Je kent ze wel die dagen dat het niet zo lekker loopt. Het zit een beetje tegen en je hebt moeite met focus. Kan aan van alles liggen zo had ik laatst het geluk dat ik in uitermate goed gezelschap een diner had gehad waarvan het vlees mwah. zeg maar niet helemaal goed was. Dat resulteerde in een lange nacht waar ik mijn gezelschap moest zoeken bij het koude witte porselein van mijn vriend voor een nacht, het toilet. Hoef verder niet uit te leggen dat je dan niet in je beste doen bent.

Maar ook gewone dagen die je voorbij gaan. Wat doe je dan met die bagage die je mee neemt. Een schilder zou een kwast pakken en een schilderij maken. Waarschijnlijk iets met dreigende luchten en heftige contrasten. Ik heb laatst weer eens de DVD van Bob Ross opgezet en gekeken hoe eenvoudig dat wel niet is. Wat die man ook doet er komt altijd een zelfde soort dingetje uit. Een berg landschap maakt hij met het gemak van het schrijven van zijn naam. Maar daar stopt het ook. Er zit niets in het is leeg en inhoudsloos. Dan maar geen vieze handen en pak ik iets waar je muziek mee kan maken. Mijn arme buren zullen gedacht hebben dat de buurtkatten weer in het krolse seizoen waren en hadden de schoenen al klaar staan om vanuit het raam die krolse katers te bombarderen.

Ok helder, schilderen… nope.. muziek maken op iets dat je niet ligt.. nope.. hmm. wat dan. De bijl lag in de schuur en gewapend met bijl en mesje het bos in. Kappen als een gek, al de frustratie botvieren op een arme spar die ongewenst in het middelpunt stond van mijn creatieve uitspattingen. De spaanders om de oren en snijden als een gek.. maar elke keer kwam ik uit bij een hele hoop snippers en een fikse boete voor het illegaal kappen van bomen. .. Ook niet dus…

Ik heb breien, haken, punniken en oud hollands makkeremëen maar overgeslagen. Een oude auto helemaal uit elkaar halen en dan weer als nieuw n elkaar zetten dan. Op Discovery doen ze dat binnen een uur dat is wel wat voor mij… Wat bleef was een schuur vol met “reserve” onderdelen en een auto die er werkelijk nog onooglijker uitzag dan toen ik begon en zeer zeker (ook niet onder professionele begeleiding) niet meer zou rijden.

Wat kan ik dan in godsnaam wel? Nietsdoen ben ik erg goed in. Ik mag wel zeggen dat ik, en dat zeg ik zonder arrogantie, wel het best in ben. Gewoon levenloos op de bank een beetje voor je uit staren  en … niets doen… Dorst en honger trotseren, het plassen niet doen. Gewoon niets… Maar ja dan krijg je pijn in je kont en rug en uiteindelijk vind mijn omgeving dat ook niet echt een uitstekend gevonden uitlaatklep, waarom niet begrijp ik trouwens nog steeds niet!

En in ene begin je met iets en vind je wat je zoekt. Ik vind het leuk om te schrijven. Korte stukjes, lange stukjes. Onzin stukjes en gevoelige stukjes. Rijmen of gewoon je geest uitschrijven. En zo ga je beginnen. Eerst heel voorzichtig, zoiets als “hallo” en in uiterste spanning wacht je af wat de “wereld” gaat zeggen! De eerste reactie, de eerste kritische feedback.. wat gaat er gebeuren. Nagelbijtende wacht je af en druk 120 keer per minuut op F5 (pagina refresh voor de leken onder ons) en dan is ie daar.. het eerste weerwoord, het commentaar dat de rest van je leven gaat veranderen. Met bevende vingers navigeer je de muis naar “lees reactie” en daar staat ie… “hallo”…

Maar zonder gekheid, het is een uitlaatklep een plek waar je gewoon kunt doen wat jij wil. Ontsnappen aan de bikkelharde realiteit en het creëren van je eigen werkelijkheid. Dankzij de moderne techniek kan dat overal. zit vaak achter de laptop om een blog als deze te typen en soms er ook voor (en dat gaat meestal makkelijker omdat de toetsen dan gewoon staan) maar gebruik ook steeds vaker de telefoon. Gewoon als ik ‘s avonds niet kan slapen pak ik de telefoon en begin te typen. Wat het ook maar is, boodschappenlijstjes, telefoon nummers noem maar op.

Zo heb ik inmiddels een aardige bonte verzameling van teksten in mijn telefoon gekregen waarvan sommige de weg naar een blog vinden en sommige alleen voor mij zijn. Sommige deel ik met een enkeling omdat ze te privé zijn. Het mooie is dat je heel soms daar mee iemand inspireert. Als dat gebeurt is zo gaaf! Behalve dan die ene keer dat de inspiratie zo was dat het resultaat een blauw oog was.. die hoef ik niet meer zo nodig te inspireren.

Waarom ik dit allemaal schrijf? Gewoon omdat hersenloos voor me uit staren niet werkt, mijn ezel is verbouwd tot opbergkastje voor de auto onderdelen en omdat ik zo weg moet om de nieuw geplante spar water te geven. Zoek iets dat je ligt en doe het gewoon. Heb poep aan de wereld en vergeet wat een ander van je vind. Doe wat je het liefst wilt doen en doe het met overtuiging dan zal het vast goedkomen!

Ps, had het al eens op twitter gevraagd maar als er iemand is die de moeite kan opbrengen mij eens wat meer bij te brengen op akoestisch gitaar dan zou ik dat zeer waarderen. Heb niet veel maar wat ik heb geef ik graag! Wees gewaarschuwd, ik ben geen en ik herhaal GEEN Satriani!