“opzeggen?” vraagt de aardige mevrouw aan de andere kant van de lijn..  “dat kan maar dat moet uw moeder zelf doen..” Ik vertel haar de situatie en leg uit dat mijn moeder inmiddels niet meer in staat is dat zelf zo makkelijk te doen. De aardige dame legt aan de andere kant uit dat ze dan niets voor ons kan betekenen. “We deden het wel..” gaat ze verder “maar we hebben situaties gehad waar een bewoner na een lange tijd uit huis geweest te zijn terug kwam om te ontdekken dat de huur van het huis was opgezegd.. ” .. en terwijl ze dat verteld herinner ik mij een zwarte periode in Hilversum waar de zwervers en masse over de straten liepen.. als maden uit een groene bak op een mooie zomerdag… “verrek .. dat waren zij dus… ” denk ik hardop… en de vrouw vraagt zich af wat ik bedoelde.. Met een zwierige zwaai draai ik het gesprek terug op mijn moeder en vraag haar wat te doen.. “u moet een machtiging krijgen of haar wilsonbekwaam laten verklaren en u als vertegenwoordiger laten optreden…” .. Ik bedank haar voor de info en hang op..

Het huis van mijn moeder is een huurhuis (zou bijna zeggen godzijdank met de staat waarin het is toen ze het verliet!) maar de huur loopt door. Ze is er niet meer komt er niet meer en het kost een aardige duit. Opzeggen was dus geen optie op dit moment. Wilsonbekwaam dus… ok.. Met veel zin sla ik het internet er op na en met veel zin klik ik na 10 minuten weer op het kruisje rechtsboven in… Kelere, wat een gedoe.. een oerwoud van regels gevuld met bavianen die daar wel raad op weten voor de juiste prijs.. hmm.. “goede raad is duur” denk ik maar zo duur?? ..

Via mijn werkzaamheden als zelfstandig ondernemer was ik inmiddels in contact gekomen met een notaris, een leuke vriendelijk niet stoffige notaris.. een notaris waar je niet het gevoel krijgt dat het knippen en plakken van teksten tot zwarte magie is verheven en waar je op duistere wijze met een veel dunnere portemonnee naar buiten loopt.. murw geslagen door de juridische termen. Ik bel haar op en doe mijn verhaal… We maken een afspraak om het geheel verder uit te zoeken maar ze weet wel wat..

“machtiging is het makkelijkste” verteld ze.. “ik zoek je moeder op en stel haar een paar vragen of ze in staat is bepaalde beslissingen te nemen.. en als ik vind dat ze dat kan kunnen we het zo regelen… ” “lijkt me een prima plan” zeg ik enthousiast.. niet wetende dat mijn enthousiasme wel weer eens de realiteit voorbij zou kunnen streven…

“wat voor vragen stel je dan? “‘ vraag ik haar voordat we daadwerkelijk aan tafel gaan zitten met mijn moeder… “nou ja bijvoorbeeld of ze liever wil dat jij, haar zoon, haar belangen behartigt of Pipo de clown…” stiekem hoop ik dat ze pipo zegt want dat heb ik eindelijk een reden om dat pak dat al jaren in de kast hangt weer een aan te trekken.. de laatste keer was geen succes .. huilende kinderen enzo.. politie… boze honden .. toestanden.. ander blog..

We zitten bij mijn moeder en ik zie het al.. ze is in een redelijke bui wat niet meer inhoud dan dat ze niet de hele tijd huilt.. Ze zit in zo’n periode op dat moment dat ze om alles huilt.. net zoals de metroman en is zoooo 2009 .. not done.. ze huilt om de koffie, om de hond, om de plant.. en om mij.. dat laatste is natuurlijk geheel begrijpelijk… hou het zelf niet eens droog ‘s ochtends in de spiegel.. maar ze is redelijk.. ze kan wat lachen en is monter.

De notaris begint haar rondje en vraagt haar het een en ander… Het is al snel duidelijk.. op de vraag wie haar geld zou moeten beheren ik of Pipo komt een vaag lachje om haar mond en ik verwacht elk moment te horen.. “pipo natuurlijk.. die weet hoe dat moet.. ” dat zou ze gezegd hebben al was het maar om mij te stangen … maar er komt niets… ze wil beginnen met praten en …. verteld haar hoe mooi de blaadjes aan de parasol zijn…. terwijl ze aan haar vingers plukt. Ze heeft inmiddels ook de aandacht spanne van een oost Irakees spanhalterbloempje.. en geloof me.. die is kort!!!!

De notaris laat mij weten dat ze binnen de grenzen van het acceptabele niet in staat is haar mij te laten machtigen, “ze is te ver weg van de realiteit” verteld ze me.. Ik baal natuurlijk als een steker en voorzie alweer een hoop gedoe.. Gelukkig ken ik de notaris goed en zoals ik al zei, ze is alles behalve stoffig. Ze legt een pakje papier op tafel en legt uit “ik had dit vast opgezocht in het geval dat het niet zou lukken. Het zijn de papieren die je nodig hebt om juridisch haar te kunnen vertegenwoordigen..” Ik krijg het hele verhaal en weet binnen 10 minuten exact wat ik moet doen.. iets wat op Internet met tegenstrijdige en lastige verhalen niet te doen is zowat.. Sowieso faalt het internet dan in ene .. niet omdat het niet goed is maar omdat het geen benul heeft van wie er achter de knoppen zit. Bij deze ook een betoog voor een “blonT’ knop op Google.. dan kan ik die indrukken en zullen mijn zoekresultaten  automatisch aangepast worden aan mijn wensen… ergo… 1 pagina met het juiste antwoord… #durftedromen

Papieren mee en invullen maar dus..

We zijn inmiddels al weer even verder en het ligt er nog.. Het kantongerecht heeft het druk en de rechter zelf moet komen kijken of ze inderdaad niet zelf kan kiezen.. Alleen dat feit geeft al aan dat het een proces is voor hen met een lange adem… De gemiddelde rechter heeft zo’n berg werk op zijn bureau liggen dat als hij een euro voor elk stuk papier zou krijgen hij, zijn kinderen, kleinkinderen en 7 generaties daarna geen gebrek hadden aan euro’s…. alleen waar laat je zoveel euro stukken?
Het huis is er nog en stiekem ben ik ook wel weer blij.. ik kan er nog even heen, door de gang lopen, op de bank zitten en gewoon even thuis voelen.. alleen de prijs voor dat gevoel is wat hoog…

We hadden het eerder moeten regelen, toen ze nog redelijk was hadden we dit moeten doen maar zoals altijd .. druk, bezig, valt wel mee en komt straks wel … en zie het resultaat. Een hoop gedoe dat voorkomen had kunnen worden en een teleurstelling had kunnen worden voorkomen, ik had dan wel gewoon in clownspak op pad gekund..