Kinderfeest ook niet veilig voor diefstal! #hufters

Er zijn van die dingen waar je zo verschrikkelijk moedeloos van kunt worden. Vannacht was er weer zo één. En ja ik weet de honger in de wereld is erger en de ziektes die om ons heen zijn ook maar toch kan ik het niet na laten er even over te bloggen.

In Hoogeveen staat een oud klooster. In dit Klooster organiseren de Hoogeveeners al een paar jaar “Het Klooster van Sinterklaas” ( zie http://www.kloostervansinterklaas.nl/ ). Dit is een aantal weken feest voor de kinderen. Het feest is elk jaar weer door middel van sponsoring geheel vrij voor de kinderen en ouders. Er zijn heel veel vrijwilligers die er alles aan doen het feest zo leuk en goed mogelijk te maken, allemaal voor niets gewoon omdat ze het leuk vinden.

Het is een feest op die manier voor kind en ouder (ook voor hen die het wat moeilijker hebben in deze dagen!). Maar zoals altijd zijn er weer “mensen” en dat schrijf ik tussen haakjes omdat ik me afvraag wat de eigenlijke definitie is van dit soort types. Ik zou willen zeggen kakkerlakken maar dan doe ik de Kakkerlakken te kort want zelfs die zijn vele malen beter dan dit soort “mensen”. Dit soort mensen die vinden dat zij het recht hebben zich toe te eigenen wat niet van hun is. Met slinkse manieren weten ze zich ergens binnen te krijgen en spullen mee te nemen die niet van hun zijn. Het is misselijkmakend dat dit soort types niet gewoon besluiten werk te gaan zoeken en zichzelf nuttig te maken.

Hoe dan ook , vannacht is dus ook in het Klooster ingebroken. Er was, zover bekend, één man die zich de dag daarvoor had laten rondleiden in gezelschap van blije en vrolijke kinderen en zijn toegangsweg had gevonden. Diep in de nacht wanneer alleen het laagste der aarde zijn gezicht laat zien is die man binnen geslopen en heeft de “discotheek” zoveel mogelijk leeggehaald. Gewoon omdat het kon en hij vond dat die spullen voor hem waren.

Gelukkig is de beste “mens” ontdekt maar helaas niet gepakt. Spullen zijn weg (zie persbericht hieronder) en de “mens”is gevlogen. Zoals ik al zei, het is geen zaak van leven en dood, geen enge ziekte en nee geen wereldhonger maar wel het zoveelste voorbeeld van de verrotting  van ons mooie landje waarin ook kinderfeesten niet heilig zijn. Ik vind het misselijkmakend dat dit soort types rondlopen…

Hieronder het persbericht dat binnenkwam. Sta even stil bij dit soort zaken als je “voor weinig” via marktplaats een artikel kunt kopen waarvan je weet dat het te goedkoop is en de origine niet helder is. De volgende keer is het jouw huis of vereniging die aan de beurt is!

Persbericht

HOND BETRAPT INBREKER KLOOSTER VAN SINTERKLAAS

Van vrijdag op zaterdagnacht is er een inbreker het Klooster van Sinterklaas binnengeslopen.
De inbreker heeft via een zij-ingang beneden het Klooster ingang gevonden. Een van
de bewoners had een gast op bezoek met een hond Kyra, die al snel haar baasje wakker
maakte. Samen liepen zij rond het gebouw, toen zij plots de inbreker tegenkwamen. Deze
kwam met een vreemde smoes naar de gast toe of hij ook gezien heeft dat ze proberen de
Ambulance-scooter te stelen uit het Klooster van Sinterklaas. Hij zou in de bosjes wachten
tot de inbreker(s) naar buiten kwamen zodat hij de politie kon bellen. De gast vertrouwde de
zaak niet en gaf een teken aan Kyra waaks op te treden. Hierna zette de inbreker het op een
lopen. Na een korte achtervolging door de hond is het de inbreker gelukt te ontsnappen. Door
de adequate reactie van Kyra, en het waken van haar baasje, is de schade gelukkig beperkt
gebleven. De scooter staat weer op zijn plek, maar helaas is de Pietendisco voorlopig afgezet
als plaats delict. Hier missen de draaitafels, die alle mooie Sinterklaasliedjes draaiden. De
mengtafel en de boxen zijn door de inbreker al wel ontkoppeld, maar had hij geen tijd deze
mee te nemen. De draaitafels zullen zo spoedig mogelijk vervangen worden.

