Je kent ze wel die dagen dat het niet zo lekker loopt. Het zit een beetje tegen en je hebt moeite met focus. Kan aan van alles liggen zo had ik laatst het geluk dat ik in uitermate goed gezelschap een diner had gehad waarvan het vlees mwah. zeg maar niet helemaal goed was. Dat resulteerde in een lange nacht waar ik mijn gezelschap moest zoeken bij het koude witte porselein van mijn vriend voor een nacht, het toilet. Hoef verder niet uit te leggen dat je dan niet in je beste doen bent.

Maar ook gewone dagen die je voorbij gaan. Wat doe je dan met die bagage die je mee neemt. Een schilder zou een kwast pakken en een schilderij maken. Waarschijnlijk iets met dreigende luchten en heftige contrasten. Ik heb laatst weer eens de DVD van Bob Ross opgezet en gekeken hoe eenvoudig dat wel niet is. Wat die man ook doet er komt altijd een zelfde soort dingetje uit. Een berg landschap maakt hij met het gemak van het schrijven van zijn naam. Maar daar stopt het ook. Er zit niets in het is leeg en inhoudsloos. Dan maar geen vieze handen en pak ik iets waar je muziek mee kan maken. Mijn arme buren zullen gedacht hebben dat de buurtkatten weer in het krolse seizoen waren en hadden de schoenen al klaar staan om vanuit het raam die krolse katers te bombarderen.

Ok helder, schilderen… nope.. muziek maken op iets dat je niet ligt.. nope.. hmm. wat dan. De bijl lag in de schuur en gewapend met bijl en mesje het bos in. Kappen als een gek, al de frustratie botvieren op een arme spar die ongewenst in het middelpunt stond van mijn creatieve uitspattingen. De spaanders om de oren en snijden als een gek.. maar elke keer kwam ik uit bij een hele hoop snippers en een fikse boete voor het illegaal kappen van bomen. .. Ook niet dus…

Ik heb breien, haken, punniken en oud hollands makkeremëen maar overgeslagen. Een oude auto helemaal uit elkaar halen en dan weer als nieuw n elkaar zetten dan. Op Discovery doen ze dat binnen een uur dat is wel wat voor mij… Wat bleef was een schuur vol met “reserve” onderdelen en een auto die er werkelijk nog onooglijker uitzag dan toen ik begon en zeer zeker (ook niet onder professionele begeleiding) niet meer zou rijden.

Wat kan ik dan in godsnaam wel? Nietsdoen ben ik erg goed in. Ik mag wel zeggen dat ik, en dat zeg ik zonder arrogantie, wel het best in ben. Gewoon levenloos op de bank een beetje voor je uit staren  en … niets doen… Dorst en honger trotseren, het plassen niet doen. Gewoon niets… Maar ja dan krijg je pijn in je kont en rug en uiteindelijk vind mijn omgeving dat ook niet echt een uitstekend gevonden uitlaatklep, waarom niet begrijp ik trouwens nog steeds niet!

En in ene begin je met iets en vind je wat je zoekt. Ik vind het leuk om te schrijven. Korte stukjes, lange stukjes. Onzin stukjes en gevoelige stukjes. Rijmen of gewoon je geest uitschrijven. En zo ga je beginnen. Eerst heel voorzichtig, zoiets als “hallo” en in uiterste spanning wacht je af wat de “wereld” gaat zeggen! De eerste reactie, de eerste kritische feedback.. wat gaat er gebeuren. Nagelbijtende wacht je af en druk 120 keer per minuut op F5 (pagina refresh voor de leken onder ons) en dan is ie daar.. het eerste weerwoord, het commentaar dat de rest van je leven gaat veranderen. Met bevende vingers navigeer je de muis naar “lees reactie” en daar staat ie… “hallo”…

Maar zonder gekheid, het is een uitlaatklep een plek waar je gewoon kunt doen wat jij wil. Ontsnappen aan de bikkelharde realiteit en het creëren van je eigen werkelijkheid. Dankzij de moderne techniek kan dat overal. zit vaak achter de laptop om een blog als deze te typen en soms er ook voor (en dat gaat meestal makkelijker omdat de toetsen dan gewoon staan) maar gebruik ook steeds vaker de telefoon. Gewoon als ik ‘s avonds niet kan slapen pak ik de telefoon en begin te typen. Wat het ook maar is, boodschappenlijstjes, telefoon nummers noem maar op.

