweging… ze lacht met een ondeugd in haar ogen die ik zo herken.. de glim op haar gezicht… man wat is dat fijn…

Ze lacht en doet het uiteindelijk niet maar de lol was er.. wel 15 seconden lang….

Gelukkig zegt ze heel af en toe mijn naam.. en is het net alsof ze weet wie ik ben… maar die 15 seconden… onbetaalbaar!!!!

Langzaam lopen we terug naar de huiskamer waar een bord met brood op haar wacht, ze gaat zitten en eet… ik knuffel haar en ze vraagt of ik niet te lang weg blijf… “nee ik ben er straks weer ma… echt waar…”….

Ze duikt weer weg in haar kleine wereld en verlaat iedereen om haar heen…

Enorm triest en verdrietig (alweer) verlaat ik haar maar voel gek genoeg een voldoening… dat beetje energie .. dat was voldoende om haar even op te laden… 15 seconden om precies te zijn…

Menno

Poep der op…

“Hey, laat je hond eens ergens anders kakken” hoor ik vanuit een raam verderop… Het is hem zelf.. de besnorde man.. een wat oudere man die niet zo heel veel te doen heeft (ogenschijnlijk) en daarom zich vermaakt met het kijken naar wat er op straat zoal gebeurt… In dit geval ben ik dat… minding my own business en doing my thing weet je… (zo.. klinkt dat stoer of wat??). Het is mijn straat althans een uitloper daarvan en daar is een veldje. Het is het enige veldje in de buurt en wordt regelmatig misbruikt door bouwers om voorraad neer te leggen of om poep huisjes te stallen als ze bezig zijn.

Het is ook een gewilde doorsteek en dat de rododendrons daar een obstakel voor zijn schijnt de meeste niet te deren. Maar zoals verwacht in een metropool als Hilversum (….) is het ook een geliefde plek om “de hond” even uit te laten. Je ziet er drollen van alle soorten en maten.. de “kees” van die dame die zo krom loopt en de drol van Yari die ligt er ook.. (dat kun je zien aan het artistieke puntje aan de bovenkant wat na een dag of 2 in een graadje of 23 langzaam een wit puntje begint te worden.. soort gletsjer op de Eiger zeg maar..) en mijn god.. die Deense Dog.. dat is geen drol maar een complete voorraad bemesting voor het Westland!

Enfin, mijn lieve hond Mira.. die staat daar rustig haar ding te doen… achterpoten licht gekromd, hoofd naar voren gebogen en oogjes een beetje samengeknepen.. het is hard werken voor haar dat kun je zien.. ze geniet er wel van en het is net alsof ze lacht.. ik denk dat als ze kon lezen ze er een krantje bij zou pakken… “hey laat je hond ergens anders poepen… (red: er stond schijten maar dat vond ik wat grof..) roept snorremans uit het raam..

Ik trek mijn hond een meter verder en vraag hem vriendelijk “zo goed snorremans?” (oeps zei ik dat hardop hoor ik mijzelf denken!)

“nee ga gewoon weg met die rothond gaat de besnorde man verder..”

“nou rothond dat vind ik niet aardig en ik denk dat u hiermee mijn hond dermate krenkt dat alle therapie die we gehad hebben daarmee nu kansloos is geweest” roep ik de man toe…

“jij bent wel een bijdehandje he?” roept snor..

“Valt best mee” zeg ik.. “ben minimaal 25 meter van je vandaan” ..

De snor krijgt een lichte rode kleur op de wang en ik maak me direct zorgen.. sja ik wil niet diegene zijn die een spontaan einde aan zijn leven afdwingt.. niet ik… althans… hmm nee Men weg met die gedachte …

“Ik wil dat je het opruimt” zegt de snor op briesende en snuifende toon waarbij ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid meerdere stukjes snottige toestanden zijn neus zie verlaten.. ik ben inmiddels dankbaar dat ik niet zo bijdehand was!

Op dat moment vind ik het genoeg en ik besloot uit mijn undercover rol te komen.. Nu zou het gebeuren dacht ik … de camera mannen komen overal vandaan en Frans schud de man zijn hand…. “Geweldig” roept hij “ik stonk er zo in hahaha stonk hahahaha nou nou…” …  ….    ….   …..   maar nee.. dat gebeurde niet.. Frans kwam niet en de enige camera in de buurt was de achteruitkijkcamera op een zuinige en milieu vriendelijke maar oh zo oerlelijke Prius voor zijn deur…

