Groter als/dan…

Ze beweegt haar wijs en middelvinger langs haar duim boven de tafel. Alsof er iets zit wat wij niet zien… Haar hand beweegt van links naar rechts over de tafel .. vergelijk het met een chef kok die het laatste ingrediënt met veel precisie en aandacht over zijn nieuwste culinaire creatie strooit… alleen er komt niets uit.

“wat een leuk vestje heb je aan” zeggen we.. en ze verteld op haar manier dat ze die in Giethoorn heeft gekocht.. gisteren.. met de bus.. Hoe ze er was gekomen? .. “met de bus” antwoord ze zelfverzekerd.. “Neem nog maar een slok koffie anders is het zo koud…” zeg ik tegen haar.. Continue reading

Slapen…

Een eigenschap die mij intrigeert (en dat is een ander woord voor irriteert!) is slapen… Ik weet nog goed dat toen ik een kleine mini bak was ik zonder enig probleem kon slapen. Ik wilde nooit slapen maar als ik er dan in lag dan ging het gewoon. Ik sliep nooit lang zeker niet in het weekend.. voor een uur of 1 in de middag was ik er wel uit…..

Lees verder…

Mijn eigen begrafenis…

soms heb je de onzalige noodzaak dingen te vertellen.. dingen die je normaal voor je houd en waar je verder niemand mee lastig valt .. Je kent het wel “gaat het goed?” vraag je in de loop aan een ander en bij god hoop je dat de ander zegt “ja hoor..prima” want oh wee als de ander zegt “nou.. eigenlijk niet…” dan is het weer verzinnen van smoezen om door te kunnen lopen.. maar goed.. dingen vertellen dus… Voor je verder leest.. het is wat morbide deze blog! U bent gewaarschuwd..!

Lees verder…

Staatsgeheim…

“zorgt u voor een geldig identiteitsbewijs?” vroeg de medewerkster van het verpleeghuis vriendelijk aan me .. en nog een keer.. en een paar weken later nog een keer… “natuurlijk.. gaan we doen!.. regel ik!” …

Vandaag kwam ik er niet meer onder uit. Het moet gaan gebeuren. Mijn moeder had geen bewijs meer. Ik heb stad en lande afgezocht om iets te vinden van haar thuis en vond uiteindelijk een rijbewijs. Dit kon ik gebruiken om de eerste zaken te regelen maar het kreng verliep ergens in Juni.. Zorgvuldig als ik ben stak ik mijn lange nek in de grond en deed een perfecte imitatie van een struisvogel gedurende een paar weken.

Continue reading

Zo maar dood…

De afgelopen week was een rare, Antonie Kamerling was in ene dood.. de media buitelde over elkaar heen om met “gepast respect” zijn of haar verhaal te doen. Nee dit is geen blog over de man en hoe goed of slecht hij was.. daar is al voldoende over gesproken. Het gaat mij om de keuze die iemand maakt om een einde aan zijn leven te maken.

10 jaar gelden had ik waarschijnlijk ook gezegd dat iemand als dat “egoïstisch” of “gek” was.. dat doe je toch niet.. jouw eigen problemen laten wat het is en een ander opzadelen met jouw ellende.. dat doe je niet…. althans… 10 jaar geleden. Nu lees ik het en vraag me af wat zoiets teweeg brengt. Op welk moment in je leven zit je er zo diep doorheen dat de enige uitweg van pijn en depressie is een einde aan je leven te maken…

Continue reading