Nou heb ik wel vaker rare titels voor mijn blogs en ik kan me voorstellen dat een titel als deze automatisch de 16+ filters in werking stelt. Denk ook dat het SEO technisch niet geheel onverstandig is de titel toch maar zo te laten. Goed, spleetjes dus. Wat heb ik met spleetjes anders dan die vervelende dingen in de vloer die dienen voor het “accumuleren van stof e.a.” (moeilijk woord voor verzamelplaats) of die pijnlijke dingen in je voeten als je te lang in het water hebt gezeten.

Ik wilde eens een lans breken voor de “wanneer spleetjes” discussie. Ik weet niet hoe het jullie vergaat maar ik ben een die-hard nieuws kijker. Ik blijf graag op de hoogte van het wel en wee in deze wereld. Heb door de dag heen niet zo veel tijd om een en ander bij te houden dus mijn uurtje is tussen 19:30 en 20:30. Het RTL4 nieuws gevolgd door het NOS Journaal van 8 uur.

Lange tijd heb ik het journaal om 8 uur als leidende gehouden. Dat kwam mede omdat zei er eerder waren en ik nog van de Fred Emmer generatie ben. Elleke van Doorn, Pia Dijkstra, Joop van Zijl,  Philip Freriks, Hugo van Rhijn en Gijs Wanders waren voor mij mensen die het allemaal wel MOESTEN weten. Naarmate ik ouder en wellicht wijzer werd werden de gezichten minder belangrijk en de inhoud des te belangrijker. Waar je het 8 uur journaal wat aan de linkse kant ligt van het politieke spectrum leek het RTL journaal wat meer rechts te oriënteren. Inmiddels is het RTL nieuws dermate volwassen dat de combinatie tussen beide een uitstekend beeld van de dag geeft. Alsof je 2 kranten leest zeg maar.

Terug naar het 8 uur journaal en mijn wat aparte introductie over spleetjes. Tegenwoordig “doen” we het met Rob Trip en Sacha de Boer als gezichten voor dit journaal. Die laatste daar gaat mijn speetjes verhaal over. Nee geen ranzige verhalen of speculaties over Sacha de Boer. Aanvankelijk moest ik aan haar wennen wat betreft stem en uitstraling maar daar ben ik inmiddels aardig overheen. Terug naar mijn speetje. Het journaal is voor mij nog steeds een belangrijk moment dat gedragen moet worden door iemand die ik zou kunnen geloven. Als Bassie het journaal voorleest zal de redactionele inhoud echt wel kloppen maar geloven.. nee allememachies dat doe ik dan niet. Als Rob Trip het voorleest vind ik dat prettig, ik vind het een prettige man om naar te kijken en hij heeft een rustgevende stem. Ik geloof hem en vermoed dat je ook uitstekend een drankje met hem kunt drinken en een vermakelijke avond hebt dan (lees wel dit is puur speculatief aangezien ik dat genoegen nog niet heb gehad).

Sacha de Boer, ja dat is een mooie verschijning op de TV. Ze verteld het inmiddels met voldoende overtuiging om mij als kijken te houden. Ik heb ook bij haar het idee dat wat ik aan informatie krijg klopt. “Maar wat dan met dat spleetje Drenth? get to the point!’ Nou mijn dingetje is dat zo nu en dan, en dat is echt niet vaak, Sacha een spleetje heeft. Een spleetje? Ja een spleetje… Een contour op het zichtbare gedeelte van haar lijf dat MIJ opvalt (zet er even bewust MIJ bij want vanzelfsprekend ben ik natuurlijk de enige die daar op “let”).

Dat spleetje leidt mij af… heel plat gezegd. Ik ga onwillekeurig toch op dat spleetje letten ondanks dat ik dat helemaal niet wil. Ik wil informatie hebben en haar ogen lezen om te geloven wat ze me verteld. Maar dat spleetje.. verdorie.. In gezelschap wendt je de blik af en zoek je alternatieven om naar te kijken (in het geval van een zichtbare spleet) maar bij televisie is dat verdomde lastig. Zo groot is die LCD van ons nou ook weer niet en kristal helder dus er is geen ontkomen aan. Als een debiel wordt ik elke keer weer naar dat spleetje getrokken met mijn blik. Nou weet ik dat verteld meer over mij dan over jullie maar hell ik kom er tenminste voor uit.

Het zal een mannendingetje zijn en ik zal tot een minderheid horen die zich daar druk over maakt maar ach, we lezen elkaar nu al zo lang dat ik vond dat ik dat wel een keer kon zeggen. Dus mijn vraag aan Sacha,

“Mevrouw de Boer, ga vooral door met uw werk en hoop dat we u nog jaren op de televisie mogen zien maar doe mij een plezier en check even met de 1e camera man en de regie of het spleetje niet zichtbaar is. Het komt maar zelden voor gelukkig en u doet mij er een enorm plezier mee. Uiteraard als u het niet doet kijk ik met evenveel plezier maar ik vond wel dat u mocht weten dat een gedeelte van uw zendtijd mijn blik op het spleetje gericht is. Niet bewust en zonder bijgedachte maar uit een instinctief gedrag wat ik verder lastig kan verklaren. Freud zou er een aantal dagen over kunnen bomen en een wijs antwoord kunnen geven maar helaas.. Freud is niet meer. Ik dank u voor de aandacht en zal beloven het zo min mogelijk te doen.

Met vriendelijke groet, Menno Drenth”

Tot zover een korte blik in de Psyche van mij die, blijkbaar, niet altijd even logisch is.