Gisteren zaten we tv te kijken wat op zich een zeer gebruikelijke bezigheid is zo ‘s avonds op de bank. De film die we hadden gekeken was afgelopen en daarna kwam SBS Hart van Nederland (toen ik nog actief geluidsman was  noemde we dat vroeger gekscherend “Hard door Nederland” omdat we altijd weinig tijd hadden ergens te komen) Had niet zoveel zin om te zappen dus beleven we kijken.

Gek genoeg is het een vermakelijk programma en hebben ze zich in de afgelopen jaren goed weten te nestelen op de zender. Populair bij velen (als ik het goed begrepen heb). In deze aflevering was een verhaal over kittens die gevonden waren. De kittens waren losgelaten langs de snelweg en zijn bemerkt en opgepikt door een man die daar toevallig stopte om iets te eten te halen o.i.d. (of iets dergelijks – vertaling). De man vertelde in geuren en kleuren hoe hij de kittens gered had en was terecht trots.

De man was Nederlander maar je kom aan zijn gezicht zien dat zijn voor familie hoogstwaarschijnlijk niet uit Spakenburg kwam maar ergens uit het Midden Oosten. Zij Nederlands was zo zo, niet slecht maar er was duidelijke een tongval die weggaf dat hij meertalig opgevoed is. Ik moest best goed luisteren om te verstaan wat de jonge kitten reddende held vertelde. Eind goed al goed toch?

Een item of 2 verder ging het over de ingestorte mast bij Hoogersmilde. Er was een bejaarde vrouw die ooit koffiedame was geweest in die toren. Ze vertelde, zittende in haar rolstoel met de gehavende toren op de achtergrond, wat haar verleden was in en met die toren. Het was een Drenth dat was te horen maar ze was uitstekend te verstaan. Ik ben een midden Nederlander die geboren en getogen is in het Gooi. Mijn kennis van de dialecten strekt zich dan ook niet verder dan “uut moi” (fonetisch geschreven iets wat Piet Paulusma altijd roept na zijn voorspellingen) maar deze Drenthse dame verstond ik zonder enige moeite. Het grappige was dat deze dame uitgebreid ondertiteld werd.

Geinig effect was dat, bij de kitten reddende held moest ik echt mijn best doen om te verstaan en kreeg geen ondertiteling maar de Drenth, die prima te verstaan was, wel 🙂 Grappig, het was me nog nooit opgevallen eerder maar ondertiteling bij een klein beetje dialect is gebruikelijk en bij gebroken Nederlands bijna niet. Zal te maken hebben met het feit dat “we” in het midden en met name de Randstad gewend zijn aan gebroken Nederlands en niet aan Dialect. Ach zolang ze de Friezen maar blijven ondertitelen vind ik alles best 😉