Sinterklaas is apetrots op Kyra, dat ze zo snel gereageerd heeft en beloont haar dan ook graag
met een dinobot.

Uiteraard betreurt Sinterklaas dit ongeval en zorgt voor maatregelen. Vanaf vandaag zullen
de Bewakings-Pieten overnachten in het Klooster van Sinterklaas, zodat het kinderfeest voor
iedereen mogelijk blijft!

Meer informatie Klooster van Sinterklaas: www.kloostervansinterklaas.nl.

Meer informatie Evelyn Noordzij 06-55391181
B.g.g. René Karst, tel. 06-54366801

Zorgelijk privacy enzo…

Nou kennen de meeste die mij wat langer volgen wel. Ik ben graag open en blaf er uit wat ik kan. Vaak over de ziekte Alzheimer die onze familie nogal bezoekt maar ook over van alles en nog wat. Ook op twitter was ik nogal actief met het er uit gooien van alles en nog wat.

Hoewel veel tweets beperkt bleven tot “hi..” en “hey…” zaten er ook voldoende leuke en diepgaande tweets tussen. Wat ik ook nog wel eens vergat was dat alles openbaar is. Dat bleek vaak als iemand die mee las in jouw gesprek ergens tussendoor een opmerking maakte. Erg gaaf dat je zo in een gesprek kan mengen maar ook weer confronterend.

Een tijdje ben ik 4square gaan gebruiken en gaf ik aan waar ik zoal was gedurende de dag. Twitterede links en rechts foto’s van alles wat los en vast zat inclusief bijvoorbeeld mijn kinderen. Totdat een tijdje geleden ik geconfronteerd werd met een volger in mijn lijst die achteraf gezien veroordeeld was voor zaken die ik liever niet om me heen heb.

Deze volger is inmiddels verdwenen maar het zette mij wel aan het denken. Ik twitter er vrolijk op los en post foto’s van mijn kinderen bijvoorbeeld. Nou is het sowieso al discutabel of je dat moet doen want wie weet worden je kinderen later in hun leven geconfronteerd met foto’s die ze eigenlijk helemaal niet op het net hadden willen hebben. En eenmaal op het net is altijd op het net dat krijg je er niet zo makkelijk van af. Maar ook dat er wildvreemde mee zitten te kijken met jouw foto’s.

Ik durf wel te stellen dat als je mensen lang genoeg observeert dat je een aardig profiel kan maken van iemand. Naam, woonplaats, adres wellicht, leeftijd, geboortedatum en jaar het is bijna allemaal beschikbaar. Dat geeft mij de ruimte daar iets mee te doen. En zeker als het om kinderen gaat maak ik me daar wel zorgen over. Je bent er zo achter welke school ze zitten en omdat je wekelijks twittert dat je op Donderdag een half uurtje later bent en de kinderen zo leuk zelf thuis zijn…. ik bedoel maar!

Dus, in huize Baklap de afspraak geen foto’s meer van kinderen op het net te zetten zonder daar even over nat denken en zeker geen locatie services gebruiken. Sowieso het uiten van gewoontes is niet slim…

De inbreker versie 2.0 of de pedofiel versie 2.0 krijgt het op een zilveren schaaltje aangegeven, alles wat ze hoeven te doen is destilleren van gegevens en als stille volger achter je aan lopen…

Denk er maar eens over na!

#Alzheimer Meer dan alleen vergeten!

Iedereen kent de ziekte Alzheimer wel. Sommige kennen het als Dementie en met name de ouderen onder ons kennen het zoals ze het vroeger noemde “aderverkalking” Alzheimer is een ziekte van de hersenen. De definitie van Alzheimer of Dementie zou je als volgt kunnen omschrijven:

“Dementie is niet één bepaalde ziekte met één bepaalde oorzaak, het is een verzameling van symptomen of verschijnselen, die wijzen op een achteruitgang van het geestelijk functioneren. Het is veel meer een toestand op een bepaald tijdstip, een momentopname.

Dementie wordt beschouwd als een klinisch syndroom, dat tot uiting komt in een stoornis van het gedrag. Syndroom betekent in dit verband dat dementie géén omschreven ziekte is, maar een cluster van bij elkaar behorende ziekteverschijnselen.”

