Heb ik weer, het ene moment denk je er is niets aan de hand en het andere moment pleur je er midden in. Een “Midlifecrisis” zeggen ze dan. Stellig als ik ben ontken ik dat want immers bij die zogenaamde crisis halverwege je leven horen hele andere symptomen. Daar hoort bij dat je nadenkt over hoe nu verder. Wat heb ik bereikt en doe ik wel wat ik het liefste wil doen? En wat nou als ik dit moet blijven doen tot mijn 70ste of erger nog tot aan mijn dood?
Bij een halverwegejelevencrisis (klinkt aanzienlijk minder dramatisch dan midlife) hoor je in ene je motor rijbewijs te halen, stompzinnig weer de disco in te duiken om te ontdekken dat het jonge spul ter plaatse echt niet op jou zit te wachten en net zo over jou denkt als jij over die andere simpele ziel die 25 jaar geleden op zijn 40ste JOUW disco kwam terroriseren! Je hoort dan op zoek te gaan naar een Cabriolet, vakantie op Ibiza en aan de linker arm een jonge blonde. Dat is pas halverwegejelevencrisis in mijn boekje.
Nee dit is gewoon de vraag des levens, wat heb ik bereikt.. en wil ik daar wel genoegen mee nemen? Het kloterige is dat de keuzes zo “halverwegejeleven” aanzienlijk lastiger zijn dan wanneer je als jonge god door het leven gaat. Veel minder verantwoordelijkheden en je kon min of meer doen wat je wilde. Dat is lastig, althans voor mij. Ken er zat die ook daar schijt aan hebben en huis en haard verlaten op zoek naar hun “echte ik” .. allemaal prima moeten ze lekker zelf weten maar moet er zoveel schade gemaakt worden aan de mensen om hen heen om hun “eigen ik” te ontdekken?
Ja en dan? Toch maar die brommer kopen? Leren jas, naar de kapper, kekke schoentjes kopen en stoer doen? Misschien wel naar Sensation? En dan gewoon in zwart leer met uitgesneden reet binnenlopen op de White edition? Nah.. toch maar niet.
Ik ga net zoals al die andere lullen die dat niet kunnen of willen de schaarse vrije tijd inzetten om te kijken of er toch nog iets anders is wat ik kan. Iets waar mee ik geen miljonair hoef te worden maar gewoon wat voldoening geeft aan het persoonlijke leven buiten het gezin en vrienden om. Niet geschoten is altijd mis of wie niet waagt wie niet wint en nog meer van dat soort clichés. Fuck it wat een ander daar van vindt!
Klaar mee, ik ga verder zoeken naar een strakke Cabrio op Marktplaats 😉
Wat dacht je van iig blijven schrijven? Kun je goed, doe je goed. 😉
Enne menno, het is heel normaal om jezelf deze vragen te stellen. Veel beter als die mensen die rucksichtlos blijven voorthollen in het leven om er pas veel later achter te komen dat ze bepaalde vlaggetjes op hun levensweg hebben gemist.
Hmm ja wie weet pak ik dat wel op 🙂
Ik heb destijds een handzaag gebruikt, je bent even zoet maar levert gelijk een afgetraind figuur op :))
haha top idee!
Dat lekkere blondje heb je toch al… 😉
correct 🙂
Ben t met Odette eens, schrijven ben je een ster in dus blijf dat vooral doen.
En verder,blijf lekker jezelf,met of zonder midlifecrisis… mensen praten toch wel 😉
Man you hit the spot! Brrrrr is alsof ik mijn eigen verhaal lees. Maar schrijven is wel jouw ding.
Herkenbaar he Remco? .. ouwe lullen worden we 🙂
Jezelf af en toe dat soort vragen stellen, vind ik erbij horen. Op een moment dat je er zelf in zit kan het wel verdraaid lastig zijn, maar het stimuleert je soms toch net weer wat veranderingen aan te brengen in je leven, die je weer extra voldoening, trots enz. geven, (voor jezelf dan wel!). En weer later komen de vragen en antwoorden weer, dat is mijn ervaring. Volgens Chinese wijzen zijn er iedere zeven jaar herkansings-momenten.
Om dingen te verwerken, te groeien, anders aan te pakken. Andere levensfase.
Is een mooie gedachte inderdaad. Het zal mijn 7e jaar zijn dan nu denk ik, hoop ik 🙂