Naïef als ben wat betreft het eerlijk opereren in het leven kreeg ik andermaal om de oren vanwege diezelfde eerlijkheid. Voor wie het nog weet, een week of 10 geleden was ik helaas het middelpunt, letterlijk en figuurlijk, van een ongeluk. Er ontstond file op de weg die heel snel van rijden naar stilstaan ging. Het was in de ochtend rond 7 uur en hartstikke druk. Ik was nog in staat om op tijd te remmen maar de bus achter mij helaas niet meer. Daar ik in een berlingo reed met geen achteruitzicht was ik niet voorbereid op de klap van achteren.

De aanrijding deed mij naar voren schuiven en de voorkant van mijn auto vouwde zich om de trekhaak van het busje voor me heen. Schade aan de auto was aanzienlijk maar de abrupte klap tegen de auto van achteren meer indrukwekkend voor lijf en leden. Als eerste sta je natuurlijk stijf van de schrik en adrenaline en zijn je gedachten primair. Stapte uit de auto en liep naar de bus achter me om te kijken of deze bestuurder in orde was. Daarna de jongen voor me gevraagd en de schade van de auto opgenomen.

Al snel bleek dat de auto uit zichzelf geen meter meer zou rijden en dat was lastig  midden in de spits op de tweede baan. Met duwen en de hulp van een vriendelijke vrachtwagen chauffeur die de eerste baan even ophield kon ik de auto de vluchtstrook op krijgen. Daar de diverse nummer gebeld om een oplossing te zoeken voor het probleem “immobiel stuk blik” Al snel vergezeld van rijkswaterstaat welke de andere 2 betrokkenen vermaande de eerst volgende afrit te nemen en daar te wachten.

Na wat gedoe kwam er een sleepauto die mij en stuk blik naar diezelfde eerste afslag nam. Daar in alle rust met de beide mensen de schade formulieren doorgenomen en ingevuld. Aldaar bleek al snel dat ik meer last had van het oepsje als gedacht. Pijn in de nek en met name in mijn schouders, de arm lag op de versnellingspook ten tijde van de klap en is naar achteren geklapt.

Hoe dan ook formulieren ingevuld en iedereen was het eens met de schade en hoe het ontstaan was… tot gisteren.. na ruim 10 weken nog geen betaling te hebben mogen ontvangen voor de schade (welke inmiddels al wel opgelost was) kreeg ik de melding dat de verzekering van de tegenpartij “alsnog twijfels had bij de toedracht” … eeuuhh ok.. formulieren ingevuld en getekend.. duidelijker kan het niet? Dus wel…

Ik heb mijn hele leven nog geen enkele keer de verzekering “opgelicht” nooit voor vrienden of bekenden gedaan alsof iets gestolen was of schade door mij kwam. Rij al meer dan 20 jaar jaar en heb slechts 3 keer een ongeluk gehad waarbij verzekeringen aan het werk moesten, allemaal de schuld van een ander en geen ongeluk door mijn toedoen. En dan krijg je dit?

Wat willen ze nu van me… dat ik ga liegen? Is dat de consensus van het verzekeren tegenwoordig? Moet ik dan zeggen dat het anders is gelopen dan op papier staat? Moet ik de boel oplichten om als rechthebbende gewoon te krijgen wat me toe komt?

Ik had tot aan gisteren geen enkele behoefte de problemen die ik ondervind wat betreft het minder functioneren van mijn schouder en de immer aanwezige hoofdpijn op te geven als nasleep van het ongeluk. Had geen enkele reden om ze te melden dat ik meerdere manuele therapieën heb moeten krijgen op aanwijzing van de huisarts naar aanleiding van het ongeluk. Had geen enkele reden ze te melden dat het uitvoeren van mijn werk dat veelal uit computer werk bestaat lastiger is met en rotte schouder en immobiele nek en 24/7 hoofdpijn.. nee geen enkele reden.. tot gisteren.

En daarmee krijgen ze precies wat ze niet willen.. Het had zo eenvoudig kunnen zijn, iedereen neemt zijn verantwoordelijkheid en regelt de zaken netjes en correct. We gaan allemaal door met ons leven en de ongemakken van een dergelijk ongeluk nemen we voor lief. Maar nee.. ze willen het graag lullig spelen, kijken of intimidatie ze kan helpen een paar euro in de zak te houden (want geloof me het gaat werkelijk waar helemaal nergens over wat betreft kosten) en dan krijg je dit.

Het stereotype beeld van de verzekeringen andermaal bevestigd, mijn vader zei vaak ” Verzekeringen en banken, ze geven je een paraplu als het droog is maar als het begint te regenen willen ze hem terug” … naïef als ik ben geloofde ik nog altijd in het ideaal van eerlijkheid,  rechtvaardigheid en medeleven… blijkbaar ben ik een minderheid!

Zal geen naam noemen van de verzekeraar … althans nog niet… eerst de confrontatie maar eens aan met ze.