De crisis is om ons heen en raakt de een harder dan de ander. Ik heb er al een tijd heel erg veel last van omdat er in mijn branche ernstig veel geld weggenomen is. Dat geld kan en mag dus niet meer worden uitgegeven aan diensten die wij leveren. Gelukkig hebben wij een hele trouwe schare klanten en werken we nog immer maar ook zij kunnen geen ijzer met handen breken.

Crisis dus en dat betekend concreet dat elke euro bekeken moet worden waar aan deze uitgegeven wordt. Soms zijn er niet eens voldoende euro’s om dat te bekijken en stel je prioriteiten in wie eerst. Maar heel af en toe ben je dat gewoon zat. Gisteren was er weer zo’n moment. Een Baklap is het zat moment en dat moet je dan doorbreken. Via slinkse wegen regel je dan wat extra euro’s (er staat niet voor niets “te huur” in mijn twitter profiel 😛 ) en ga je wat leuks doen.

Ik ben gek op films en ja.. ik beken ook ik kijk wel eens films die niet helemaal via de officiële weg binnen zijn gekomen. Dat is tof dat het kan en vanuit de luie positie op de bank in goed gezelschap een prima avond vulling. Maar het allerliefste ga ik naar de bioscoop. Hoe goed je beeld ook is, hoe mooi je Dolby Digital 5 of 7.1 systeem het ook doet er gaat NIETS boven een hele rij stoelen, een te dure snack en een exorbitant groot beeld met evenredig exorbitant hard geluid. Rij ook altijd vanuit Hilversum naar Almere (of Amsterdam) om naar de bioscoop te gaan alleen omdat we dan ook een mooie zaal hebben met goed beeld en geluid.

Gisteren naar de Bios dus en de voorpret begint al bij het idee. “Die wil ik zien PA!!!” sommeerde mijn opgetogen oudste bij het zien van de trailer van Battleship. Daar wij samen redelijk dezelfde interesses delen (hoe zou dat nou komen) kon ik me daar wel in vinden. Zoals het een vader in Crisis betaamt vertelde ik hem dat ik mijn uiterste best zou doen dat te regelen. Gisteren was het zo ver. De reservering gedaan bij de bios en de oudste had er zin in. Eerst nog even eten met zijn allen gewoon thuis en dan hup de auto in.

Aangekomen om de kaartjes op te halen en we zijn wat vroeg. Nou zit er naast de bios een Burger King (briljante locatie) en Bak Junior had nog honger. Hand over mijn hart strijkend (en met de andere hand direct het saldo van de bank dubbelchecken) gaan we lekker naar binnen. Hij kletst me de oren van mijn kop (van wie zou hij dat hebben) en we schieten van onderwerp naar onderwerp. Annoying Orange, Wickie, Battleship, YouTube, Hyves, Habbo, Zoran, huisdieren en god weet was passeren de revu. Ik geniet van elk woord dat zijn mond verlaat en zuig het enthousiasme op als een verdwaalde geest in de woestijn die na 2 dagen een Oase vind.

Een XXL menu voor junior en een Whopper Bacon voor de grijze Baklap.. Samen aan een tafel gaat het gesprek door en verteld hij me dat ondanks dat de man op TV “er niet uitziet” volgens hem wel goed kan zingen. Voor hen die het niet weten, in de Burger King staan monitoren op strategische plekken waar de godganse dag clips voorbij komen. De conclusie is dat het niet uitmaakt hoe je er uit ziet en het er al helemaal niets mee te maken heeft of je goed kan zingen of acteren.

Samen lopen we de lange trap op naar de zaal en pikken nog wat te drinken mee en een zakje met chocolade ietsjes. schrik me weer de pleuris bij het afrekenen maar het blog heet “Fuck de crisis” dus ik zet me snel over die schrik heen. De zaal in, zoekende naar rij 12 stoel 15 en 16.. Het is niet druk in de zaal en we kruipen een stoeltje verder zodat we de jassen gewoon naast ons neer kunnen draperen.

De previews van de films die komen gaan, “Daar wil ik heen PA!!” zegt hij bij het zien van de trailer van “Act of Valor” en ik knik instemmend. Hij ligt helemaal in een deuk van de trailer van “The Dictator” en zegt er al direct achter aan.. “Die kunnen we ook wel op DVD zien Pa!” wat is het toch een heerlijk jong.. hij weet dat het geld niet onuitputtelijk is! Als een hyena lacht hij zich een versuffing en alles wat ik kan doen is met grote regelmaat rechts van me kijken. Ik geniet van die momenten waar ze het naar hun zin hebben. Warm, gezellig, lachen en een film.

Tijdens de film blijft hij lekker doorkletsen (van wie zou hij dat hebben?) en we genieten van de actie in de film. Een heerlijke “Niets aan de hand” film is het met veel actie en fout Amerikaans patriottisme maar ach who cares de effecten zijn mooi, het geluid uitstekend en de film boeiend genoeg. Om tien voor middernacht is de film afgelopen en lopen we samen op een druilerige middernacht naar de auto. “Te gek Pa” en “Dat stukje bij The Dictator waar hij…..” hij kletst lekker door.

De weg terug valt ook weer geen moment een stilte en de wetenschap dat ik ook ooit een Habbo inlog heb gehad doet hem weer de Hyena nadoen 🙂 “Jij???” zegt ie er smalend bij… kinderen.

Tegen 1 loopt hij naar zijn kamer en ik naar de mijne en denk.. Fuck de crisis! Vandaag was voor ons!