Dat klinkt heel zakelijk en begrijpelijk. Je hersencellen sterven af waardoor je langzaam maar onomkeerbaar verlies van functies krijgt in je leven. Veel gemaakte grap is “Alzheimer is niet zo erg, je hebt 2 voordelen. Je maakt elke dag nieuwe vrienden en … eeuuhh.. eeuuhh.. je maakt elke dag nieuwe vrienden” Dat beschrijft wel in essentie hoe er vaak over Alzheimer gedacht wordt.

De koude kille waarheid is veel meer dan dat. Natuurlijk Alzheimer begint ook in een stadium waarin vergeetachtigheid of stemmingswisseling aan de oppervlakte komen drijven. Veelal afgedaan onder het mom “het zal de leeftijd wel zijn” Maar heel langzaam worden de vergeetachtigheden  erger en komen namen niet zo goed meer naar boven. De persoon in kwestie is vaak heel bedreven in het wegwerken van zijn of haar defecten en gaat zo goed en kwaad als het kan door het leven.

Eerst nog met veel lef en zin en heel langzaam zie je de onzekerheid toeslaan. “Heb ik dat wel gedaan? Waar moest ik nou ook al weer heen? Wie is dat ook alweer en waarom doet die zo aardig tegen me”. De toenemende onzekerheid zorgt er voor dat iemand zich heel langzaam terug gaat trekken. Op feestjes en bijeenkomsten zijn ze minder aanwezig. Ze trekken zich terug waar ze ooit flink aanwezig waren. Ze gaan steeds minder ver en minder vaak de deur uit. De televisie bijvoorbeeld krijgt steeds vaker een prominentere rol in het leven. Het eten wordt minder. Ik weet van mijn eigen moeder dat er een moment was dat ze alleen nog maar toetjes in huis had. Niet omdat ze dat zo lekker vond maar omdat ze niet meer wist hoe de magnetron werkte.

Door het terugtrekken uit onzekerheid ontstaan isolement. En het meest slecht denkbare scenario is isolement. Door het afsluiten van de omgeving verdwijnen de o zo nodige prikkels die de achteruit gang doen vertragen. Ze doen niets meer en krijgen dus ook geen prikkels meer.

Mijn moeder (is een voorbeeld wat ik van dichtbij helemaal heb meegemaakt) had hetzelfde, minder aanwezig op feestjes, rare stemming wisselingen op bijvoorbeeld een gezamenlijke vakantie. Verdwalen met de auto en niet meer weten waar ze was. Ergens tegen aan rijden en niet meer weten waarom. Van zelf koken naar kant en klaar maaltijden en van kant en klaar maaltijden naar eenvoudig brood of makkelijke hapjes. Van lekker naar familie of vrienden gaan alleen nog maar naar de winkels. En van de winkels eigenlijk nergens meer heen gaan. Mij bellen of we iets mee wilde nemen.

In huis begint de chaos zich langzaam te openbaren. Koekjes in bed en de salami in de boekenkast. Afwassen met jif en schoonmaken met shampoo. Dan komt het moment dat ze zichzelf helemaal niet meer verzorgen. De douche wordt vakkundig vermeden omdat het “zo glad is” in de badkamer en langzaam maar zeker doen smetvlekken en andere persoonlijke hygiëne problemen zich voor.

Eerst kun je nog bellen en belt ze jou. Je verteld 30 keer je telefoon nummer en hangt overal in huis briefjes met het juiste nummer maar de belletjes worden minder. Je gaat zelf bellen tot dat moment dat ze niet meer weet waar de telefoon is of in ons geval weet hoe de telefoon werkt. Isolement in praktijk. Vrienden komen steeds minder omdat veel mensen er niet mee om kunnen gaan en dus blijven ze maar weg. Zeg nou zelf wie wil er koffie krijgen van iemand die in plaats van suiker pure koffie in het kopje doet? Of melk in het koffiezetapparaat doet omdat eeuuhh.. ja waarom? De stank van bedorven melk komt je per direct tegemoet. Welke vrienden houden dat vol?

