Hoe zit dat met jullie eigenlijk? Zijn jullie donor? Hebben jullie dat laten weten aan het Donor register?
Ik zal heel eerlijk zijn… ik nog niet namelijk. Dat zit zo:
Ik wilde het gaan doen en was er klaar voor. Mijn beslissing was genomen, ik zou al mijn bruikbare stukjes vlees (op 1 na want dat doe ik liever niemand aan) beschikbaar stellen voor het oogsten na mijn dood. Raar woord eigenlijk oogsten van organen, alsof je het hele leven slechts geleefd hebt voor het op laten groeien van je organen.. Maar goed.. Bakkie zat achter de laptop en tikte in
www.donorregister.nl
Ik lees de voorpagina door en klik met een enthousiasme van heb ik jou daar op Registreren immers ik was eindelijk zo ver dat ik iets terug zou gaan doen voor de maatschappij! Registreren kon met je DigiD… eeeuuuhhh fok.. DigiD … ja eeuuh die lag daar geloof ik, of lag hij nou daar? Enfin 34 kasten, 48 mailmappen en 867 vloeken later kwam ik er achter dat ik schijnbaar mijn DigiD zo goed verstopt had dat ik zelf ook geen Digidee meer had waar ik die gelaten had. Dan maar de PDF ouderwets downloaden en invullen en per postduif naar het registratie bureau.
Tijdens het invullen bekroop mij de gedachte “maar wat als” en dan doel ik op.. stel nou dat ik niet echt dood ben? Stel nou dat ik in een soort tussenfase zit waardoor het lijkt alsof ik dood ben maar het eigenlijk niet ben. We kennen allemaal de verhalen van Tibetanen of Zui-Oost-Indische Russen die 4 weken “dood” waren en spontaan herrezen uit de dood. Of die vrouw die wakker werd in haar kist en al bijna het gat in dook “ach zand er over.. niets meer aan doen” .
Stel nou dat dit zo is? Dan nemen ze mijn spullen weg en zover ik weet is het lastig leven zonder een hart, longen of nieren.. je zou maar wakker worden en gewoon je ogen missen of je lever?
Maar serieus, natuurlijk ben ik donor geworden, lees te vaak dat er onnodig mensen sterven omdat er geen reserve spul op de plank ligt (zij het levend of dood) maar stiekem, heeeeeel stiekem hoop ik dat ze wel goed controleren of ik echt wel dood ben!
Monty Python heeft dat ooit prachtig verfilmd 😉 (let op niet geschikt voor jeugdige kijkers 😉 )
tuurlijk ben ik donor al vanaf ik 16 was en ben nu 61 (is geen grap).
Toen nog een handgeschreven briefje in mijn portemonnee en mijn ouders wisten er van.
Ze controleren goed hoor Menno, geen paniek. 🙂
Pfffff pak van mijn hart!
Donor ben ik al heel lang….geloof ik…damn…checken gaat, en bedankt hè Menno 😉
X
Haha sorry 😉
Wat als iemand dit leest en verliefd is op je -mooie- ogen…
Link hoor deze blog.
-;)
Ja daar heb je wel een punt… Hmmm 😉
Ik ben al vanaf mijn 18e geregistreerd donor, dat heb ik toen zelf geregeld voor ik post van ze kreeg, omdat ik het belangrijk vond. Bij biologie en andere vakken hadden we die discussie al vaak genoeg gevoerd op het vwo… 🙂 ik ben dus donor, zonder uitzonderingen.
Dat doe je heel netjes, ik heb het klaar liggen en geen excuses meer 🙂
ik ben al heel lang donor, vroeguh had je zo’n kaartje wat je in je portemonnee stopte.
Ik heb m er nog in; altijd handig voor als het internet uitvalt;)
Ik weet uit eigen ervaring dat donoren onmisbaar zijn!
(ik heb alleen maar een brandwond waarvoor donorhuid nodig was toen ik heel klein was, maar het zorgde er wel voor dat ik al vanaf dat ik wist wat het was alles beschikbaar stelde)
Heb hier de (stief)kinderen ook uitgebreid verteld over hoe of wat en dat zij zelf een keuze moesten maken.
zij zijn het ook.
Lief wil het pertinent niet, ook goed, als je er maar over nadenkt!