“Ik worstel en kom boven” betekend deze uitdrukking. Het is iets Zeeuws als ik het goed heb en het zijn wijze woorden. Ik worstel ook en ben nog niet boven. Nee geen ingewikkelde dingen, ja dat ook wel maar daar gaat dit blog niet over. Ik worstel nog steeds met mijn gebruik van alle mogelijkheden om me heen.
15 jaar terug was alles serieus anders. Als je iemand wilde hebben dan belde je die persoon of stuurde je een mail als het geen haast had. Waar nodig werden de SMS bundels opgemaakt maar dat was het wel zo’n beetje. ICQ als chat (“oh ohhhh”, wie kent het nog?) Nu ben je zo verdomde bereikbaar. Whatspapp, mail, chat’s in 100’en vormen, Twitter, Facebook, Hyves, Tumblr enzovoort enzovoort. Het is ook geweldig, als ik zie wat ik kan doen met deze middelen dan verbaas ik me daar wel eens over.
15 jaar geleden was ik een schreeuwende in de woestijn geweest als het gaat over zaken als Alzheimer of een blog als deze. Who the F zou dit überhaupt lezen? Met een blaadje huis aan huis gaan om mijn “boodschap” te verspreiden? Nee wat dat betreft kent deze tijden nagenoeg onbegrensde mogelijkheden. Ikzelf lees vaker een blog dan het nieuws, kijk op twitter naar de actualiteit om vervolgens rond 8 uur ‘s avonds wat verder de diepte mee te worden ingenomen.
Het is ernstig mooi maar ik blijf worstelen met de keerzijde van dit al. Ik ben erg op mijzelf gaan letten en merk(te) dat ik te pas en te onpas met de telefoon in mijn handen liep. Even checken, even bij lezen even… Enfin u kent het wel uit uw eigen omgeving. Soms zelfs zo dat ik mijn kinderen liet wachten omdat ik zo nodig een antwoord moest geven op een totaal onzinnige vraag.. maar ja.. het was zo leuk…
Kijk eens om je heen en zie de mensen eens goed. Hoe veel zitten er met de neus in de telefoon of laptop? allemaal verstopt in hun eigen wereld die ze om zich heen gevormd hebben. Een mooie wereld maar wel een enorme nep wereld. Als ze morgen dood neervallen zullen er van die hele nepwereld slechts enkelen (als ze er al zijn) zijn die dat opmerken. Je een mention, DM of por sturen. Kijk goed om je heen, mensen lopen als zombies door de straten een potje Wordfeud te doen. Op verjaardagen of etentjes zitten altijd wel een aantal mensen alweer met de telefoon n de hand. Sterker nog het is meer gebruikelijk dan uitzondering dat de iPad of andere Tablet op tafel komt.
Ik worstel, met al het goeds dat de bereikbaarheid me heeft gebracht.. ik worstel met de angst (reële angst) hoe de bereikbaarheid ook net zo makkelijk weer wegneemt wat we hebben “gevonden”.
Steeds vaker leg ik mijzelf aan banden, waar ik voorheen altijd reageerde ging ik over op af en toe reageren. Waar ik zonder te reageren toch de hele dag wilde zien wat iedereen aan het doen was ben ik inmiddels over naar af en toe op de dag. En ja dan lees je niet alles meer bij wat iedereen heeft gedaan die dag. En nee dan ben je minder sociaal omdat je niet iedereen individueel kunt benaderen.
Meeste avonden ben ik inmiddels in staat na het eten de telefoon neer te leggen en niet meer aan te raken tot het moment dat ik ga slapen. Dat was voorheen ernstig anders kunnen intimi bevestigen.
Ik worstel.. met al het goeds dat een hele donkere keerzijde heeft…
Luctor et emergo… ik worstel en denk dat ik wel boven kom.. Hoop alleen dat ik niet de enige ben.
Ik worstel en kom boven om mijn echte ik te laten zien… geen idee hoe te vertalen in het Latijn, maar daar gaat het om.. 🙂
Doe net als ik, een mobiel, waar ik alleen mee kan bellen (ouderwets). Geen tablet, I-Phone of weet ik veel wat. Kijk eenmaal pe rdag op twitter of facebook. Veel maar dan ook veel belangrijker zijn je vrienden, je familie (sommige dan). Bij mij ook nog eens, mijn nieuwe pup, mijn vrijwilligers “dametjes”. En de Alzheimertelefoon. En ja je komt weer boven. En ik denk aan de goede kant….En je moet ook niet op alles reageren. Maar het wel lezen. Goh wat een wijze raad.
Grappig dat ik dit nu zo hier lees op je blogsite, een site die ongeveer alle verwijzingen naar de huidige sociale media heeft.
Toevallig heb ik hier een week geleden ook een blog over geschreven en net als jij vroeg ik mij daarin af wat er in vredesnaam om mij heen gebeurt. Ook ik maak mij schuldig aan zoals ik het noem SLAAF zijn van mijn Phone / Laptop. En net als jij weet ook ik wat al deze “(A)sociale” media kan veroorzaken. Wij hebben lang geworsteld mijn Zonnetje en ik. Wij weten inmiddels op tijd beter en zijn deze zogenaamde sociale media voor een groot deel de rug aan het toekeren. Dan maar asociaal en weer eens normaal met iemand praten of recht in de ogen aankijken.
Dus Menno jij bent niet de enige.
Zoals jij het noemde “digiminimaliseren” .. lastig zat!
Ik vind dit zo herkenbaar. Van de week hadden we het op school bij marketing over de bereikbaarheid van je klanten. We hebben nu zoveel communicatiemiddelen en toen zei iemand “Mensen zijn zo onbereikbaar tegenwoordig”… je weet niet meer waar je ze moet vinden. Ik heb daar de hele week mee in mijn hoofd gezeten. Want het lijkt wel een beetje waar… ik wist alleen niet wat ik er verder me moest.
Zelf zat ik vroeger dagenlang achter mijn computer met MSN aan en mijn blog en mijn mail en en en en…. nu zit ik ‘s avonds op de bank en probeer ik niets te doen. Onze docenten vinden het dan raar dat we niet via allerlei apps mee gaan doen met tv programma’s. Man, ik ben blij als ik me op één ding kan focussen…. Ik heb steeds meer het gevoel dat ik met rust gelaten wil worden, en dan ben ik dus niet meer bereikbaar… gek eigenlijk, met zoveel kanalen om te communiceren….
Vind het wel een van de meest sprekende voorbeelden. Zo veel mogelijkheden om bereikt te worden dat je eigenlijk niet meer weet waar je bereikt kan worden!
Ik doe mee! (al 3 weken)
Heb mijn ipad uitgeleend aan mijn ouders (ze wilden kijken of het wat voor hun is)
en op dat ding twitterde het zo makkelijk, veel handiger als op de pc.
M.a.w, ik heb er 2 weken over gedaan om flink af te kicken maar heb mijn ouders van de week gevraagd of ze ipad niet wilden houden?
Ik heb tijd over nu :$ 😀