1999 in de avond stak de blaag zijn kop om de hoek. Blauw omdat mijnheer het nodig vond trapeze te spelen met de navelstreng en deze hopeloos om zijn nek had gedraaid.

Geel omdat mijnheer zijn systeem niet lekker werkte en Bilirubine zijn systeem vervuilde (leek wel een banaan zo geel) en dat mijnheer de borstvoeding gewoon niet prettig, genoeg of lekker vond. Hij ging aan de fles en alles was helemaal top..

Gek van alles wat leeft en groeit maar niet te dichtbij en zeker niet iets dat kan prikken. Dat resulteert in een valpartij waarbij zijn vader hem op de rug 100 miljoen kilometer naar beneden moet slepen terwijl mijnheer na de stress op zijn gemak in slaap valt op mijn rug.

Elke Dino wist hij te benoemen, duizenden euro’s zijn gestopt in zijn dino verslaving en de Schleich fabriek draaide zijn beste jaren met hem als vaste klant. Zelfs het lopen en nadoen van de Ceratosaurus nasicornis (of zoiets) was geen probleem!

Geen idee wat te doen, een eerste is uitvinden en proberen. Falen en slagen…

Gisteren kwam de 13 om de hoek kijken. Alweer een jaar verder. Cito, voortgezet onderwijs, snorretje 😛 en baar in de keel. Lekker met hem naar de bioscoop geweest gisteren avond. De late voorstelling tot middernacht. Genoten van zijn gezelschap, lekker wat eten, praten en rondneuzen in de winkels voor aanvang van de film. Het verbaasde me hoe goed je al een gesprek kunt hebben met hem. Behalve humor is er ook gewoon goed mee te praten. We hadden nog wel wat onderwerpen waarvan enkele hele moeilijke maar dat gaat spontaan en makkelijk.

Bizar hoe snel die 13 jaar voorbij zijn gegaan en wat te gek om te zien wat voor een persoon zich aan het ontwikkelen is. Vooralsnog ben ik apetrots op wat hij is en denk dat ik nog trotser ga worden om wat hij kan worden.

Het was ook een soort mijlpaal, een afscheid van het hulpbehoevende mannetje dat inmiddels zichzelf al aardig weet te redden en hoewel me dat beangstigt vind ik het ook fantastisch om te zien en mee te maken! Gelukkig komen er nog 2 achteraan 😉