21 September waren we in Paradiso, daar zou Brian Wilson optreden die avond. Nou is mijn kennis van Brian Wilson niet van dien aard dat ik direct dacht JA daar gaan we heen en daarmee was mijn verwachting ook niet hoog of laag. Paradiso was lekker vol die avond en de temperatuur was aangepast aan het te verwachten genre te weten “Beach Boys” ergo heet!

Het podium was vol, een band van 15 man op dat kleine podium in Paradiso is best een uitdaging maar het paste. Het gedeelte voor de pauze was werk van Gershwin uitgevoerd door mijnheer Wilson zelf. De man komt binnen aan de hand van 1 van de bandleden en krijgt een plekje, center stage, achter een keyboard. Ik had hem nog nooit gezien en hij kwam mij over als een pop, een muppet om het even heel ongegeneerd te zeggen. Bijna geen emotie op het gezicht en bewegingen schaars en houterig. Zijn verleden is er niet 1 waar van velen van dromen. Een jeugd die je niet wilt, drugs en lichamelijke problemen hebben zijn leven beheerst en dat is te zien.

Zoals gezegd voor de pauze Gershwin…. sja eeuuuhh… Gershwin dus. Mooi … ja…

…

…

goed .. biertje?

Enfin ik als cultuurbarbaar was natuurlijk blij met het komen van de pauze. Een zwetende Erikah informeerde tijdens de pauze nog even of er daadwerkelijk wel iets van de Beach Boys zou komen (aangezien ze daar al maanden over liep op te hemelen 😉 ) maar dat wist een trouwe fan te bevestigen…

Na de pauze was het feest, alle bekende nummers van de Beach Boys deden de ronde.. van Califonia Girls tot Surfing USA van In my room tot het aparte Heroes and Villains (wat ik niet helemaal begreep trouwens.. iets te ingewikkeld voor mijn eenvoudige plebs smaak) en iedereen was blij en zong mee.

Het blijft een gek gezicht, een man die amper beweegt met een zeer dynamische band achter zich. Een man die 30% procent van zijn eigen werk live zingt omdat hij de hoge noten niet meer haalt en deze (overigens zeer goed) over laat nemen door een Gitarist. We dachten zelfs even dat hij ter plekke zou neervallen en in het harnas zou sterven. Dat is niet gebeurt en nogmaals het was een feest. Ze maakten zich er ook niet makkelijk van af en kwamen 3 keer terug voor nog wat extra nummers.

Ik vond het leuk, heb genoten van het gezelschap en de mensen in Paradiso en vond het een ervaring een “Legende” als Brian Wilson te zien spelen.. nou ja.. te zien eigenlijk meer 🙂 maar vind 1 keer prima. Ik heb “het” meegemaakt en gehoord dat de oogenschijnlijke eenvoudige surf muziek van de Beach Boys vol zit met knappe wendingen en muzikaal zeer verantwoord is en dat is een aanvulling op mijn kijk naar die groep uit het jaar kruik.

Weet wel dat er ooit een moment komt dat stoppen een serieuse optie is en dat Brian Wilson daar wellicht nog eens over na moet denken 🙂

En owja.. dit is alles behalve een recensie trouwens, het is mijn persoonlijke ervaring van Brian Wilson. Laat je niet afschrikken en ga lekker luisteren als de beste man ooit nog eens in jouw buurt is. Het is zeker geen waste of money!