Uiteindelijk red je het nog even met behulp van thuiszorg en alle hulp en mantelzorg die je kunt bedenken maar het onafwendbare gebeurt… het verpleeghuis wacht. Het enorme gat waarin je valt als mantelzorger is op zijn zachts gezegd diep! Van intensieve zorg naar geen zorg en van mantelzorger naar bezoeker is een grote stap. Maar in het verpleeghuis houd de degradatie van de hersenen niet op. En het erge is dat die degradatie zich niet alleen voordoet in “het weten” van dingen maar dat langzaam maar zeker je lichaam ook uit gaat vallen. Lopen gaat moeilijker, eten is zwaarder en wakker blijven nog meer. Motoriek verdwijnt en je gezicht en lijf nemen andere vormen aan.

De stemmingen worden steeds heftiger en zo af en toe is het gebruik van medicijnen nodig om iemand weer tot rust te krijgen. Hulpmiddelen als rolator of gehoorapparaat, gebit en haarstukje worden onneembare drempels en veroorzaken paniek en angst en verdwijnen dan langzaam uit zicht. Het simpelweg meest basale van je bestaan, het gaan naar de WC, is inmiddels een opgave die niet meer uitgevoerd kan worden en dus krijg je een luier. Cognitieve functies zijn nagenoeg weg en gesprekken zijn er niet meer. Een woord, een lach en veel tranen resteren. Af en toe het diepe onderbewuste gevoel van diepe machteloosheid omdat je niet eens kan plassen meer ramt er keihard in en maakt de patiënt weemoedig en zeer ongelukkig.

Dan liggen ze alleen nog maar, hoofd omhoog en ingevallen wangen. Mond open en soms de ogen. Ze murmelen wat maar eigenlijk is al het leven verdwenen. Het hart klopt nog omdat de hersenen op dat diepe niveau nog steeds elektrische pulsen sturen naar het hart…

Eten en drinken gaat niet meer omdat de hersenen niet meer weten wat ze moeten doen als er iets in de mond komt. Slikken gaat niet meer en langzaam maar zeker kwijnt het lichaam weg.

En hopelijk snel daarna stoppen de hersenen ook met doorsturen van pulsen naar het hart…

Alzheimer is een slopende ziekte die iemand van mooi, vol in het leven en positief doet transformeren naar jong volwassene, puber, kleuter, peuter en uiteindelijk een hulpeloos omhulsel waarin alleen lichamelijk processen er voor zorgen dat “het” leeft.

Alzheimer is meer dan alleen vergeten wie je bent…

Dit is Alzheimer ook!

Januari 2010

Januari 2010

Eerste dag verpleeghuis Januari 2010

Oktober2010

Oktober 2010

Oktober 2010, zelfde vrouw…

Teentjes trappen

Voor dat je verder gaat lezen in dit blog, ik zal niet voorzichtig zijn. Ik spaar niets en niemand. Ik ga zonder nuance door en zal vreselijk bot en lullig gaan doen! U bent gewaarschuwd…

Dubbele moraal, je ziet het regelmatig voorbij komen. Het is leuk om iemand helemaal de grond in te schrijven. Vlak maken, kapot trappen, bij elkaar vegen en dan nog een keer. Het publiek smult er van. Er gaat niets boven iemand die iemand helemaal kapot basht en er als 3e bij te staan, mee te lezen en te lachen.

Maar dan in ene valt de keuze op jou! Kapot geblogt, vernederd en dat 17 keer over en dan is het in ene niet zo leuk. Het internet is mooi omdat iedereen het kan gebruiken als persoonlijk platform om zichzelf te presenteren, profileren of anderszins jezelf kenbaar te maken aan de wereld. Prachtige blogs lees ik met regelmaat. Mensen die zichzelf bloot geven en kwetsbaar opstellen, niets is mooier dan dat! Een genot om te lezen en te mogen lezen.

Terug naar de lagere school. Je kent hem wel, de wat lelijke uit de kluiten gewassen jongens en meisjes die niet geaccepteerd door de schooltijd heen gaan. Ze zijn net even anders, kleden zich anders of zijn net even iets te lang naar de zin van “de meerderheid”. Ze zijn altijd weer het slachtoffer van pesterijen en aanvallen door de “zekeren” van de school. Ze pakken je waar je het meest kwetsbaar bent en doen dat met veel plezier. Je kijkt er naar en lacht stiekem mee want stel je voor dat “de meerderheid” je niet leuk vind. En zo worden verpeste schooljaren geboren.

