Het bericht van Tim gisteren ( eerder blog ) was een spiegel voor vele mensen. Het gaf de extremen aan van wat er gebeurt als mensen pesten. Voor de een plagen voor de ander een onleefbare situatie. Ik las gisteren avond een reactie ergens op 1 van de socials wat betreft het bericht van Tim. De exacte reactie weet ik niet meer maar het kwam er op neer dat het gros van Nederland viel over de voorvallen wat betreft Tim maar zich zelf niet stoorde aan het belachelijk maken van anderen. Toen ik dat las kreeg ik ook een spiegel voor gezet.
Ook ik heb mij wel eens schuldig gemaakt aan digitaal pesten. Misschien niet bewust en met reden maar ik deed het wel. Als the Voice op TV was maakte ik er geen geheim van dat ik een aantal deelnemers niet echt zag zitten. Zonder (voor mijn gevoel) op de man (of vrouw) te spelen braakte ik mijn opmerkingen over de sociale media. Lekker makkelijk en veel mensen vonden het leuk. Nooit de bedoeling gehad daar echt mee te kwetsen of kwaad te doen .. maar ja tussen niet zo bedoelen en zo toch overkomen zit een flinterdunne lijn.
Wat als de onderwerpen van spot en grapjes het nou lezen? Hoe reageren ze daar op? En als het niet alleen die van mij zijn maar ook die van vele 100’en anderen.. hoe reageren ze dan? Zouden ze depressief worden? Voelen ze zich in hun eer gekwetst?
“moet je maar niet op TV gaan” zou een opmerking van mij kunnen zijn. “Dan weet je dat je kritiek gaat krijgen” is er ook 1. En natuurlijk is dat zo, als je je kop boven het maaiveld steekt kun je verwachten dat iemand die er professioneel afhakt. En ik denk ook wel dat je een bepaalde mate van kritiek moet kunnen hebben want uiteindelijk kan kritiek je naar een hoger niveau brengen. Maar was het wel kritiek? Wanneer is het kritiek en wanneer is het iemand afbranden? Die vraag is niet anders als “is het plagen of pesten?”.
En zo kreeg ik gisteren in ene een spiegel gepresenteerd en keek ik naar een beeld dat me helemaal niet beviel. Ik was al zwaar aan het minderen met de sociale media. Hoe leuk ik het ook vind, het neemt te veel tijd en het laat een kant zien van mij die slechts een gedeelte is van wat ik ben. Het beeld in de spiegel dicteert me dat ik de huidige weg wil volhouden en de sociale media zo af en toe gebruik om mijn gedachten te delen, mijn moeder een beetje in “leven” hou of mijn ongenoegen te uiten over wat me dwars zit.
Geen #BZV tweets meer, en geen #tvoh gelul.. nee ik stop er mee omdat ik me pas nu realiseer dat ook ik bijdraag aan een soort van pestgedrag zonder dat ik me dat realiseer.. En het ergste is .. ik doe dat vanuit de laffe veilige positie van mijn toetsenbord en geef een ander geen enkele kans zichzelf te verdedigen of om iemand in de ogen te kijken en te zien dat wat ik zeg kwetsend is.
No more!
Respect, je hebt gelijk! Het staat mij ook steeds meer tegen dat hele twittergedoe.
Mooi te lezen, ik ben pas sinds de zomer op twitter en keer op keer lees ik met verbazing alle kritiek.
Het afbranden lijkt het onderdeel te zijn op twitter. Ongezouten meningen zonder te denken aan de ander.
Ik lees, volg de voor mij wel interessante zaken. Heb zelfs een andere twitter account aangemaakt want, zo dacht ik misschien ben ik gewoon in het verkeerde “groepje belandt”
Het helpt 🙂 ik lees meer “gewone” zaken waar oh zoveel op afgegeven wordt maar die me vaak wel vrolijker maken als al die ” ongezoute ik ben wie ik ben en mag zeggen wat ik wil meningen”
De mooie kanten belichten is een kunst en voelt op den duur vast positiever.
Wie weet komen er wel mooie tweets over tvoh ipv het helemaal bannen 🙂
Hoi Menno,
Ik denk niet dat het onder pesetn valt je mening geven toch. Ik heb het idee wat er hier gebeurt is vele malen erger is, en verschrikkelijk, ik heb grote kinderen zoals je weet, die gelukkig niet gepest zijn, en ik heb er altijd voor gewaakt, dat zij ook niet pesten. Ik hoop ook dat het jou kinderen niet overkomt. Het is een verschrikking, wat er gebeurt is, en misschien dat jij met je stukjes er aan mee kan werken, dat het minder wordt. en ik mis je wel op de media.
Hest geliek! 🙂