soms heb je de onzalige noodzaak dingen te vertellen.. dingen die je normaal voor je houd en waar je verder niemand mee lastig valt .. Je kent het wel “gaat het goed?” vraag je in de loop aan een ander en bij god hoop je dat de ander zegt “ja hoor..prima” want oh wee als de ander zegt “nou.. eigenlijk niet…” dan is het weer verzinnen van smoezen om door te kunnen lopen.. maar goed.. dingen vertellen dus… Voor je verder leest.. het is wat morbide deze blog! U bent gewaarschuwd..!

Het is een beetje raar misschien maar wellicht ook wel weer herkenbaar.. Ik denk wel eens aan mijn eigen begrafenis.. Gewoon.. zo maar.. Hoe zou dat zijn.. Hoe zou het zijn als je te gast was bij je eigen begrafenis. Als een gast die afscheid komt nemen van jou. Ik heb best wat mensen in mijn leven verloren aan god weet wat.. het “val dood” type.. je kent ze wel.. in ene zijn ze gewoon weg.. foetsie.. en het “ik doe er lekker langzaam over” type.. Mensen die een langzame dood sterven.. zich klampen aan elk stukje hoop om elke keer maar weer geconfronteerd te worden met het onvermijdelijke.. en de “kut ik ga dood” types… Mensen die op de een of andere manier een soort van rare vrede hebben met hun lot. Al die mensen hebben de revue in mijn korte leven wel gepasseerd.. En elk heeft zo zijn voordeel…

Spontaan dood.. heerlijk als leidend voorwerp .. je doet gewoon je ding.. je weet war je heen gaat en alles zit mee. Je hele leven gewerkt naar dat moment dat je “echt gaat genieten” .. en dan in ene.. bam.. dood. Een schok voor de achterban .. en een gegarandeerde volle zaal op het laatste publieke optreden van de persoon in kwestie. Toespraken, verdriet en humor.. Mensen vertellen iets over de persoon die weg is gegaan… er is koffie en cake.. de mensen kletsen wat door en zeggen gedag. Je zou bijna zeggen “tot de volgende dode” want de meeste zie je nooit maar blijken toch best aardige mensen te zijn …

Langzaam dood, kan een ziekte zijn.. een staat van leven .. kanker is een veel gehoorde dader in dit verhaal. Eerst de klap van het hebben.. dan de strijdlust .. dan de teleurstelling en uiteindelijk acceptatie. Mag ik er bij zeggen dat er godzijdank ook voldoende mensen WEL beter worden van ernstige ziektes! .. Het valt mij op dat mensen die de langzame dood voor hun kiezen krijgen vaak heel georganiseerd zijn. Ze regelen de kist, de muziek en de plaats waar ze liggen of verstrooid worden. Gele of witte bloemen… welke aula en wie moet het woord doen.. tot in de puntjes is het vaak verzorgd.. Ook vaak garantie voor een volle zaal.. want.. het is oneerlijk.. en hij/zij had nog zo veel te doen.. Begrijpelijke emoties…

De onvermijdelijke dood.. mensen op leeftijd.. mensen die niet veel meer hebben. Mannen en vrouwen die hun geliefden al hebben gedag gezegd.. mensen die eenzaam en langzaam wachten op verlossing. Ook zij hebben vaak de verzekeringen in orde, huis op orde.. oude spullen opgeruimd en de foto boeken georganiseerd.. Op de stoel.. wachten op de dood… Zalen zijn vaak wat minder vol.. De directe omgeving is vaak ook al dood of niet meer in staat te komen. Kinderen en kleinkinderen komen en zeggen vol emotie dag tegen hun ouder. Maar weten ook dat de leeftijd op een gegeven moment magere Hein niet meer voorblijft en daardoor.. berusting…

Wat zou ik doen.. stel ik val morgen dood neer.. sja.. dan is er weinig te doen.. Dan lig ik dood te wezen en heb ik verder weinig toe te voegen behalve het levenloze hompje vlees dat ooit ik was.. Maar wie zou er komen? .. Ja mijn vrouw.. en mijn kinderen.. mijn broers en mijn schoonouders. Wellicht een paar bekenden.. de buren..? … een handvol vrienden.. collega’s.. oud collega’s.. minnaressen.. (notitie maken.. extra zaalhuur opnemen in de verzekering) .. Maar dat is het wel. Weten ze eigenlijk wel wat ik wil? Of wat ik leuk vond.. Het boeit me eigenlijk niet zo. Het is onderdeel van het rauw proces. Zij moeten maar uitzoeken wat ze denken dat ik mooi vond.. dat is denken aan.. dat is voelen… dat is emotie. Het helpt te verwerken..

Tussen jou en mij gezegd en gezwegen zou ik eigenlijk wel een feestje willen.. gewoon bandje.. biertje.. geen gezever over wat een goede vent en zo jong en aahhh.. nee vieren.. vier het leven en denk er aan dat het leven eindig is.. Ik wil eigenlijk ook een lint op mijn kist met de tekst “wees blij dat jij het niet bent” .. sja.. zo is het toch? Als ik op een begrafenis zit denk ik dat stiekem wel eens.. ben blij dat ik er niet lig. …

Maar feestje dus.. lekker wat drinken wie weet dansen 🙂 .. en dan al swingend de kist hop naar beneden.. door naar de kroeg en leuke verhalen en anekdotes vertellen.. “weet je nog dat ..” en “toen die ene keer hahaha” .. ja dat lijkt me wel wat.. daar zou ik zelf wel bij willen zijn..

Langzaam sterven.. jemig dat doen we met zijn allen sowieso al.. de een wat sneller dan de ander.. “je rent naar je graf” zei mijn moeder vaak doelende op het feit dat ik nog wel eens wilde zeuren over “als ik straks 20 ben dan…” .. en weet je .. ze had gelijk! Eenmaal een bepaalde leeftijd voorbij gaat het wel heel hard. Met een beetje geluk red je een respectabele leeftijd maar met een beetje pech ook niet. Kanker loert altijd om de hoek.. hersentumor, propjes in de bloedbaan.. plotseling falende harten.. man je wordt er gek van als je er aan denkt..

Nou ja.. hoe dan ook.. ik ben stiekem wel benieuwd hoe mijn begrafenis verlopen zal 🙂 .. morbide ik weet het maar ik heb je gewaarschuwd aan het begin van de blog.. eigen schuld dikke bult..

Dus.. jullie weten het.. poep aan mijn wensen en opzouten met dat respect.. gewoon lekker doen wat je wilt en zelf invullen zoals jij denkt dat de ander het gewild had.. maar.. een voorwaarde.. ik wil er wel graag bij zijn.. deal?