Ik herinner de man vriendelijk aan de tijd dat de beste man zelf een hond had en er een sport van maakte zijn hond op zoveel mogelijk plaatsen te laten poepen.. ik verdacht hem er altijd van blind te zijn en op deze manier het geurspoor te kunnen volgen door de buurt… “weet je nog dat je zelf een hond had” roep ik de man vriendelijk toe… “en weet u dat u dat toen ook niet deed?”  vraag ik hem zonder antwoord af te wachten… “vind u het heel erg als ik uw waardering over de drol van mijn hond en zijn baas niet heel erg hoog inschat?”…

Snor staat een beetje perplex.. je ziet hem denken ” dat had ik niet zien aankomen.. ik was er klaar voor opgeladen en wel om die snotaap eens even flink van repliek te dienen.. inclusief groene snotjes in de snor… maar shit.. hij antwoord op een nette manier en spreekt me aan op mijn eigen handelen….” Het duurt even voordat de man reageert en hij probeert het nog met “ik wist dat je dat ging zeggen!!!” jaja .. dat maakt indruk.. als een hazewind maak ik me uit de voeten terwijl ik het hele veld maar gelijk schoonveeg van de drollen… NOT…

“ik roep hem toe dat de pot de ketel kan verwijten enzo … ” en voeg er nog aan toe dat ik in dit geval geen pot ben…. hij kan er niet om lachen…

De snor druipt af en is denk ik rustig in een hoekje gaan zitten .. afvragend waar het in godesnaam mis is gegaan…

Weet je.. ik ben helemaal niet te beroerd om de drol van mijn hond op te ruimen.. Wij hebben onze hond geleerd netjes te poepen in op een daarvoor geschikte plek.. en dat is meestal in het gras… (en soms voor de deur op 101 gna gnag) … en tuurlijk is het goor als 376 honden binnen 38 minuten hun ingewanden legen op een stukje gras ter grootte van een gemiddelde vinex woning (altijd veel getallen gebruiken dat heb ik geleerd van de Amerikanen… “this is the dammmm and the dammmmm is built from 3 billion 2 thousend and 23 stones and took 34 years, 5 days and 4 minutes to complete and costed 3 billion and 362 dollar cents…. ” ….) maar ik betaal toch netjes mijn honden belasting? Elk jaar verhogen ze dat weer netjes en inderdaad .. ik heb gehoord van een gerucht dat er ergens in Hilversum op een donkere mistige dag een karretje is gezien dat schijnbaar “poep zuigt” …. het is een hardnekkig gerucht…

Waar betaal ik dan voor? Ik ga er van uit dat de hondenbelasting is bedoeld om het effect van de hond op het milieu aan te pakken.. en aangezien het uitademen van mijn hond ruikt alsof er 6,87 kleine ongeboren kuikentjes zijn gestorven 3 jaar gelden heeft dat verder weinig invloed op het milieu.. de poep daarentegen wel.. dat moet opgeruimd worden.. en daarom doen we dat lekker bij elkaar zodat ze in een kleine moeite een hoop kunnen opruimen… Maar nee.. ik ben bang dat de Hondenbelasting net als in veel gemeentes een manier is om de gemeentekas een beetje aan te vullen en de tegenvallers van weer een mislukt wegenplan (jaja Hilversum Bereikbaar… klopt.. bereikbaar is het.. maar er in das lastig …) op te vullen.

Daarom leg ik die drol daar gewoon neer… … niet om te pesten maar gewoon omdat ik daar keurig voor betaal .. laat ze het geld gebruiken voor het doel waarvoor ze het innen… en snor? .. die heb ik al een weekje of 2 niet meer gezien…

zijn vrouw daarentegen………

Menno

Gelijke behandeling…

Prachtige televisie gisteren.. in het journaal zat een stukje over een nieuwe trend.. de trend die “video solliciteren” heet. Diverse bedrijfjes hebben zich gestort op deze markt en bieden aan jouw boodschap op video over te brengen naar een potentiële werkgever.. Leuk idee en in een aantal gevallen ook zeker van toegevoegde waarde. In een aantal gevallen zeg ik daar ook bij want … die vlieger gaat niet altijd op.

Wij hebben ooit een selectie procedure gedaan voor 7 mensen op het zelfde moment. De reacties waren overweldigend vonden wij.. meer dan 250 brieven kregen we te verwerken.. (ik begrijp natuurlijk direct dat iedereen bij mij wilde werken … wie niet…. toch? ….. toch? … tik tak tik tak tik tak…. verdomme geef antwoord.. 😉 )… Hoe ga je daar mee om… hoe verwerk je dat? Alle brieven doorlezen is bijna niet te doen. Dus… een kijkje in de keuken… (en nee dit kan NIET tegen me worden gebruikt!!!! .. en zo wel.. dan niet!)