Zo heb ik inmiddels een aardige bonte verzameling van teksten in mijn telefoon gekregen waarvan sommige de weg naar een blog vinden en sommige alleen voor mij zijn. Sommige deel ik met een enkeling omdat ze te privé zijn. Het mooie is dat je heel soms daar mee iemand inspireert. Als dat gebeurt is zo gaaf! Behalve dan die ene keer dat de inspiratie zo was dat het resultaat een blauw oog was.. die hoef ik niet meer zo nodig te inspireren.

Waarom ik dit allemaal schrijf? Gewoon omdat hersenloos voor me uit staren niet werkt, mijn ezel is verbouwd tot opbergkastje voor de auto onderdelen en omdat ik zo weg moet om de nieuw geplante spar water te geven. Zoek iets dat je ligt en doe het gewoon. Heb poep aan de wereld en vergeet wat een ander van je vind. Doe wat je het liefst wilt doen en doe het met overtuiging dan zal het vast goedkomen!

Ps, had het al eens op twitter gevraagd maar als er iemand is die de moeite kan opbrengen mij eens wat meer bij te brengen op akoestisch gitaar dan zou ik dat zeer waarderen. Heb niet veel maar wat ik heb geef ik graag! Wees gewaarschuwd, ik ben geen en ik herhaal GEEN Satriani!

Het is echt zo ver, de herfst is begonnen. Donkere en dreigende luchten vullen de landschappen. De bladeren gaan van geel naar een soort ondefinieerbaar bruin. De stoepen liggen vol en mijn hondje kijkt me smekend aan of ze ECHT naar buiten MOET.

De wind trekt aan en raast om het huis en mijn ongeschoren pannetje. Mijn petje waait met regelmaat af en een normaal gesprek voeren is nagenoeg onmogelijk. Een heerlijke tijd hoor ik ze roepen… jaja…

Het is ook een heerlijke tijd, lekker buiten in de wind en regen rondsoppen. De hond laten rennen en de kinderen uitlaten. Daarna lekker rozig het warme huis in enmet een kop warme chocolade melk op de bank gewenteld in een joggingbroek en lekker fleece vest (of is dat not done anno 2010?). Ja zo is het wel lekker en genieten. Als ik niet beter wist zou het zo een reclame zijn. Ik denk zelfs dat de herfst heel goed zou verkopen. Je praat over gezelligheid en een waaiende wind om het huis. Iedereen gaat er voor en vergeet spontaan de lekkere warme zomeravonden ergens in Juni.

Blijft het feit dat er nog een maandag, Dinsdag, Woensdag, Donderdag en Vrijdag over blijven want, noem me gek, mijn klanten zien me al aankomen in joggingbroek en fleecevest met een bak choco in mijn verkleumde en natte handen… Doordeweeks mot ik gewoon werrekeeuuuh!!

En dan die pokke regen, die rot bladeren en die verdomde ongehoorde irritante altijd blazende wind in je gezicht maken het komen van de een naar de andere kant nagenoeg onmogelijk! De NS loopt piepend en krakend weer vast in deze tijd, putten lopen vol van de bladeren en in elke straat is er wel iemand met grootheidswaanzin die met heel veel plezier zijn/haar “Turbo charged 4 kanaals 7.2 liter bladblazer” uit het vet haalt om de 4 vierkante meter te schonen van dat vieze blubberige natte bladerspul en geen notie heeft van het feit dat al die blader meuk in jouw tuin geblazen is.

Fietsers gaan massaal onderuit, de gemeentes rijden af en aan met veegwagens en de honden weten van gekkigheid niet meer waar ze moeten poepen omdat elk onderscheit (jaja die zag je aankomen he? Woordgrapje …. ) tussen stoep en plantsoen inmiddels verdwenen is.

Nee heerlijk die herfst echt waar het mag van mij best blijven en ook ik wil wel gedogen (dat is modern in deze tijd) maar dan pleit ik toch voor een regeling waarbij de herfst gewoon alleen lekker in het weekend valt. Liefst op Zondag en het liefst ergens tussen 12:00 en 15:00 zodat ik ook nog wat aan mijn dag heb.

Kijk uit naar de dag dat we weer discussie hebben over zout en uitgeblazen waakvlammen op de wissels van het spoor. De kraakheldere dagen en nachten die droog en koud zijn. De sneeuw die het landschap bedekt en dan de eerste sneeuwklokjes die voorzichtig al hoop geven op de lente…

Het is de vraag der vragen die ik hier stel, sommige die mij kennen die weten inmiddels wel dat ik bekend sta om dit soort vragen.. scherp en direct, intelligent en briljant, voor hen die mij nog niet kennen lees verder en beaam deze zin ;).

