Groep 1, als verloren zit hij in de klas. Zo klein en eigenlijk wil je hem nog niet alleen laten in de klas. Met moeite gaat het de eerste keren en daarna zonder problemen.
De jaren die volgen zijn gevuld met leuke en minder leuke schooljaren. Zorgen en optimisme over het het gedane werk, zorgen en optimisme over het samen spelen, werken en leren met de andere klasgenoten. Leuke klassen en klote klassen. Met plezier naar school en met smoesjes niet naar school.
10 jaar lang hetzelfde wandelingetje ‘s morgens om 8:10. De eerste jaren rechtsaf en de laatste jaren linksaf om bij de 2 verschillende gebouwen te komen. Tot in groep 8 mochten we mee wat op zich al bijzonder is. Niet in de laatste plaats omdat de “babemagnet” het kleine broertje vaak mee ging. Kleine man stal dagelijks weer alle aandacht van klasgenoten en leraar.
Ik herinner me mijn eigen musical op school, was niet zo van het naar voren treden weet ik nog. Was een lange slungel die overal boven uit stak en dat was aandacht genoeg. Had een klein rolletje in het publiek met als tegenspeelster mijn klasgenote waar ik al jaren stiekem verliefd op was.
Gisteren stond onze oudste er. Hij had het er al weken over hoe leuk het zou worden. De sfeer was fantastisch in de gymzaal. De schoolband, bestaande uit leraren speelde live in de hoek de sfeer er lekker in. Mooi gezicht hoe die soms wat saai over komende leraar een heel anders mens is met de bas gitaar in zijn handen. De zaal was volgepakt en de temperatuur binnen zoals we die in deze tijd van het jaar buiten verwachten.
De musical is helemaal geschreven door de leraren inclusief de muziek en de begeleiding werd gedaan door de live band. Het was een geweldige musical met veel humor en gedaan door 2 hele enthousiaste groepen 8. Halverwege wast het de beurt aan mijn oudste. Zo anders dan ik had verwacht, van de introverte kant was niets meer te zien. Hij stond er gewoon, deed zijn tekst en de scene’s op een leuke manier zonder vrees of schaamte. Ik was verrast door die houding en ik was trots.. zo verschrikkelijk trots 🙂 Jaja sentimenteel geluk van een ouder, voor hen die geen ouder zijn is het vanaf nu niet zinvol verder te lezen! (zo die waarschuwing is eruit!) ik hield het niet droog!
Ik keek naar hem vanuit de zaal, zag in plaats van een jongetje een kereltje staan. Lang, brede schouders, mooie kop met haar en een mooi koppie (nee ik zal als vader zeggen dat het een lelijke hork is.. dat doet geen enkele vader trouwens.. alleen die van mij is het echt :P) en dat zijn van die momenten die overmannen je gewoon. Onwillekeurig denk je terug aan de eerste keer op school, het gedag zwaaien aan het raam, de telefoontjes dat ze ziek waren en de knutselwerkjes.
Mijn vent, 13 lentes jong.. zijn laatste moment op en met zijn school. Vanaf nu gaat alles veranderen, de onschuld zal verdwijnen en plaats maken voor alles wat een middelbare schoolganger bezig kan houden. Ik kijk er vreselijk naar uit en ik zie er verschrikkelijk tegen op. Maar gisteren op het podium en de uren daarna waren geweldig en een genot voor de ouders.
Stiekem dacht ik gisteren nog toen hij op het podium stond en zijn ding deed “verdomme wat hebben we toch een mooi jong afgeleverd” 🙂
Ik zal het loopje naar groep 8 en al zijn leden missen.. gelukkig hebben we er nog 3 te gaan 🙂