Je selecteert op brief, .. is het verzorgd? .. is het geschreven? wat voor papier? .. is het kort of lang? Kort en bondig lees je het door en maakt de eerste selectie. De stapel die je overhoud ga je lezen… wat heeft iemand gedaan… wat heeft iemand te bieden… pas hij of zij in het profiel? Weer een kleiner stapeltje…

Wie heeft er een foto? … opleiding… durft iemand zijn persoonlijke ervaringen te delen? Zelfreflectie in brieven? Overgeschreven alleen de namen veranderd? …

En dan de stapel die je gaat uitnodigen.. mensen waarvan je denkt die wil ik wel eens zien. Iedereen passeert de revu en je velt je oordeel.. in ons geval hebben we nog een 2e ronde gedaan (omdat we te weinig blonde vrouwen van 1.90 met lichtblauwe ogen en cup C hadden… … … of eeehh nee omdat we het gewoon niet zeker wisten…)

Terug naar de video sollicitatie.. je krijgt een video binnen en onwillekeurig ga je selecteren op uiterlijk.. dat gaat gebeuren. Hoe komt iemand over? Hoe praat hij of zij.. wat is de houding.. en praat hij of zij makkelijk… je selecteert op zaken die je normaal in een gesprek pas zou hebben. De inhoud .. natuurlijk is die belangrijk.. (herinner C! 😉 ).. en wat hebben ze te bieden…

Het mooiste was gisteren dat deze vraag vanzelfsprekend gesteld werd… “gaan ze dan niet selecteren op uiterlijk?” vroeg de verslaggever.. Voor de camera een woordvoerster … zei zij.. letterlijk.. “nee want in Nederland hebben wij de wet: Gelijke behandeling”…  ok.. nog een keer? Hoorde ik dat nou echt? Zei deze overigens prima te selecteren dame nou dat “we” niet op uiterlijk selecteren omdat we die wet zouden hebben? .. Nee natuurlijk niet… echt niet.. tuurlijk niet… vanzelfsprekend sjezus hoe durf je zo over me te denken zeg.. pfffff…… en Pinokkio heef ngeen lange neus.. sterker nog die zit nu in de hoek te janken omdat hij een minderwaardigheidscomplex heeft omdat hij ondanks AL zijn leugens nog steeds een kleinere neus heef dan ik nu…

Deze dame staat zover van de werkelijkheid dat ik me afvraag of ze wel echt is… Natuurlijk doen we dat en nee we zeggen het niet want dat mag niet. En plus.. hoe kan je in godsnaam iemand betichten van het selecteren op uiterlijk? Hoe wil je dat aanhangig maken..

Nee beste lezers.. neem nou maar van mij aan.. ga je solliciteren.. zet je beste beentje voor en verzorg jezelf.. het gaat om de inhoud maar het oog.. ja dat wil ook wat!

Menno

ps secretaresse gezocht 😛

Dilemma…

Je kent het wel, een dilemma.. het maakt niet uit wat het is we hebben er allemaal wel eens last van. Het dilemma vraagt om een oplossing maar.. het zou natuurlijk geen dilemma zijn als dat niet zo makkelijke zou zijn.

Hoe maak je die keuzes… wat is goed en wat is slecht.. en hoe definieer je dat. Is het slecht omdat een ander zegt dat het zo is of omdat je het zelf vind? Zelf heb ik er nog wel eens één in mijn leven.. een dilemma.. en nee dat is niet hetzelfde als een probleem.. een probleem is easy pffff… weet je een probleem kun je oplossen.. en zo niet dan is het geen probleem want je kunt het niet oplossen.. ergo een feit..(jaja mijn leven is soms heeeeeeel simpel 😉 ) maar een dilemma… dat is wat anders.

Het is een punt waar je vaak moet kiezen tussen 2 kwaden, of je kiest het één en je verloochend het ander en vice versa. Waar ligt die keuze… wie het weet mag het zeggen. Een dilemma was bijvoorbeeld de vraag.. “moeten we je moeder redden bij ernstige complicaties?’ dat is een dilemma.. of haal ik haar uit haar huis om in een verpleeghuis weg te kwijnen.. dat vind ik dilemma’s …

Neem ik bruin of wit brood.. nah .. dat niet .. spijkerbroek of korte broek.. nee in de meeste gevallen ook niet…

Rottige van dilemma’s is dat je niet altijd in staat bent dat te delen en dus alleen voor de keuze staat.. en niemand kan je echt helpen. Een dilemma isoleert je soms.. en laat je afdwalen van alles wat je kent en weet. Het zorgt voor tweespalt in geest en omgeving. Dilemma’s .. ze zijn vast onderdeel van het leven … maakt ze er vaak niet makkelijker op … dan dan weer niet…

En tot zover mijn filosofische beschouwing van de avond…

Biertje? 😉

Menno