Hoe draai je dingen om? Nee dat heb ik het niet over futiliteiten zoals een doos of een kast of een plantenbak. Dat weet ik wel hoe je dat omdraaien kunt. Ook papier, een boek en een plaat is niet de vraag. Nee het gaat om dingen die gebeuren in je leven. Je zit in een spiraal van gebeurtenissen die bepalend zijn voor je leven. Neem ik een blauwe of een rooie trui, draag ik gympies of leren schoenen, neem ik chocola of chips je kent ze wel de vraagstukken van het leven. Hoe draai je dingen om hoe maak je van gebeurtenissen in je leven een situatie waar je mee verder kunt.

Stel je werk besluit dat jij toch iets minder “onmisbaar” bent als dan je zelf dacht en je vind jezelf met doos, pennenbak en nietmachine in je binnenzak voor de deur van je oude bedrijf. Wat doe je om een dergelijke situatie te draaien naar je voordeel. Of duik je met je nieuwe vriend de nietmachine de kroeg in en zuip je het laatste geld op dat je hebt om vervolgens de rest van je leven met plastic tasje, lange baard, stinkende adem en nietmachine door het leven te ploeteren?

Er gaat iemand dood in je omgeving, en dan nooit iemand waarvan je denkt.. “mwah.. heel erg vind ik dat niet” nee het is altijd iemand die je aardig vind of die een substantieel deel van je leven uitgemaakt heeft. Die gaat dood, wat doe je dan? Zwelgen in zelfmedelijden schreeuwende “waarom.. WAAROM IK!!!!” wat natuurlijk ridicuul is want zover ik weet is het niet “IK” die dood is maar hij dus waarom dan “waarom ik” schreeuwen? Maar hoe draai je dat om naar een positief iets, een aanvulling in plaats van een gat.

Ik worstel regelmatig met die vraag, net zoals in mijn blogs vaak te lezen zijn. Schrijf ik dat nu met een t een d of een dt ?? .. dat lees je regelmatig… lastige vragen. Alzheimer is op mijn pad gekomen in de vorm van deze ziekte bij mijn moeder en schoonvader. Hoe ga je daar mee om en hoe vind je in godsnaam iets positiefs daar in?

Lees vaak hele mooie kreten op twitter of internet die werkelijk waar zo mooi zijn dat je eigenlijk direct op de “mooie blauwe ogen” geloofd. Maar denk je er verder over na dan valt het best tegen. Neem “je bent zo groot als je zelf wilt zijn!” nou vertel dat maar eens tegen van Velzen of voor de oudjes onder ons “Webster” .. die waren toch echt niet groot en ik weet zeker dat ze dat vurig gewild hadden ooit!

“Het lot schudt de kaarten en wij spelen.” – Arthur Schopenhauer Nee die is lekker dan heeft “het lot” me een mooi stel klote kaarten in handen gegeven en ben ik snel uitgespeeld en bedankt! Nee wijsheden zijn mooi en soms hebben ze echt wel wat in zich maar vaak is het alleen werkzaam voor de rasoptimist. Ik heb inmiddels ontdekt dat het in ieder geval in mijn leven niet zo simpel is.

Maar terug naar de vraag, de briljante geniale vraag “Hoe draai je het om?” Hoe draai je dingen om, hoe draai je iets wat ooit is ingezet. Ben je jong draai je makkelijk, zoals een klein bootje op het water. Je draait aan het roer (ja ben jarenlang schipper geweest op mijn roeiboot met zuidwester en zware shag op het plecht!) en je gaat de andere kant op. Licht en wendbaar. Maar des te ouder je aan het worden bent des te logger is het schip dat je bevaren moet (mannen boven de 40 ga maar even staan en kijk waar dat “six pack” gebleven is en geef me dan gewoon gelijk in plaats van te ontkennen dat je logger aan het worden bent! Vrouwen… eeuuhh.. ik zeg maar even niets 😉 ) Het schip dat je bevaren moet is niet zo maar meer te draaien. Je neemt onderweg bagage mee en het schip groeit in gewicht en draait steeds moeilijker.

Is dat een reden om niet te draaien? Er komt een punt dat het kanaal waar je vaart gewoonweg niet breed genoeg meer is om te draaien en dan ben je definitief te laat. Ik hoor een liedje op komen spontaan “draaien kan niet meer.. zou niet weten hoe… ” maar dat terzijde. Dus voor dat het te laat is zul je (lees ik) moeten kiezen. Vaar ik door en neem ik “genoegen” met waar de waterweg mij brengt of probeer ik toch te draaien en neem ik de gok dat ik aan lagerwal raak (scheepsmannentaal voor aan lager wal raken is dat!) …

Ben er nog niet uit maar weet ook dat de tijd aan de voorkant inmiddels minder is dan wat ik achter heb gelaten.