Mensen die twitteren kennen dit fenomeen wel. Je bent in een dialoog met iemand op Twitter en je twittert het een en het ander heen en weer. Soms een discussie of soms gewoon oeverloos gezwets. Nou is alles openbaar bij de meeste mensen en kan iedereen die beide twitterende personen volgt alles meelezen. Dat resulteert nog wel eens in een situatie dat er “in ene” iemand mee gaat praten. Op zich is dat helemaal niet erg denk ik al vraag ik me soms af hoe dit in het “echte” leven eigenlijk gaat.

Lastige is dat je virtueel wat lastig kenbaar kan maken dat je er bent. In gezelschap kun je bij een groepje mensen gaan staan, meeluisteren en indien nodig meepraten. Sterker nog vaak ben je in no time onderdeel van het gesprek. In de virtuele wereld is dat anders. Ik heb geen idee wie dit meelezen allemaal en kan derhalve ook niet het gesprek uitbreiden naar eventuele “kijkers” Wat doen je dan? Spring je er zo maar tussen en “bemoei” je je direct met een gesprek of kondig je jezelf aan?

Maar al te vaak lopen gesprekken tussen 2 personen uit op hele lange lijsten met namen waar dan nog maar 1 woord in kan staan simpelweg omdat er maar 140 karakters beschikbaar zijn. Maar ja zomaar in een gesprek mengen vind ik ook zo zo.. sterker nog soms is het gewoon puur aso en onbehoorlijk. Maar ja.. ik zie soms van die leuke dingen voorbij komen waar ik me dan best in zou willen mengen.. Meestal laat ik het dan maar of ik vraag netjes of ik me er mee mag bemoeien… het ergste dat me kan gebeuren is dat “men” nee zegt 🙂 (en een block en report voor spam er overheen gooit).

Ik zou het in het “echte” leven ook niet zo snel doen, een dialoog tussen 2 mensen zomaar verstoren ondanks dat het onderwerp misschien dermate interessant is om je mee te bemoeien.

Dus, “mag ik even storen” blijft het dan maar voor mij 🙂