In het kader van het schrijven over Alzheimer en wat dat met mij, mijn moeder, mijn schoonvader en een ieder in de omgeving doet dacht ik ach, laat ik eens over een andere ziekte schrijven… er zijn er genoeg 🙂

Suikerziekte of diabetes dus. Waarom hoor ik je denken? (of althans ik hoop dat jullie dat denken) nou heel simpel. Sinds een klein jaar ga ik intensief om met iemand die dat heeft. Voor die tijd had ik werkelijk geen idee wat suikerziekte nou precies inhield en was één van de velen die dacht dat je dan geen of weinig suiker mocht eten. Niets is minder waar.

Zonder nou nog een keer uit te leggen wat het allemaal is (want daar staat het internet vol mee) toch even een heeeeeeel beknopte samenvatting. Je hebt 2 types suikerziekte te weten Type 1 en Type 2 (jaja creativiteit is ver te zoeken in het benoemen van ziektes dat blijkt wel weer!) en in het kort komt het er op neer dat:

Type 2 je insuline (suiker huishouding) in de war schopt. Of je maakt niet voldoende aan of je bent ongevoelig voor insuline. Vaak komt dit pas voor op oudere leeftijd en oorzaak zit meestal in een verkeerde levensstijl, overgewicht, te weinig beweging maar ook erfelijkheid. Het is heel vaak aan te pakken met medicijnen en soms met toedienen van Insuline. Van de 10 mensen met suikerziekte hebben 9 personen deze variant.

Dan Type 1, hier is daadwerkelijk sprake van het falen van het lichaam. Of je maakt helemaal geen insuline meer aan of je lichaam heeft per ongeluk Insuline aangezien voor een lichaamsvreemde stof en deze vernietigd, ergo het valt onder de “auto immuun” ziektes . Mensen met Type 1 moeten dagelijks insuline spuiten via een “pen” of hebben een pomp aan het lichaam die de insuline toevoer “regelt” van de 10 mensen met suikerziekte is er slechts 1 die dit type heeft! Zonder insuline … exit

Mijn “verhaal” gaat over Type 1 in combinatie met een insuline pomp aan het lichaam. Wat mij het meeste opgevallen is de laatste tijd is dat je er constant mee bezig bent. Het is de hele dag door meten en meten. In “ons” geval om de 2 uur meten. Wat is de waarde in het bloed. Voor een gezond mens ligt die (in eenvoudige voor Menno te begrijpen termen) tussen de 4 en 8 punten.  Omdat er eigenlijk geen dag hetzelfde is (al zullen meerdere mensen vastgelopen in de routine van de dag dit bestrijden) is er vaak geen peil op te trekken. Ben je druk bezig dan kan het zo maar zijn dat je lichaam insuline verbruikt als een gek en je een hele lage waarde krijgt. Een waarde onder de 4.0 noemen ze een “Hypo”. Ook kan je als een gek stijgen omdat je te veel insuline in je bloed hebt. Als je te hoog zit (boven de 16) noemen ze dat een “Hyper”. Beide zijn te herkennen als je het een paar keer hebt gezien. Hoe het voelt kunnen wij “gezonde” mensen slechts naar gissen maar het ziet er bijzonder onprettig uit!

Ons lichaam en vooral de spieren en hersenen draaien voornamelijk op de brandstof die  Glucose heet. Glucose komt het lichaam door via de bloedvaten en om dat overal te krijgen is .. juist.. insuline nodig. Je kunt je voorstellen dat in het geval van te weinig insuline er dus te weinig voedingstof komt in onder andere spieren en hersenen. Is er te veel dan is het ook weer niet goed. Ergens op een site stond een mooie vergelijking (vergeef me dat ik geen bronvermelding doe maar ik kan de site niet meer vinden! Claims graag via het contact formulier 😉 ) maar die site vergeleek Insuline met de thermostaat thuis. Is het te warm slaat de thermostaat af en dus de kachel… is het te koud slaat deze weer aan en zorgt voor een behaaglijke warmte.

Leuk allemaal maar waarom vertel ik dit nou? Nou heel simpel omdat iemand met Type 1 diabetes verder aan de buitenkant niets mankeert. Ook kan deze prima functioneren in alles wat ze doet en zijn er verder weinig beperkingen aan leven en doen. Wel is een iemand de godganselijke dag bezig met suikers in het bloed. Meten, bijspuiten.. eten… niet bij spuiten. wel bij spuiten. Wat doet een aardappel met mijn suikers. Wat doet een glas water? Wat doet een boterham.. wat doet wat doet… En dan heb ik het nog niet over snelle en langzame suikers! (denk dat ik onder de langzame suiker val 😉 )

Het is een ziekte waar erg gemakkelijk over gedacht kan worden door velen en dat lijkt ook zo. Maar vergeet niet dat mensen met Type 1 diabetes over het algemeen kunnen rekenen op een aantal zeer onplezierige vooruitzichten:

Afzetten van ledematen (ja als in amputeren!)

Hart en vaatziekte (ja als stoppen met kloppen)

Dementie (hey daar is de link met mijn blogs!)

Blindheid (ogen worden snel aangetast!)

Het falen van Nieren (ook vrij essentieel in het lichaam)

Enzovoort enzovoort…

Hoe dan ook het is een zwaardere ziekte dan menigeen denkt en door het ongrijpbare en ongeneeslijke karakter lastig mee om te gaan. Dat heb ik wel gezien, je voelt je verder prima maar stiekem gaat je lijf kapot door iets wat je niet ziet. Het is voor de persoon in kwestie vaak lastig zich te houden aan de regels van het spel om de waardes zo laag mogelijk te houden en zo gezond mogelijk te leven. Het is een dagelijks terugkerend irritant en levensbedreigende ziekte.

Diabetes Type 1 .. iets minder onschuldig dan het lijkt..