Voor mij strekt het asfalt zich voor me uit, boven me spelen de asgrijze en felwitte wolken een episch spelletje met de zon..
Naast mij op de grond een zwart mormel, een mormel dat zeer bedreven is geworden in het wakker houden van de bazen ‘s nachts. Nu gevloerd, kapot van een weekend buiten leven in complete vrijheid. Op de stoel naast me lang haar dat stijl naar beneden valt. Verzonken in een spelletje op de DS waar ze engelse woorden schrijven die vervolgens dan op het beeld verschijnen. “Hoe spel of schrijf je paard in het Engels?” vraagt ze? Ik spel het woord horse en trots laat ze me zien of ze het goed geschreven heeft. Af en toe kijkt ze even naar voren of opzij naar mij…
Rechts achter me een kinderstoeltje en uit dat kinderstoeltje komt het niet aflatende geluid “auto, vrachtwagen, bus… mooi auto… groot auto… papa auto… vrachtwagen… rode auto… mooi auto… ” en dat zonder oponthoud en continue. Het is niet echt praten maar meer murmelen wat hij doet.
Op de radio verteld Frank dat hij alles wel zou willen doen voor ene Linda, lijkt mij persoonlijk niet zo heel verstandig om “alles” te willen doen. Je weet maar nooit wat ze vraagt en dan heb jij net gezegd dat je dat allemaal doet.
Achter mij nog een soort van kind.. Hij heeft zich achter me gevouwen in de bank en ook hij zit verzonken in zijn DS. Af en toe vraagt hij een woord maar dat zijn er aanzienlijk minder.. blijkbaar is zijn engels inmiddels zo goed dat hij ook daar zijn vader niet meer voor nodig heeft.
Ik rij gewoon verder en zonder dat ze het weten vreet ik elke kilometer tijd die ik met ze spendeer op als zoete koek. Ik zou eigenlijk langzamer moeten rijden zodat ik ze nog wat langer in de auto heb maar morgen weer school enzo..
En dan ben je weer terug en schrijf je een blog. Een beetje ongemakkelijk zit ik op de bank met een rusteloos gevoel. “Cold Turkey” voelt het altijd een beetje na een paar intensieve dagen. Gelukkig weet ik dat ze op de beste plek van de wereld zijn en dat ik spoedig weer kan en mag genieten van dat waar ik inmiddels zo verschrikkelijk trots en gek op ben. Gek idee, als je ze niet hebt kun je het niet voorstellen dat er iets is waar je zo gek op kunt zijn..
Intensief en mooi weekend. Op naar heel en heel veel meer van deze!
Bakkie signing off..
Wanneer je maar een paar dagen per week bij je kinderen kan zijn is het volgens mij puur en Intensief genieten van het samenzijn.
dat klopt helemaal nog meer dan dat het al was!
Zo mooi dit! Dit raakt me, meer dan je andere bloggies….. De liefde van een ouder voor zijn/haar kind….prachtig. Jij bent niet alleen trots op hen, zij mogen ook blij, trots zijn met een vader zoals jij! Wees zuinig op elkaar, X Cin
Je bent een kanjer!
ach Menno, ik begrijp nu pas wat er allemaal de laatste tijd in jouw/jullie leven is gebeurd blijkbaar.
Triest, erg triest.
Ik was teveel met mijn eigen sores bezig, meestal lees ik wel wat tussen de regels door en achteraf denk ik wel ‘het was anders bij Menno’ maar wat en hoe, verder kwam ik niet.
Nu begrijp ik en ik wens je alle sterkte van de wereld want wat je nu beschrijft moet heel erg moeilijk zijn.
Eigen sores eerst Mariet, dank je wel voor je bericht!
Ik follow je op twitter en moest deze link gewoon even aankikken (gek op blogs)
Wil je complimenteren! Je schrijft prachtig! Zou willen dat ik dat kon.
En kinderen -zucht- heerlijk hoe ze je leven mooi maken. Zou niet weten wat ik zonder ze zou moeten. Wat er ook gebeurd, hoe je jezelf ook voelt…ze maken iedere dag weer goed.
Groetjes van een -vanaf nu- trouwe lezer
Diaan
Als eerste dank voor je compliment 🙂 dat doet altijd goed. Volgens mij ben ik inmiddels een terugvolger geworden van je 🙂 En ja kinderen maken voor mij in ieder geval zoveel goed! Dank je voor het lezen en je bericht!
een moeilijke , herkenbare, situatie, prachtig beschreven…..
kan niet wachten op je volgende blog!
groetjes, majel
Dank je wel trouwste lezer!
Wederom een mooi geschreven verhaal dat vol binnenkomt.
Geniet van elke seconde die jullie samen gegund is.
Stefan
Thx Stefan! dank voor je bericht! Ik geniet van elke seconde 🙂 jij ook doen he?!
Met tranen in mijn ogen lees ik dit.
Ook dit, zo herkenbaar.. Wat onwijs goed heb je dit geschreven, vind dit echt je allerbeste tot nu toe en de anderen zijn al zo goed…
Geloof het of niet; ooit wordt het iets makkelijker. Geniet ervan dat jullie de fijne weekenden en vakanties samen hebben, maar blijf ook doordeweeks betrokken, maar dat hoef ik jou niet te zeggen…
Menno, ook hiermee veel sterkte en succes gewenst! Liever een gelukkige vader voor de weekenden dan een ongelukkige fulltime….
xxx Mèl
Die laatste zin gaf wel zo’n beetje alles weer wat ik voel!!!!! Dank je!
Menno, ook ik lees nu pas ‘tussen de regels door’ ….
Het leest soms moeilijk tussen de regels door! Voor mij is alles helder en een ander leest “gewoon” een blog 🙂 Dank voor je reactie!
Beste Menno,
Ik hou het kort………..hele mooie woorden en teksten ik herken het helemaal.
Groet je maatje
Chris