Het is zo rond half twaalf vanmiddag en ik zit even met mijn compagnon te genieten van een Griekse verassing bij de McDonalds… (al moet ik zeggen dat het griekse deel op een beetje yoghurt achtige smaak mij een beetje voorbij gegaan is.. maar ik dwaal af..).. en de telefoon gaat. Op het display staat “onbekend nummer” dat staat meestal garant voor de zoveelste incasso dienst die mij weer van dienst wil zijn met “een aanbod dat u NIET kunt weigeren..!!” dus ik wil als ik bezig ben een onbekend nummer nog wel eens wegdrukken. Vanmiddag deed ik dat niet…

“Goedemiddag u spreekt met (vul maar een naam in) van Zonnehoeve… stoor ik u?”

de laatste keer dat ik een dergelijke zin kreeg lag er een groot stuk duim van mijn moeders vinger af en zat ik in het ziekenhuis… en altijd sta ik direct op scherp als ze me bellen.. Wat is er aan de hand.. ziek? dood? ellende? …. Maar nee niets van dat al.. De uiterst correcte dame aan de andere kant van de lijn vertelde mij dat het vandaag zo mooi weer was… dat ze het zonde vonden om de hele dag binnen te blijven en dat mijn moeder in een goede bui was. Of ze haar en een paar anderen mee mochten nemen naar Dierenpark Amersfoort…
Vanzelfsprekend zei ik volmondig ja .. was het om dat ze gek is op dieren of omdat ze er dan lekker even uit is het maakt niet uit.. het was een top idee!

Eenmaal de telefoon opgehangen bedacht ik me eigenlijk dat het heel raar is. 30 jaar geleden zou de situatie geweest zijn dat er een moeder of een vader van een vriendje zou bellen om te vragen of ik mee mocht naar de dierentuin… Mijn moeder zou dan (zeker bij bekenden) gezegd hebben dat als het niet te laat zou worden dat uiteraard geen enkel probleem was…

Nu 30 jaar later is het een heel raar idee dat iemand mij gaat bellen om te vragen of mijn moeder mee mag.. Ik vind dat een heel gekke gewaarwording en uiterst confronterend… Gelukkig kan ze nog mee en of ze het bewust mee maakt? geen idee.. maar ze is gek op beesten.. kijk maar wat voor apen ze op de wereld gezet heeft 😉

Menno