Jullie kennen dat vast wel, van die dingen die je in ene terug brengen naar een moment in tijd. Vaak is dat en geur, muziek of een beeld. In mijn geval vandaag was dat boterkoek.
Ik was bij mijn moeder in het verpleeghuis vanmorgen waar zij (tegen alle verwachting in) weer zat in haar aangepaste rolstoel. Apathisch als altijd een beetje voor haar uit te kijken en te spelen met een pop. Naast haar zat een medebewoonster welke met haar 96’ste uiteindelijk ook in het verpleeghuis was gekomen. Ze was tot 4 weken geleden, zo verteld haar dochter, nog een moeder/oma zoals vele. Goed van geest en humeur en in een bejaardentehuis prima op haar plek. Door een onhandigheidje viel ze en brak haar heup.. de narcose van de operatie deed de rest en nu zit ze naast mijn moeder in een huis waar niemand meer weet wie hij of zij is.
Haar dochter vliegt 1 of 2 keer per maand over naar Nederland om een dag met haar moeder door te brengen (hoezo ik moet van ver komen?) en neemt dan wat lekkers mee. Of mijn moeder ook wat wil vraagt ze aan me. Ik vraag wat het is en ze schuift het pakje met boterkoek naar me toe. Het aanzicht en de geur van boterkoek doen me per direct terug gaan in de tijd.
Mijn moeder was stapelgek op boterkoek. Ze had het altijd in huis, van de Appie, van de bakker, in repen, stukjes, brokjes of taartvorm. Er kon geen brood of melk meer zijn maar boterkoek was er altijd. De boterkoek fetisj is overgebracht op 2/3 van haar kroost en de nakomelingen daarvan. In de broodkast aan de linkerkant op de bovenste plank stond HET blik. Een oud rond blik met gekartelde randen en tussen de deksel en de onderkant zat altijd een plastic zakje om de inhoud extra vers te houden.
Mijn oudste had het er een week of wat geleden nog over. “Papa koop weer eens van die koek die Oma altijd had, het voelde altijd een beetje vettig aan en smaakte heel zoet..” boterkoek… Overvoerd konden ze er mee worden. En daar stond het in ene weer .. voor me op de tafel. Ik breek een stukje af en vraag of ze wil. Zoals zo vaak geeft ze geen reactie op mijn vraag en kijkt wat om haar heen. Pas als ik het brokje voor haar neus (of eigenlijk ogen) hou doet ze haar mond open. Zienderogen geniet ze van de boterkoek. Of ze het herkent weet ik niet. Of ze denkt aan de eeuwige boterkoek, de broodkast, het blik en haar kinderen (in ieder geval eentje.. lees ikke) die de boterkoek in enkele seconden konden doen veranderen in een hopeloos klein kruimeltje weet ik niet maar wat ik wel weet is dat het brok, en de 5 die daarna volgden, snel en zonder enige twijfel naar binnen gingen.
Boterkoek, grappig hoe een eenvoudig gerecht van een bakker (in dit geval bakker Appie) je terug kunnen kaatsen naar de mooiste herinneringen uit je jeugd die je kunt vinden. Gezellig, even zaten we weer samen aan de tafel achter bij het grote raam. Een lekkere bak koffie voor onze neus en een goed gesprek met mijn moeder. Talloze uren hebben wij samen zo doorgebracht. Spreken doet ze niet meer… Haar hand op die van mij en zachtjes aaide ze me over mijn hand.
Een goed gesprek zonder woorden… bijna net zoals vroeger.
Mooi!
Dank je wel Liza! x
Prachtig! Ontroerd…
XXX
Dank je wel Heidy x
Bijzonder mooi
Dank Ron!
Voor het eerst je blog gelezen en het gaf me een inkijkje in een van de vele situaties wanneer mensen met iemand die Alzheimer heeft komen. Ik sta aan het begin van die weg met een familielid van mij. Het sluit zo aan bij mij gevoel(dit blog) dank daarvoor. Het voelde bij mij dat je een mooi moment met je moeder mocht meemaken.
Inge dank je wel voor je reactie. Wat naar dat ook jij mede slachtoffer bent van deze rot ziekte. Hoop dat jullie er een beetje mee om kunnen gaan. Als je praktische informatie zoekt help of verwijs ik je graag ok?
Inge, helaas ben ik ook al een ervaringsdeskundige. Gebruik het als het nodig is.
mooi, even terug in de tijd door een geur, door een smaak, maar wel heel waardevol.
Mooi gezegd Mariët! Dank
Een onverwacht genoegen en wat fijn dat je dit met je moeder kon delen… Jij je herinneringen en zij, genietend van de smaak van boterkoek. Je hebt het weer prachtig verwoord…
Kleine momenten zijn inmiddels grote momenten geworden Thea. Dank voor je reactie!
wat een fijn gevoel he dat ze toch nog weer dingen herkent en proeft,
want herken dit echt helemaal toen nog met mijn moeder,
wij hadden dat met kaneel stok, daar was ze helemaal verzot op.
geniet echt van deze momenten,
ik weet dat je dat ook doet,
xxx
Geniet er heel veel van Inge, helaas herken jij het ook. Dank je voor je reactie
Wat treffend beschreven Menno! Wat een slepende situatie waar je je in bevindt. Lastig! Wel mooi dat je zo kon genieten van dit lichtpuntje en dat ik van dit moment een beetje kon meegenieten.
Gr. Robert
Robert Dank voor je reactie, slepend is het zonder twijfel. Ben wel blij dat ik haar met schrijven nog een beetje in leven kan houden.
Dank nogmaals
Kleine, grote, intieme momenten
Zo waar!
Als altijd weer zo mooi…
xxx
Dank je wel altijd lieve Mel
Wat een prachtig verhaal!
Dank je wel Jolanda!
wat mooi!
wat een stukje boterkoek al niet kan doen……
mss moet ik het ook maar weer eens maken, da’s al zeker 10 jaar geleden….
Mooi geschreven weer kerel en alsnog gefeliciteerd met Moeders
Dank je wel Ronald!!!