Het was weer zover hoor, een artiest stierf afgelopen week. Vreselijk is het als iemand sterft en zeker als het geen natuurlijke dood is en op jonge leeftijd. Het meest stoort me dan de hype die gaat ontstaan rond iemand. Voor je het weet zijn ze heilig verklaard waar je bij staat. Van sterveling naar gestorven godin.

Iedereen draait de nummers (dat begrijp ik dan nog wel) en heel bekend Nederland verdringt zich voor de microfoons en camera’s om maar te laten zien hoe verschrikkelijk ze het vinden dat “ze” dood is. Een groot gemis voor ons allemaal, de wereld verliest een pracht mens en het ene superlatief overstijgt het andere. Voor mij niets meer of minder dan wederom een manier om aandacht op jezelf te vestigen via het lijk van een ander.

Want laten we nou even heel eerlijk zijn, ze was in de jaren 80 hot en ja dat kan ik weten want ik leefde mijn puberleven in die jaren. Mooie songs en tot dat schreeuwer Mariah Herrie voorbij kwam een van de weinige mensen die zo mooi hoog en strak kon zingen. Ballads en pop het maakte niet uit, ze had soul in haar stem. Maar toen was het voorbij, ze zakte in aanzien en niets is erger voor een ras artiest dan weg te zakken in vergetelheid.

Ze had het allemaal, geld, mooie carrière en ooit een goede relatie waar een mooie dochter uit kwam maar dat was niet genoeg. De druk van het willen scoren en de aanwezigheid van geld deed wellicht haar besluiten poedertjes te nemen. Ze vond zelf dat ze niet verslaafd was maar dat ze een slechte gewoonte had (citaat). Nou weet ik het niet hoor maar als je moeder bent van een dochter en nogmaals alles hebt wat je hartje begeren zou kunnen wat de f**k doe je dan met die zooi?

Nu is ze dood en laat een dochter achter van 18 die schijnbaar zelf ook al zelfmoord wilde plegen.. nee dan heb je het echt goed gedaan. Ze heeft echt iets achter gelaten op de aardkloot waar we als mensheid niet zonder hadden gekund. Ik heb er geen medelijden mee, de keuze om jezelf naar de klote te helpen neem je zelf en niemand anders. Ik vind het eigenlijk diep triest…

En dan de onbeschaamde zelfbevlekking op TV en radio van al die mensen die huilen om haar dood.. en ik die daar dan weer een blog over maak. Diep triest is het dat je op je 48ste dood moet gaan omdat je schijnbaar niet in staat bent een beetje orde in je leven te scheppen. Jammer.. maar aangezien ze al niets meer deed wat betreft muziek zal ik haar niet meer missen dan gisteren. Vorig jaar wilde niemand haar zien of horen en ze gaat dood en Sony gooit de prijs van CD’s omhoog, I Will always love you wordt door 397 artiesten opnieuw uitgebracht en.. en … en .. heilig verklaard…
Hoop dat haar dochter voldoende steun krijgt van mensen die in een normale wereld leven zodat zij de kans krijgt een goed en gezond leven te leiden… van haar moeder hoefde ze het in ieder geval niet te hebben. Klote drugs!