Er was een tijd dat ik verplaatsen heel niet prettig vond. Als ik ergens zat dan vond ik het wel best. Beetje gewend aan wat om je heen is en de omgeving. Gewend aan je gewoontes en loopjes. Een jaar geleden kwam daar voor mij bijna acuut verandering in. Van alles wat je bekend en gewoon is in het diepe (moeten) springen.

Viel niet mee, wennen aan een andere omgeving. Wennen aan andere reistijden (van minuten naar uren per dag) en wennen aan het missen van mensen in je omgeving. Door de lange reistijden was het bijna onmogelijk een normale dag te hebben en besloot ik al vrij snel dat het niet onhandig was een aantal dagen in de week over te blijven. Dat betekende alweer verplaatsen want ondanks dat ik nog steeds niet gewend was op mijn nieuwe plek moest ik nog meer wennen op andere plekken. Ik heb mijzelf met grote regelmaat een zwerver genoemd het afgelopen jaar.

En als echte zwerver 2.0 leer je natuurlijk je zaakjes op orde te hebben. Altijd de laptop mee en het absolute minimum waar mijn slaapplaats aan moest voldoen was WiFi 🙂 Dat bracht me weer in contact met een wereld die zelden verplaatst. Bijna altijd dezelfde mensen op de zelfde tijden. Lotgenoten die je een hart onder de riem steken of hen die je lief hebt een foto sturen of krijgen.

Weer slapen in een ander bed, bloemetjes, bijtjes, klokjes, geel, wit, roze ik heb alle kleuren en design’s van dekbedden wel gehad. Tweepersoons, twijfelaar, luchtbed, matje of autostoel.. Warm, koud of allebei. Ik heb wel geleerd wat gastvrij is de afgelopen tijd. Je ziet gelijk wie er staat voor je 🙂 Al zijn er een aantal die er wel wilde staan maar botweg niet de ruimte of faciliteiten hadden om mij te helpen.

Hoe dan ook, na lange tijd is het voorbij dat zwerver 2.0 leven. Geen overnachtingen meer, geen lange reistijden en het allerbelangrijkste .. hen die ik het allerliefste heb waaien weer aan op de dag. Op de fiets, waveboard, step of god weet wat voor hip vervoermiddel. Van complete stilte naar een kakofonie van geluiden.. heerlijk!

Terug op het honk, terug in de gekte van de dag. Een nieuwe plek, een nieuwe start!

Weet je, als je wat ouder wordt dan worden sommige dingen meer helder dan ooit. Sommige dingen vervagen ook en sluit je minder makkelijk bij aan. Zo is er muziek die me echt niet meer kan boeien of comazuipen wat ik dan ff niet meer begrijp. Wat helderder wordt zijn dingen die je eerder nooit zag. Zaken waar je een aanzienlijke prijs voor hebt betaald om te leren.

Zo heb ik een aardige prijs moeten betalen voor waar ik nu ben, vertelde al eens eerder dat ik (in retrospect) best egoïstisch ben geweest. Dacht niet alleen aan mijzelf ofzo.. in tegendeel ik was alleen maar bezig met anderen. Helaas in mijn geval waren die anderen altijd net even verder dan in mijn directe omgeving. Beetje werk, laat werk, veel werk altijd werk. Dan weer een computer voor die en een klusje voor die. Veel te veel tijd achter de computer elke dag enfin joe ket de piktjur 🙂

Het laatste jaar is een aanzienlijke ommezwaai in mijn leven gekomen. Een ommezwaai welke ik eigenlijk nooit echt wilde en welke ik niemand vrijwillig aan wil raden. Wat er wel door gebeurde was dat een vastgeroeste machine door een schok loskwam. Doordat ik in ene dat wat altijd in de buurt was moest missen merkte ik pas wat ik echt miste. Het gevoel van falen op vele manieren maakte heel langzaam plaats voor schuld en missen. Melancholie en “had ik maar” waren de pijlers in elke dag.

Ik kreeg tijd om na te denken, veel te veel tijd… idioot veel tijd. Het moment dat je dan in ene beseft dat je eigenlijk een ontzettende lul ben geweest doet ernstig pijn. Wat is geweest kun je niet meer ongedaan maken, je kunt niet in ene goedmaken wat al jaren niet goed is geweest. Wat wel kan is lering trekken uit je verleden. Ombuigen (lijk wel een coach) naar iets positiefs en aanpakken wat je nooit hebt gedaan.

Dat is exact wat ik heb gedaan. Prioriteiten verlegt, ander committent aangegaan en nieuwe verantwoordelijkheden op me genomen. Met het zweet in de handen heel veel dingen voor het eerst zelf gedaan. Een onuitputtelijke drang naar “zelf doen” en “dat kan ik ook” nam het van me over. Met schade en schande kreeg ik het ook voor elkaar en werk ik langzaam naar het moment waar ik voel dat het gewoonte aan het worden is. Geen verplichting, geen gevoel van moeten maar een prettig gevoel van YES weer gered.

Veel meer tijd besteden aan het aller-dierbaarst in mijn leven omdat dat zo ontzettend goed voelt… Genieten met zijn allen zo vaak als dat maar kan en nieuwe werelden ontdekken. Groei zien in fysieke en mentale opzichten, lachen, huilen, strijden en knuffelen.

Ja als ik het allemaal van te voren had geweten had ik het wellicht allemaal anders gedaan maar achteraf kijk je een koe in zijn kont zij mijn moeder vaak. Het was en is eigenlijk een te hoge prijs maar uiteindelijk heeft het me een aantal onbetaalbare dingen gebracht. De belangrijkste is wel dat ik een betere vader ben geworden gesteund door een fantastische partner. Vader van 4 geweldige kinderen met elk hun eigenaardigheden en kwaliteiten… dat had ik dan toch niet willen missen.. ondanks de hoge prijs.

Nog een paar weken en ik kan weer echt ouder zijn van allemaal en weer elke week meemaken hoe die heerlijke schepsels zich ontwikkelen 🙂 Ik zeg.. doe maar doorkomen!!!