Ik heb afgelopen week weer eens de moeite genomen gewoon te gaan zitten. Alle bewoners hadden net een fijne lunch gehad samen (verzorgd door top verzorgenden!) en ze zaten grotendeels nog aan tafel. Het mooie van die situaties is dat er gesprekken ontstaan tussen de mensen die onnavolgbaar zijn maar toch een soort van ritme hebben.

Een transcriptie van die dag.

Setting:

Een lange tafel die net afgeruimd is, bewoners hebben lekker gegeten met taart en snoeperijen en zitten rond een uur of 4 tegen over elkaar. Aan tafel zit mijn moeder, Rinus (lees eerder blog), Ans, Willie, Cory, Greetje en Willem.

“Ik wil naar huis” zegt Ans “Ik heb de dood in mijn schoenen” gooit ze er nog tegenaan

“Ik vind het dood dood dood dood vervelend dat dat die de de drankwagen, ik ben het zat, ze komen zo ook niet”\

“wie?” vraagt het verzorgend personeel?

“Nnnnou die mensen die dat allemaal geregeld hebben” zegt Ans “maar door hun komen ze niet”

“daar kunnen wij toch ook niets aan doen?” zegt de verzorgster

“nee maar nu moet ie dat gewoon doen.. en dat wil ik niet” zegt Ans

“We gaan zo lekker een kopje soep eten” zegt de verzorgster

“Nou ik moet geen soep hoor” snauwt Ans met overtuiging, “Dat hoef ik niet..”

“Half zes? ik wil naar bed” merkt Rinus op

“Eerst een kopje soep om 6 uur en dan lekker slapen Rinus”

“Half zeven naar bed?” roept Rinus?

“Half zeven” zegt de VP

“Half zeven? Vraagt Rinus nog maar een keer voor der zekerheid

“Half zeven” bevestigd de VP

“Ik ga altijd om half zeven naar bed” zegt Rinus

“Ik hoef het niet hoor” zegt Ans

“Ik ben de klaar mee, ik ga naar huis en ik wil niet…”

“Al moet ik er van kotsen dan eet ik nog een beetje op” merkt Greetje op “Dat heb ik zo geleerd, mijn broer zei altijd al vind je het echt lekker? maar dan at ik het toch op”

“Nou dat moet jij weten, en als je dat soort rare dingen blijft zeggen dan geef ik je aan” roept Ans

In de hoek zit Willie, en Willie is nog heel erg goed. Ze gaat naar een ander huis komende week. Ze zit tranen met tuiten te lachen en kijkt me met regelmaat aan…

“Ja over mijn dingen… gewoon een dingetje dat daar over heen hoort” zegt Ans

“Zuster” roept Rinus, “hoe laat mag ik naar bed?”

“na de kop soep” roept de VP

“om half zeven zuster?” vraagt Rinus…

“Om half zeven…”

“En al die drank, ik zou dat zelf zo nooit doen bij de mensen” roept Ans “matig.. matig soep, we hebben alles gehad, kopje thee, taart.. en dat hoeft niet zo veel. Dat zou ik nooit doen!”

“wij kunnen dat elke dag wel eten” zegt de VP

“Nou wij niet, ik wil geen soep… al die drankwagens hier..” roept Ans

“Zuster…?” roept Willem “hoe laat ga ik naar bed?”

“na de soep om half zeven” roept de VP

“oh… half zeven?” vraagt Rinus

“Nou ik ga weg hoor, en ik geef alles aan… ” roept Ans

“Nou dat moet je dan maar doen” roept Cory die inmiddels aangeschoven is. “vertel ze maar dat we hier niet weg kunnen!”

“Ik begrijp niet hoe je nou zonder een tand kunt… dat je die kunt verliezen en dan zonder dat.. drankwagens” roept Ans tegen Willie die gisteren een ongelukje had…

“Och zullen we naar bed gaan? Ik ben zo zat als mud” roept Ans “hoe laat is het?”

“Het is half 5” roept de VP

“Zuster..?” roept Rinus “hoe laat ga ik naar bed?”

“Uit de mond komt wel de wijsheid.. en door de jaren moet je dat wel doen” merkt Greetje op. “Ik doe dat sowieso wel al moet ik er van kotsen, jullie doen dat.. oh juist… ik ga naar bed…”

“Ik ook” roept Ans

“Zuster..?” roept Rinus… “hoe laat ga ik nar bed?”

“Eerst de soep en dan slapen. rond half zeven” roept VP

“Ik ga altijd om half zeven..” merkt Rinus op.

“Ik nam me niet voorstellen dat iemand een tand mist” roept Ans

“Nou ik mis hem sinds gisteren” roept Willie

“Nou ik ga er vandoor hoor” roept Ans.. “Ik stap zo in de auto en ga daarheen hoor..”

“Nou we hebben heel veel gedaan op het station en dat vind ik niet aardig. Zoveel moeite om dat te doen” merkt een vrouw naast me op, ze is net binnengekomen en ik ken haar niet.

De andere VP begint een verhaal over haar zoontje en tijdens de eerste woorden “Ik heb een zoontje” valt Ans haar in de rede en zegt op een ernstig cynische toon “nou wat leuk voor je..” en draait haar hoofd af. Het verhaal is verteld en Ans reageert “Dan moet je ook maar dat gewoon anders doen en thuislaten bij de scheidsrechter..”

“En nou ga ik naar huis..”

“zuster…?” roept Rinus… “Hoe laat ga ik slapen?”

“Half zeven Rinus…” zegt de VP

“Ik ga altijd slapen om half zeven…”

(later meer…)