Vandaag werd ik geattendeerd op de “de nationale donor week” .. (via twitter) .. en ik bedacht mij dat ook ik dat nog nooit vastgelegd heb. Dat was een mooi moment er eens over na te denken. Gedurende de dag las ik diverse tweets, sommige verhit en vol passie en andere onverschillig. Wat zou ik doen…
Ik weet wel dat als ik zelf mijn leven op een goede manier zou kunnen verlengen door een donor iets in mijn lichaam te krijgen denk ik dat ik dat met beide handen aan zou pakken.. althans ik niet maar de chirurg.. denk dat een orgaan in mijn handen niet echt het meest briljante idee is van de dag.. maar ik zou dat willen. Hoe vaak lees je niet van dialyse of andere falende organen die het leven een hel maken.
Stel nou.. ik ben dood… niet helemaal plat gereden en onherkenbaar maar gewoon.. dood.. als in hartje klopt niet meer… Mijn lichaam zit vol met schatten.. lever, longen (nou.. die dan wellicht niet meer..) hart, huid, hoornvlies, bloed… ga maar door.. het lichaam is een grote organen supermarkt. Ik doe er niets meer mee.. en de illusie dat ik dat spul nodig heb in mijn afterlife heb ik inmiddels laten varen. Het laten rotten gaat zo stinken en ik betwijfel of er echt handel zit in het verkopen van “lever op sterk water” met de wervende tekst.. “leuk voor op de vensterbank!”…
Dan denk ik.. weet je.. neem het maar.. geniet er van en leef nog maar een paar jaar door… Maar ook zoals hier is het leven niet zwart/wit .. Er zijn grijstinten.. Wat nou als mijn hart dat ik best een aantal keren in mijn leven gegeven heb beland in het lichaam van iemand die dat niet waardeert… of erger nog een notoire crimineel… wat dan? Ik ben er niet bij om dat te stoppen.. maar ja.. aan de andere kant.. wellicht is de persoon dermate geïnspireerd dat hij/zij (emancipatie tot na het graf he!) zijn/haar (godver das best ingewikkeld dat iedereen gelijk benoemen gedoe..) leven drastisch aanpast.. dan is het weer de moeite waard…
Aaarghhh.. weet je.. ik volg mijn gevoel en geef de hele zooi gewoon weg.. neem maar zolang je maar zorgt dat mijn buitenkant er nog heel even goed uit blijft zien totdat de kist zich voor eeuwig gesloten heeft..
Dus.. gelukkig eigenaar van mijn overgebleven toekomstige organen.. ik wens je een lang en gezond leven.. waarbij ik aanmerken moet dat mijn nier een APK nodig heeft, mijn longen een goede wasbeurt en mijn lever heel af en toe het fijn vind een knuffel te krijgen…
Nu ff aanmelden op www.jaofnee.nl … oh god.. wat was mijn DiGiD code ook alweer… :S
Menno
ps.. of je nu wel of geen donor wilt zijn.. laat het gewoon weten.. een simpel ja of nee.. that’s all…
Menno ik ben al sinds mijn 15e donor vanwege ongeveer dezelfde reden als jij, ik heb zoiets van “Als ik dood ben heb ik er niks meer aan, en als ik iemand anders er het leven mee kan redden. Graag” Op die manier leef je zlef ook nog een klein stukje door
Zo is het Fred! Zo is het helemaal.. ooit had ik een codicil in mijn zak maar die is er in de jaren uit gevallen ofzo.. nu (als ik die stomme DiGiD) weer heb mogen ze alles hebben 🙂
Thx !
Spijker op zn kop Menno!
En wat ook een nadenkertje is: Wat doet het gedoneerde orgaan van laten we zeggen een crimineel met het lichaam van de ‘gelukkige’? Merken we daar nog wat van? Gaat zo’n gelukkige dan ineens ook crimineel gedrag vertonen (is daar niet eens een film over geweest? hmmmmmm……..)
Maar ik ben al jaren in het bezit van zo’n kaartje: Wat ze kunnen gebruiken mogen ze van me!
Ja inderdaad Patrique dat is de andere kant van het verhaal! Ik zou het doen.. ik zou het aanpakken.. denk ik.. 🙂 Thx!
hoi Menno,
Hoe realistisch jij dit hebt neergezet! Het donor willen zijn. Hoe bizar verrast ik was, dat ik na het overlijden van mijn zoon hoorde dat hij geregistreerd donor was! Ik was trots maar ook een beetje egoistisch .. Wij moesten hem direct loslaten. Ze gingen zijn hartkleppen, zijn huid,bot, en hoornvliezen weghalen… Ik zei bang.. ohh zijn ogen … krijg ik hem zonder ogen terug? Nee dat was niet zo!! We zouden er niets van zien.
Wat egoistisch klinkt dat nu hé.. Maar je wilt gewoon niet geloven dat al het leven uit je zoon is. En op de dag van vandaag ben in nog steeds trots op hem dat hij op zijn 20e besloten had donor te worden. En dat ik nu weet dat 2 twee mensen weer hun ogen kunnen gebruiken door martijn .. en dat zijn huid, botten en hardkleppen ook gebruikt zijn (hiervan bericht)!
Lieve Menno … jij hebt het prachtig verwoord!! en ik wens je veel gezondheid toe!
Frederiek
Daar Frederiek.. krijg ik nou een brok van in de keel… dank je.. dank voor deze reactie! … onwaarschijnlijk trots moet je zijn hoe zwaar ook! .. diep respect!
Menno
Ik heb het formulier lang geleden al ingevuld. Voor mij is niet belangrijk wat er met mijn organen gebeurt na mijn dood, daar voel ik toch niets meer van. Maar voor de nabestaanden kan het wel belangrijk zijn, dus zij mogen beslissen.
@ Frederiek: wat mooi om te lezen! Ik hoorde gisteren trouwens dat familieleden nog iemands wens kunnen overrulen, dus dat jullie het donorschap van je zoon nog konden stopzetten zeg maar. Klopt dat? Mocht het zo zijn, dan vind ik het knap dat jullie zijn wens wel hebben gerespecteerd, want lijkt me niet het makkelijkste wat er is *understatement*
@ Menno: jouw PS is waar het omdraait. Er zijn teveel lakse mensen die nog steeds geen keuze hebben gemaakt. “Komt wel”. Ergernis nummer 1, in mijn ogen. Dan is het Belgische systeem beter. Gisteren tijdens het avondeten dus maar eens een flink gesprek gevoerd met in dit geval lakse vriend. Later op die avond heb ik hem geregistreerd (ook hij weet zijn Digi-D niet, ik wel :P). Oh ja, en stiekem vind ik wel: zeg je nee, prima, maar verwacht dan zelf ook niet vooraan in de rij te staan zeg maar. Dat vind ik hypocriet. Maar toen ik dat zei op Twitter, was ik een haatzaaier. Ik ga me maar terugtrekken 😛
hallo menno,
Super geschreven het zet veel mensen aan het denken hoop ik. Ikzelf ben al van af mijn 18e donor (ben nu 21) en sta er nog steeds achter. Als ik na mijn dood een leven kan redden doe ik dat met veel plezier en trots. ik ben trots donor te zijn!!