Nee dit is geen blog met wijze lessen over hou je je maat moet houden. Jullie weten vast beter dan ik hou je vriendschap moet onderhouden 🙂 Nee dit is over maat houden als in niet te veel doen.

Oudejaarsavond 2010 bij ons in de straat. we wonen in een redelijk rustig straatje gevuld met volk van elke pluimage. Van “geen probleem met geld”  tot “best wel eens een probleem met geld” (zie ondergetekende!) en het is in de straat altijd relatief rustig. Gisteren avond was dat net even anders. Vuurtje stoken is altijd leuk toch? Lekker wat hout op het vuur en er om heen staan en elkaar de beste wensen doen enzo, prima. Helaas liep het gisteren nogal uit de hand. Met de vooruitziende blik van een presidentiële campagne was er voldoende brandstof verzameld om Hilversum minimaal een week op te kunnen verwarmen. Het vuur ging aan, midden op de weg en niet al te ver bij ons huis en auto vandaan.

Gezellig, vuurtje… daar kwam een pallet, en een vuilniszak, en nog 1 en daar ging de oude stoel van boven en nog meer hout en nog meer vuilniszakken en .. en .. en .. Het vuur laaide op tot een meter of 3 zeker. Dat was het moment dat ik bedacht dat het slimmer was mijn auto maar even te verplaatsen. Jaja soms geniaal die baklap voor de rest briljant 🙂

Het vuur was professioneel opgestookt door kinderen van 13,14 misschien 15 en… ouders! Met een biertje, wodka, whiskey of andere alcoholische verslaving stonden ze toe te kijken hoe de boom en alle andere vuil van het afgelopen jaar de hens in ging. Onze straat is niet zo heel breed en een dergelijke hoge vuurzee is best eng dan in ene. De brandweer was inmiddels ingeroepen een einde te maken aan dit overdadige vreugdevuur en  deed gewoon zijn ding. Mannen in beschermende pakken probeerden hun werk te doen. Zoals verwacht werden ze weggehoond tijdens het uitvoeren van hun taak, te weten het voorkomen van erger.

Het protest van de groep werd langzaam maar zeker luider en de strijkers gingen niet meer naast de brandweer mannen maar er tegen aan! In het proces zagen we nog een passant gewond raken door een strijker die afketste op een brandweerman. De dame (ruime 50’er) moest strompelend de nacht verder door en had zichtbaar pijn. Lach en vermaak was de reactie op de man die daar wat van zei!

De brandweer probeerde de situatie te beheersen en het lont uit het kruitvat te halen (jaja zoals ik al zei, tekstueel briljant geniaal enzo!) maar ze werden omsingeld en het schelden begon. Duwen trekken en een zeer vijandige sfeer was het resultaat. De mannen vertrokken onverrichter zake omdat ze voelden (terecht) dat hun veiligheid in gevaar was. Let wel we hebben het hier over kinderen he!

Een uur later, was het vuur weer in de staat waar het in was toen de brandweer nog niet geweest was. De “kinderen”  hadden inmiddels hun pijlen (oef, bijna eng al die woordspelingen!)  gericht op een overbuurvrouw (vrouw alleen en niet altijd even aardig dat dan weer wel) en de tuin, ramen en rest van het huis werden bestookt als ware het een nederzetting in Ghaza.

De brandweer kwam alweer langs omdat het echt onverantwoordelijk was wat er gebeurde. Maar de brandweer kwam niet alleen. Ze werden geflankeerd door minimaal 12 man politie! Nou vraag ik je.. 12 man politie om een brandje te blussen gemaakt door kinderen! Ik heb die “kinderen” woorden horen roepen waarvan ik het bestaan nog niet wist en zeker de context waarin ze gebruikt werden nooit had kunnen voorstellen. Erger nog, de “ouders” die er waren begonnen zich er ook mee te bemoeien! Je kent het wel, “ach joh klootzakken laat die kinderen toch” of “knap hoor vuurtje blussen van een paar kinderen”  of de meest gehoorde en ultieme cliché uitspraak “ga boeven vangen” Uiteindelijk door de takt van de politie en een paar aanwezigen die wel nog wel een paar cellen overhadden in hun hoofd die niet waren vernietigd door de alcohol bleef een massale vechtpartij uit.

Iedereen had veel te veel gezopen, gedronken om het drinken. Niet omdat het lekker is maar gewoon om helemaal los te kunnen gaan. Kinderen, want in mijn optiek ben je dat nog als je 12 of 13 bent, lamlazerus op straat zonder enige remming meer. Ouders die daar het goede voorbeeld in geven. Geen maat kunnen houden. Ze zullen zonder twijfel een leuke avond gehad hebben, in hun eigen kleine bekrompen wereld. Ik wens ze een kater van hier tot Tokyo en terug en stiekem zou je de rekening van alle inzet van hulpverleners moeten kunnen declareren. Ze hebben genoeg doekoe als ik de hoeveelheid vuurwerk en consumptie van drank mag geloven.

Het bleef nog redelijk lang onrustig in de straat en het mooie was, het waren allemaal mensen die op visite waren!

Zo, dat ben ik kwijt 🙂 Het was een mooi voorbeeld voor mijn zoon te zien hoe het niet moet. Dat hij zich een stuk in zijn kraag zal drinken staat vast maar hopelijk krijgt hij net als ik in ieder geval grenzen mee die hij niet zou moeten overschrijden.

Mijn eerste blog in 2011 🙂 nou nou het is wat 😉

Ciao