Sinds een tijdje delen mijn dochter (8) en ik wat. Ik ben in contact geraakt met muziek die me heel erg ligt. De CD gekocht en mijn dochter was per direct verkocht. Het is Nederlands talig en ze zingt heerlijk alles en overal mee.

Stappen we de auto is dan is het “papa, cd 4 nummer 1…” en hop daar gaan we weer 🙂 Ik heb haar inmiddels redelijk goed leren kennen en ben met Gillian (dochter) ook een keer naar een optreden geweest. De blik in de ogen van mijn meisje vertelde een hoop! .. stiekem hoop ik dat ze denkt.. dat wil ik ook worden! Ik zou apetrots zijn als ze dat doel ooit bereikt.

Anyway, zij stuurde me niet zo lang geleden een CD speciaal voor mijn moeder. Het was een CD gemaakt door haar moeder en broer welke een bekend duo zijn met name in het oosten van het land. De CD heeft allemaal oude liedjes en het duo deed deze vaak in kleine optredens in verpleegtehuizen voor mensen met dementie en andere hersen stoornissen. Muziek brengt gek genoeg mensen soms terug naar dat moment in tijd. Hoe weinig ze vaak ook kunnen muziek weten ze vaak nog foutloos mee te zingen. Ik heb nog niet de kans gehad haar helemaal alleen naar de CD te kunnen late luisteren maar dat gaat Dinsdag gebeuren. Dan neem ik haar mee naar het ziekenhuis voor het verwijderen van de hechtingen en de laatste keer gips. Ik ben zo benieuwd of ze de nummers kent en meezingen kan…

Vandaag zat ik lekker in de tuin na noeste arbeid (yeah right :P) te genieten van de zon en alles wat er voorbij kwam via de digitale weg. Zo ook een mail.. en in die mail een liedje.. speciaal geschreven voor mijn dochter… zo maar.. uit het niets.

Ik las de mail en kon het niet droog houden… In al onze zorgen en dagelijkse beslommeringen vergeten we soms zo hard dat kinderen ook moeten dealen met veranderende situaties. Ook zij zien oma veranderen en zien dat Oma niet meer kan wat ze kon.. dat ze niet meer de namen noemt van de kinderen en vaak zit te huilen en te rillen.

Niet zo lang geleden braken beide kinderen toevallig bijna op het zelfde moment.. even moesten ze verwerken dat Oma wel heel erg hard achteruit ging.. en niet alleen Oma .. ook Opa gaat achteruit.. en hard ook..

In die context las ik dit liedje… wat Gil (hopelijk) gaat zingen..

Ik heb er de hele dag over nagedacht of ik het zou bloggen omdat ik het zo persoonlijk vond dat ik het niet zeker wist. Ik mag het doen.. de rechthebbende vind het goed al is het persoonlijk bedoeld en niet anders. Het is iets dat alleen met een oprecht gevoel geschreven had kunnen worden… en ik wilde het zo graag delen.. niet in de minste plaats om de schrijfster de ultieme dank te geven.. xxx

Mijn oma weet niet meer wie ik ben

Mijn oma weet niet meer wie ik ben.
Mijn oma is ‘t allemaal vergeten
Ze kan ook niet meer wat ze eerder kon, weet niet meer wat ze altijd heeft geweten..
Ze zit daar maar en staart wat voor zich uit
En brabbelt soms een woordje of een lied
Ik weet het wel, het is nou eenmaal zo
Maar het doet me best wel heel erg veel verdriet..

Mijn oma is er wel maar ook weer niet..
Mijn oma kijkt me aan met holle ogen
Soms denk ik dat ze hier niet echt meer is Die and’re wereld heeft haar meegezogen..
Ze ziet me af en toe nog wel eens staan
Maar denkt dan dat ik iemand anders ben
Het voelt of we voor haar niet meer bestaan
Die oma die ik eig’lijk niet meer ken

Bridge: Soms… Hoop ik dat ze naar me lacht..
Dat ze weer zo gek als vroeger deed,  zo vriendelijk en zacht..
Soms.. Wil ik eig’lijk niet meer heen..
Want ik denk het liefst aan hoe ze vroeger was..

Mijn oma weet niet meer wie ik ben
Mijn oma lijkt me echt zijn te
vergeten
Maar af en toe dan zie ik nog een lach
Ook al weet ze niet meer wat ze heeft gegeten..

Alle tekst is auteursrechtelijk beschermd en mag niet zonder (schriftelijke) toestemming van de rechthebbende worden gebruikt. Neem contact op met me indien er vragen zijn!

… wat moet je daar dan nog op zeggen.. Ik vind het zo bijzonder…

Menno