Nou kennen de meeste die mij wat langer volgen wel. Ik ben graag open en blaf er uit wat ik kan. Vaak over de ziekte Alzheimer die onze familie nogal bezoekt maar ook over van alles en nog wat. Ook op twitter was ik nogal actief met het er uit gooien van alles en nog wat.
Hoewel veel tweets beperkt bleven tot “hi..” en “hey…” zaten er ook voldoende leuke en diepgaande tweets tussen. Wat ik ook nog wel eens vergat was dat alles openbaar is. Dat bleek vaak als iemand die mee las in jouw gesprek ergens tussendoor een opmerking maakte. Erg gaaf dat je zo in een gesprek kan mengen maar ook weer confronterend.
Een tijdje ben ik 4square gaan gebruiken en gaf ik aan waar ik zoal was gedurende de dag. Twitterede links en rechts foto’s van alles wat los en vast zat inclusief bijvoorbeeld mijn kinderen. Totdat een tijdje geleden ik geconfronteerd werd met een volger in mijn lijst die achteraf gezien veroordeeld was voor zaken die ik liever niet om me heen heb.
Deze volger is inmiddels verdwenen maar het zette mij wel aan het denken. Ik twitter er vrolijk op los en post foto’s van mijn kinderen bijvoorbeeld. Nou is het sowieso al discutabel of je dat moet doen want wie weet worden je kinderen later in hun leven geconfronteerd met foto’s die ze eigenlijk helemaal niet op het net hadden willen hebben. En eenmaal op het net is altijd op het net dat krijg je er niet zo makkelijk van af. Maar ook dat er wildvreemde mee zitten te kijken met jouw foto’s.
Ik durf wel te stellen dat als je mensen lang genoeg observeert dat je een aardig profiel kan maken van iemand. Naam, woonplaats, adres wellicht, leeftijd, geboortedatum en jaar het is bijna allemaal beschikbaar. Dat geeft mij de ruimte daar iets mee te doen. En zeker als het om kinderen gaat maak ik me daar wel zorgen over. Je bent er zo achter welke school ze zitten en omdat je wekelijks twittert dat je op Donderdag een half uurtje later bent en de kinderen zo leuk zelf thuis zijn…. ik bedoel maar!
Dus, in huize Baklap de afspraak geen foto’s meer van kinderen op het net te zetten zonder daar even over nat denken en zeker geen locatie services gebruiken. Sowieso het uiten van gewoontes is niet slim…
De inbreker versie 2.0 of de pedofiel versie 2.0 krijgt het op een zilveren schaaltje aangegeven, alles wat ze hoeven te doen is destilleren van gegevens en als stille volger achter je aan lopen…
Denk er maar eens over na!
Tja, je zet gewoon de deur open voor ze. Het blijft oppassen en daar heb je volkomen gelijk in.
Lieve groet Ans
en niet melden dat je op vakantie gaat/bent…. en het liefst ook niet echte namen gebruiken. Dat scheelt al heel veel
Misschien ook heel goed kijken naar niet actieve volgers. Of is dat ivm de hoeveelheid volgers niet te doen?
Ik probeer zo veel mogelijk te kijken wie mij wil volgen, wie die persoon nog meer volgt en gevolgd wordt en wat die persoon de laatste tijd twittert. Ik gebruik ook regelmatig de ‘block’ knop. Is niet echt aardig, dat begrijp ik. Maar er zijn mensen waarvan ik me afvraag waarom ze juist mij moeten volgen.
Het was me inderdaad al opgevallen dat we geen foto’s meer zagen van de kleine.
Maar ik geef je groot gelijk. Hou het voor jezelf en je gezin/familie.
Helemaal mee eens.
Volkomen mee eens en ik snap ook niet dat mensen alles zo maar op het net gooien. Ik volg je vanwege je blogs (met name over Alzheimer) en die zijn vaak heel lees- en herkenbaar. Ook ik vind het verontrustend dat in veel blogs men de eigen privacy bagatelliseert. Als je iemand daar op ‘aanspreekt’ lees/ hoor je vaak: ‘ik heb niks te verbergen’. Uit ervaring weet ik echter dat je niet voorzichtig genoeg kunt zijn en daarom vind ik de inhoud van deze blog zeer belangrijk, misschien wat laat maar alles beter dan zo open je privéleven te beschrijven. Wel gewoon doorgaan met beschrijven met wat je allemaal bezighoudt a.u.b. en tja op twitter reageert iedereen wel eens primair 😉 4square ken ik nog maar sinds kort, maar we hoeven echt niet te weten waar iedereen zich bevindt tenzij het noodzakelijk is (hoewel …..ook daar zijn andere mogelijkheden voor)
Helemaal met je verhaal eens, het is een geleidelijk iets denk ik dat je alles maar op het net gooit, ik ben daar door een aantal krantenberichten al voorzichtiger mee geworden, want de hele wereld kijkt mee. Zowel prive weet iedereen waar je bent en wat je doet, maar ook de dingen die wij voor lief nemen hypotheek verstrekkers, banken , werkgevers, alles kijkt mee, en als er te veel persoonlijke zaken staan, kan het tegen je gebruikt worden. Gelukkig hebben we nog de DM optie
Om Bovenstaande redenen wilde ik er in eerste instantie helemaal niet aan, aan twitter en hyves enzo. En foto’s was al helemaal uit den boze. Ik heb ook gemerkt dat andere vrij makkelijk foto’s van jezelf of je kids op het net zetten. Ik probeer nu een midden weg te vinden. Vind het medium leuk en heb mijn grenzen wat verschoven, maar ik probeer na te blijven denken bij wat ik doe
…
Sowieso misschien wel verstandig.
Je hebt gelijk maar kun je het werkelijk voorkomen? Ik ga hiermee verder denkend aan jouw blog.
Pingback: (A) social media? | Menno Drenth's