Weet je wat ik zo mooi vind aan kinderen? En dan met name jonge kinderen… Waar, als ze wat ouder worden, het bezitten van spullen veel belangrijker gaat worden zijn ze jong nog zo puur. Ze kunnen met heel weinig tevreden zijn. Zo is mijn jongste (2,5) een mooi voorbeeld. We reden na een weekend terug naar Hillywood en een gedeelte van de weg had jij al zitten verheugen op het zien van de maan. De maan zul je denken? ja de maan… om de een of andere reden vind hij dat mooi (lijkt op zijn vader) ..

Na een stukje rijden en evenzoveel vragen was er nog geen maan te zien. Ik had hem al (proberen) uit te leggen dat de maan er niet elke avond is en soms ook wel achter de wolken verscholen zit. Tot het moment dat we ergens rond Nulde of Horst reden en in ene net boven het water de maan zich liet zien…

Zijn reactie was werkelijk waar alsof hij het grootste kado van de wereld kreeg. Euforisch “schreeuwde” hij het uit en zijn ogen (die al groot zijn) werden maatje schoteltje! Gedurende minimaal 10 minuten bleef hij gefascineerd kijken naar de maan, afgelost met “Jaaaaaaaaa Maaaaaaannn papa Maaaaaaaaaannn”

Gisteren een kerstboom kappen in Hilversum. Een jaarlijks terugkerend uitje wat een bedrijf organiseert waar wij al een tijdje diensten afnemen. Midden in het bos een tentje met Gluhwijn, warme chocolade melk, broodje beenham of worst, tekenen en snoep voor de kinderen en een koor dat zingt. En daartussen wij, de klanten.. waarvan een aantal elkaar redelijk goed kennen. Helaas waren we heel laat doordat er een forse file stond op de snelweg. De kinderen moesten daarom het rijden op de huifkar missen en de meeste broodjes waren op.

Ondanks deze teleurstelling was het bezoek meer dan de moeite waard. Kort gesproken met hen die we wilde spreken en de kinderen vermaakten zich opperbest in het bos. Wat voor mij het hoogtepunt was gisteren was dat mijn oudste (niet de meest onbaatzuchtige altijd) gisteren naar de wensboom liep. Een boom die er elk jaar staat waar de mensen een wens kunnen opschrijven en in de boom hangen. Hij pakte een kaartje en vroeg mij wat mijn telefoon nummer was. Ik begreep het niet helemaal maar gaf mijn nummer.

Even later liep ik langs de wensboom en keek naar het kaartje dat hij er in had gehangen. .. Het lezen van zijn wens was heel bijzonder en zonder dat ik er erg in had kreeg ik tranen in mijn ogen. Omdat ik het niet netjes vind zijn wens uit te spreken op het publieke net kan ik alleen maar zeggen dat het volledig voor een ander was.. stiekem gezegd was de wens voor mij.. en hij wenste 2 dingen die ernstig nodig zijn .. zomaar.. ..

En dan denk ik.. gelukkig, onbaatzuchtigheid blijft ook bij oudere kinderen nog wel ergens aanwezig.. nu nog bij de ouders en ouderen!