Met weemoed denk ik wel eens terug aan de tijd dat ik in de auto stapte en zei “ik ben straks terug” en vervolgens ongestoord en zonder afleiding mijn ding kon doen. Geen mobieltje (ja die tijd was er ooit!) geen mail geen niets. Als je al in contact wilde komen met wie dan ook moest je op zoek naar een telefooncel en zorgen dat je kwartjes had.

Het grote nadeel was dat je juist geen mogelijkheid had in contact te komen met werk relaties of wie dan ook. Je kwam als je kwam en belde als je echt in nood zat. Door de huidige communicatie middelen is dat anders geworden. Ons leven is ingericht op het gegeven dan we ten alle tijden kunnen communiceren. Iets te laat?, geen probleem ik bel wel even dat ik in de file sta en dat ik er aan kom… Snel nog even die mail wegwerken en een sms sturen aan die vriend. De tijd is een stuk efficiënter in te zetten elke dag.

Daarbij kwamen de social networks, Hyves als eerste (voor mij dan) en Facebook en Twitter. Harstikke leuk, oude collega’s of schoolvrienden opzoeken. Tof, while it lasted.. De meeste die ik vond wisselde ik een paar woorden mee en verdwenen ook weer in de vergetelheid. Schijnbaar is het gewoon de bedoeling dat je op een gegeven moment uit elkaar gaat na school of werk en je eigen weg neemt. Een social site verandert daar niet zo veel aan. Het was/is wel leuk te zien hoe iemand er uit ziet of om een reünie te organiseren.

Wat ik zonder twijfel het grootste voor maar ook nadeel vind van al die communicatie is dat grenzen vervagen. Ik gebruik bijvoorbeeld applicaties als whatsapp of twitter… Hartsikke handig voor zolang het duurt. Relatief goedkoop berichten uitwisselen met elkaar wanneer nodig. En let op mijn laatste woorden “wanneer nodig”.

Noem me gek maar om de een of andere reden vind ik het soms storend dat je zo bereikbaar bent. Mail was altijd zakelijk en gedeeltelijk prive. Dat werkte lekker makkelijk weg. Zakelijk een ander adres dan prive voor het gemak en het prioriteren van de berichten. Nu met de socials is het sturen van een direct bericht zo verdomde eenvoudig dat je bijna niet meer kan vluchten in “niet bereikbaar”

Het is zo handig elkaar direct kunnen bereiken. DM op twitter, bericht op FB of Hyves en een bericht op Whatsapp bijvoorbeeld. Maar het is zo gemakkelijk geworden dat ik soms gek kan worden van het gemak waarmee je bereikbaar bent. Hoe deden we dat voorheen? Ik ben misschien een ouderwetse lul, nee laat me die zin opnieuw schrijven.. Ik ben een ouderwetse lul en vind nog steeds dat direct iemand benaderen iets anders is dan een algemeen bericht. Het is een stapje binnen iemands “comfort zone” in mijn beleving. Met name omdat de verwachting altijd is dat iemand reageert. Dat je de mogelijkheid hebt wil nog niet zeggen dat je die maar voor alles moet inzetten. Als ik “vroeger” een brief moest schrijven deed ik dat ook niet aan iedereen en altijd. Dat was meestal een zorgvuldige taak waarin woorden secuur gekozen werden en plus je moest het adres hebben van iemand ook dat was wel handig 🙂

De andere kant is, in mijn geval zeer zeker, dat mensen in staat zijn toch te reageren op iets wat je doet of schrijft en dat niet in het openbaar willen doen. Dat is dan wel weer fijn… maar zomaar iemand benaderen .. zoals ik al zei ik ben een ouderwetse lul en denk 3 keer na voordat ik iemand benader via DM,whatsapp of god weet wat voor communicatie middel.

Ja ondanks dat ik zo verschrikkelijk veel  te danken heb aan de huidige communicatie middelen denk ik zo heel af en toe weer eens terug aan de dagen dat ik kon zeggen “sorry, er was geen telefoon in de buurt” … Digitale rust 🙂 geen inbreuk op mijn digitale “comfort zone” … geen overdaad aan input. De dagen zonder “doe je mee met blah blah” berichten in mijn 300ste inbox ergens op een nietszeggende site. Dagen dat ik 2 mail adressen had en 10 mails waarvan 3 over blauwe pillen, 2 over prive en 5 over werk.

Mijn filosofie, gebruik de mogelijkheden om iemand te bereiken met zorg. Overdoe het niet hoe eenvoudig en gemakkelijk het ook lijkt het kan en zal averechts werken.

Opa heeft gesproken 😉