Ik lees
Inmiddels zijn er duizenden mensen overleden door de droogte. Nu bezwijken zo’n 100 kinderen per dag.
op nu.nl … hoe is het toch steeds weer mogelijk dat in een wereld waar de melk, boter, vlees en groente weggegooid worden omdat er een overschot van is. Waar subsidies de land en tuinbouw overeind moeten houden omdat anders de productie van dergelijke goederen “te veel zou kosten”
Hoe kan het dat de halve wereld compleet en idioot over de top gaat als er een nieuwe iPad uitkomt en hoe kan het dat er 100 kinderen per dag gewoon doodgaan simpelweg omdat ze de pech hadden op de verkeerde plek geboren te worden.
Waarom kunnen we dit niet oplossen? Elk jaar verdwijnen er miljoenen en miljoenen aan steun van de landen en mensen in een bodemloze put. Eten is er niet maar om de een of andere reden zijn er wel altijd kalashnikovs en de bijbehorende munitie. Vele rijkdommen zijn er te vinden zoals edelstenen of aardolie en toch sterven er 100 kinderen per dag.
Waar blijft al dat geld? Waarom komt dat niet aan? Verdwijnt het in de zakken van de stammen die daar de scepter zwaaien? Verdwijnt het in de zakken van dictators en ander gespuis? Of verdwijnt het in goedbedoelde maar uitzonderlijk inefficiënt uitgevoerde projecten? Ik begrijp het gewoon niet.
Al dat geld, en we hebben het over 100’en miljoenen gaat ergens heen maar schijnbaar komt het nooit aan. En elke dag sterven er weer 100 kinderen omdat ze de pech hadden daar geboren te worden. Ontwikkelingshulp noemen we het maar het lijkt steeds meer op bodemloze put hulp.
Hoe kan het dat we het wel eens worden over een muntstuk of een handelsovereenkomst sluiten met x aantal landen maar falen we steeds weer om als 1 entiteit nu eindelijk iets te gaan doen aan onrecht als dit. Jaja ik weet het ik leef in een utopische wereld en ik zie het vast allemaal “te simpel” en dat geloof ik.. maar dat verantwoord nog steeds niet waarom 100 kinderen per dag een nodeloze dood sterven terwijl “wij” door blijven gaan met de onzinnigheid van elke dag (voor sommige dan he).
Daar moet ik je toegeven kan ik enorm moedeloos van worden… je zou bijna (lees BIJNA) niets meer geven aan 555 maar aangezien alles bepaald is door het alternatief zal ik dat als enige echt kunnen doen terwijl ik weet dat er een to groot bedrag blijft hangen aan management, bestuur en onroerende goederen. Stel je voor dat je in een oud kantoorpand in Diemen zuid gaat zitten.. dat kan natuurlijk niet..
pfff einde betoog.. en het lezen van dit betoog koste slechts het leven van 0,34 kind .. een koopje!
Ja het is dieptriest Menno! vooral als je dan redelijk welvarende mensen, die op vakantie kunnen etc. hoort zeggen dat ze niet gaan geven! Omdat ze zelf niet genoeg hebben.. Nou kan ik niet in de portemonnee van een ander kijken maar als ik , die elke maand 100 euro onder bijstandnivo verdien wel wat kan geven zouden zij dat dan niet kunnen? Ik moet huilen als ik die arme doodmagere kindjes zie, ga jezelf na, als ouder wil je alleen het best voor je kind toch??
Pfft hoe het in elkaar steekt, politiek bedoel ik, weet ik ook niet maar….. mensen geef alstublieft denk ik dan! Als ik rijk was dan wist ik het wel…
Weet je ik denk dat geld alleen niet voldoende is. De ervaring leert dat de hoeveelheid geld die “we” er in hebben gestopt met zijn allen goed waren voor eten voor de komende 30 jaar.. en waar blijft het.. Denk eerder dat we meer als eenheid moeten fungeren en wat minder versplintert moeten “rommelen” .. maar ach ik weet het ook niet anders had ik het allang opgelost … helaas heb ik die macht niet.
Daarom geef ik het geld aan mijn vriendin die iedere week maaltijden kookt voor de aidsweesjes in Zuidafrika!
Dan weet ik zeker dat het goed terecht komt en kinderen echt geholpen worden! . Ik vind het walgelijk dat er kennelijk mensen zijn (management) die denken er meer recht op te hebben dan degene die niets te eten hebben. Wat zit de wereld toch raar in elkaar.
Je hebt helemaal gelijk Menno..
Blijf het ook een hele vreemde wereld vinden..
Het klopt van geen kanten. Zo moeilijk om te begrijpen.
Het mag toch niet meer mogelijk zijn dat er mensen aan de hongersdood omkomen.
En toch staan we vermoed ik met onzse ruggen tegen de muur!
Je hebt gelijk hoe is het mogelijk, daar zou een antwoord op moeten kunnen komen, waar blijft al ehet geld wat er gegeven wordt. Ik denk niet dat het aan het geefgedrag ligt dat doen wij echt wel. Maar waar gaat het nu heen, want de kinderen hebben nog steeds niets. Het is allemaal heel vreemd.
Een “Ik-ga-helpen-daar-sabbatical” is wellicht een oplossing. Duurzamere berijven, gemotiveerde helpers en als je terug komt je baan terug. Zomaar een ideetje