Al dagen had hij het er over, Dinsdag zou hij op kamp gaan. Voor hem de afsluiting van een jaar op school en het hoogtepunt tegelijk. Voor mij ook een afsluiting want met het naderende kamp nadert ook het einde van een periode.
Een periode op de lagere school, waar je later aan terugdenkt met weemoed omdat je daar eigenlijk zo weinig hoefde. Je kon nog lekker kind zijn en volwassenen proberen te doen. Straks wacht het voortgezet onderwijs waar het leven echt anders zal zijn.
Stoer liep hij over het plein mee met de vader die hem en zijn groepje weg brengt. Een knuffel voor Oma een knuffel voor E en een knuffel voor mij. En net toen hij echt weg ging kreeg ik nog een extra knuffel, lang en gemeend!
Gek he als een ouwe lul schoot ik toch een beetje vol, niet omdat hij wegging maar gewoon omdat het bijna voorbij is op die school.
Gelukkig mag ik dat (met een beetje geluk) nog 3 keer meemaken.
Veel plezier ouwe!
Echt niet gek hoor Menno, je wil niet weten hoe ik zat te snotteren in mijn auto na het uitzwaaien van zoonlief die een week op zeilkamp ging. En zo’n lagereschoolperiode afsluiten is toch weer een stapje in het loslaten, ze veranderen ook zo als naar het Vo gaan. Maar ook dat heeft z’n leuke kanten hoor, echt!
Knuff Menno
Voor zo’n ouwe vrijgezelle slager als ik leuk om je ervaring te lezen vriend!
De kans dat ik ooit nog pa zal worden is vrijwel nihil en om een kind zoiets aan te doen van “is dat je opa? Nee da’s me pa…”
Dat volschieten geeft aan dat je gevoel hebt….je bent een mens van vlees en bloed en velen voelen zich beschaamd om hun gevoelens te laten zien…..ik kan er alleen maar waardering voor hebben.
Mooi verhaal vriend Menno, dank!