Met het lood in de schoenen loop ik het pad op… het is een smal pad met aan weerszijden een muur.. halverwege het pad zit aan de rechterkant een witte deur met een soort van patrijspoort. Geen idee waarom trouwens.. we zitten niet op zee, de ark is het ook niet en zover ik weet is de persoon in dit verhaal niet echt een boten liefhebber.. desalniettemin zit er en patrijspoort in de deur.. Ik druk op de bel en wacht heel even. Stiekem hoop ik dat de bel niet gehoord is en ik wacht zeker 2 seconden voordat ik aanstalten maak me om te draaien.. helaas.. de zoemer gaat en de algemene verwachting van een ieder is dat je dan tegen de deur duwt en deze open doet…
Het is een sluis ofwel een deur die gevolgd word door nog een deur, alsof 1 deur niet voldoende is.. die eerste is al zo lastig open te maken.. een warm welkom zullen we maar denken. De 2e deur gaat open en ik sta in een lege kamer. Rechts van me een rijtje stoelen met een leesmap op de tafel … Aan de muur de bekende folder bakken met de meest gruwelijke foto’s en ziektes… Ik hang mijn jas op en hoor door de deur heen het lot dat mij wacht…. “ieeeeennngggggggg…” hoor ik de boor doen… ik ben bij… de Tandarts…
Het is inmiddels al weer even geleden dat ik hier was. Samen met het gezin proberen we altijd in een keer te gaan. Kwantum korting.. hollanders he 😉 .. maar de laatste keer was anders. Ik was een stuk vulling kwijt op een iets te “in het zicht” plek waardoor ik lachen moest met de mond dicht.. en geloof me dat ziet er bijzonder onplezierig uit.. zoiets als heel erg moeten poepen terwijl “ie” er niet al te makkelijk uit komt.. zoiets dus.. geen prettig gezicht. Maar dat moest gerepareerd worden. Hij keer en brabbelde wat tegen de assistente “een m28, een C13 en een K3” .. vooral die laatste vond ik bijzonder.. een K3 in mijn mond.. hmm.. even dwaalde mijn gedachten af maar daar zal ik jullie verder niet mee vermoeien.
“Of ik een uurtje vrij kon maken” vroeg hij mij want “er was wel wat te doen” .. ik zag hem nog net niet in zijn handen wrijven en de omzet vast tellen… het zijn en blijven kleine ondernemers die Tandartsen. “Tuurlijk” zei ik.. “geen probleem.. welk jaar?” .. helaas was dat dit jaar en helaas ook nog die maand ook. Het is inmiddels wel duidelijk.. ik en de tandarts zijn geen goede combi. Op zich kun je me prima opsluiten met een tandarts dat gaat wel goed maar het zijn de werkzaamheden die de beste man/vrouw uitvoert die mij niet nou ja laten we zeggen.. “bekomen” ..
Er is niet echt een reden te benoemen .. Mijn vorige tandarts was nou ja zeg maar eeuhh .. niet zo goed. Achteraf gezien leek hij wel een beetje op een hele goedkope winkel je kent ze wel met al die Chinese nagemaakte spulletjes die er prachtig uitzien totdat je ze daadwerkelijk gebruikt. Hij had nooit echt lang de tijd nodig. Zitten, kijken en vort wegwezen.. “Een goed gebit” zei hij altijd… uh-huh… right..
Bij de wisseling van tandarts werd mij pijnlijk (letterlijk) duidelijk dat dat gebit best aardig was maar zeker niet zo “goed” als de beste man mij had doen geloven! Een renovatie was nodig en eind goed al goed…
Mijn huidige tandarts is een ware komediant, echt hij zou zo comedy Central kunnen doen… (lees met enig cynisme) .. waarom baad ik dan altijd in zweet als ik in die stoel lig? Het is de “Haak” .. ik heb een intense diep gewortelde haat tegen “de haak” .. Het kreng dat de tandartsen gebruiken om lekker tussen de tanden te “krabben”. De kracht die ze daar soms bij uitoefenen is idioot. Ik heb inmiddels een zwaar getrainde nek om tegenwicht te geven tegen het geweld van “de haak”. Ik herinner me dat de tandarts vroeg, “waarom en je zo bang voor de haak?” Ik vertelde hem dat ik altijd het rare idee heb dat er misschien ergens uit het zicht zonder medeweten van iemand een zwakke plek in een tand of kies zit .. en dat die haak daar spontaan doorheen prikt… en de zenuw raakt.
“ach wel nee” zei de komediant.. “dat is me pas 3 keer overkomen…”
…..
de grimas op zijn gezicht was er 1 die ik op dat moment graag had opgepoetst met 4 knokkels en een zegelring.. Ik had hem graag even zijn eigen beste klant gemaakt… maar een flinke hoest richting zijn gelaat en de hoop dat ie 7 dagen griep kreeg was alles wat ik kon verzinnen.. moet ie mijn mond maar niet openhouden als ik zeg dat ik moet hoesten…
Ik wacht rustig tot ik binnen mag komen. Hij kent me inmiddels wel een beetje en heeft me als laatste van zijn dag gepland. Ik vraag hem niet te zuinig te zijn met de verdoving in het mondje en dat is niet tegen dovemansoren gezegd… Ik heb de rest van de dag met een verlamde lip, neus, lui oog en ik vermoed de linkerhelft van mijn hersenen gelopen!
Anderhalf uur was ik zijn werkstuk, 3 kiezen en een reparatie van de verloren vulling. Ik heb haken gezien, stukken plastic, zuigers, boren, hamers, polijsters en als uitsmijter een soort van klem die, eenmaal tussen je kiezen ingezet, uitgedraaid kan worden zodat er een beetje ruimte ontstaat tussen de kiezen om de gaten en andere ellende op te lossen. Met schroevendraaier, of “het draaiding” zoals hij het zelf beschreef, en al. Ik denk dat het ding rechtstreeks uit de tijd van de Spaanse Inquisitie is meegekomen!
Anderhalf uur het bekje open.. een lamme kaak en een smaak in de mond alsof ik 17 dode vogeltjes gegeten, uitgespuugd en weer opgegeten had..! .. maarrrrrr .. geen centje pijn! Echt super .. op dat moment 😉
Ik kan weer lachen zonder schaamte voor het gapende gat in de voorkant.. ik ben weer blij.. jammer dat ik over 6 maanden weer naar die haak lig te kijken alsof ik de volgende foltering weer moet doorstaan.
Dus, ik beken.. ik ben als de dood voor de tandarts.. althans .. zijn/haar werk en eigenlijk alleen maar “de haak”
.. sorry.. u mag nu mij de rug toedraaien, verwensingen sturen als “mietje” .. “watje” en “lamzak” … het is mij om het even..
Brrr.. die haak :S