Het mooie is dat kinderen die gepest zijn vroeger op school vaak beter presteren later omdat ze “gewend” zijn tegen de stroom in te zwemmen. Om te gaan met tegenslagen en derhalve sterker in het leven staan. Maakt dit het pesten dat ok of zelfs goed? Nee natuurlijk niet, van de successen zijn er net zo veel die het niet redden en voor de rest van hun leven onzeker en met een last door het leven gaan. Begrijp me goed ik was nooit onderwerp van pesten op de lagere school maar ik deed het ook zelden (nee ik ben geen heilige ook ik heb me er wel eens schuldig aan gemaakt!)

Terug naar Internet en het schaamteloze neerbuigend doen over mensen. Dat moet maar kunnen en is geen probleem. Immers de persoon begeeft zich zelf op het net en stelt zich daar mee open.. had ie dat maar niet moeten doen, toch? Net als die vrouw in dat te korte rokje, die vroeg er om verkracht te worden. Of dat kind dat het snoepje aannam van die man, die vroeg er om misbruikt te worden. Simpel toch?

Nee dat is anders hoor ik al weer een paar denken, dat is appels met peren vergelijken. Ik vind van niet, respectloos handelen is respectloos handelen. Maar erger is de persoon die er achter zit, verscholen achter keyboard en monitor. Lachend omdat weer iemand de lul is geworden. En wij? .. wij kijken allemaal mee en lezen (soms) met plezier de bash sessies.

Digitaal pesten via MSN is een trend en komt veel vaker voor dan de meeste denken. Digitaal iemand de grond inschrijven omdat je iemand schijnbaar niet mag, elke dag wel een voorbeeld. Argumenten en duidelijke redenen zijn zelden aanwezig. Het moet omdat het kan, afzeiken is namelijk hip 🙂

Leuke plek dat internet maar regelmatig komt het me de strot uit en sluit ik de bende af. Iedereen is toegankelijk, alles moet maar kunnen wanneer iemand dat wil. Vrijheid van meningsuiting alleen wel mijn mening en de rest is per definitie niet correct en kan kapot gemaakt worden dus.

Ben blij dat er ook heel veel moois te vinden is en ik hoop dat een ieder die slachtoffer is geworden van de lagere school etterbak gewoon doorgaat en scheit heeft aan die ene en doorgaat voor al die andere.

Geen moraal in deze blog, gewoon een observatie en mee niet! U was gewaarschuwd 😉

Terreur

Het is weer zo ver, het is November en door heel Nederland worden de zomerslapers wakker. Ze liggen de hele zomer een beetje te suffen en vegeteren maar in November worden ze wakker. Ze roeren zich langzaam maar zeker. Duiken de zolder op en halen de oude dozen die ze vorig jaar Januari hebben neergezet weer naar voren. Ze scharrelen wat rond, halen de 220 volt kabel per kilometer weer naar voren en sluipen naar beneden.

En dan plots en onverwacht staan ze overal, groene zooi en lampjes in de handen. Alles is weer vol gehangen met kerst meuk. Waar je ook kijkt alles is lampjes en groene ellende. Kerstmannen en kerstliedjes knallen je om de oren en wat je ook doet er is geen ontsnappen aan.

Ooit was kerst (en Sinterklaas) het ding van het jaar. Je keek er naar uit! Gezellig in de donkere dagen lekker warm bij de kachel met een grote groep eten en drinken… Nou, nu ff niet!

Ik begrijp inmiddels wel dat iemand zich van kant maakt tijdens of na deze dagen. Alles moet leuk zijn alles ademt gezelligheid en vrolijkheid. Knettergek kun je er van worden. Elke winkel elke straat alles in die focking groene slierten met lampjes.

Het is pure terreur en het duurt nog zeker een ruime maand voordat ik (en ja ik zeg ik want ik weet dat er zat zijn die het prachtig vinden) weer verlost kan worden van al die gemaakte vrolijkheid en gewoon weer mag wegzakken in de donkere dagen van januari, op weg naar de lente…

Nee de glans is er dit jaar zeker wel vanaf zonder “het oude” groepje. Hoewel er een nieuw groepje is ontstaan die bestaat uit mijn gezin is het gemis aan een inmiddels groeiend aantal mensen die er niet (meer bij) zijn bepalend voor de kerst.

Fast forward naar Januari en het liefst naar April 2012….

Of in een heerlijke winterslaap en alles weg slapen, maak me maar wakker in het voorjaar!