Het is zomer in Nederland, de zon schijnt uitbundig en de temperatuur is die van een aan de middelandse zee gelegen euro problematisch land. Lekker in de korte broek, lange zwoele avonden in de tuin of op het balkon. Lachende en spelende kinderen die in poeltjes, emmertjes, zwembadjes of met waterpistolen de vakantie tijd doorkomen. Als je het beeldend beschrijft en in staat bent het geheel in beelden te zien dan is het een ideaal plaatje zo gevangen uit een reclame ergens in December.

Mooi toch?… niet dus… want wij zijn Nederlanders en Nederlanders zijn van nature zeikers over het weer. Het maakt niet uit wat voor weer het is er is altijd wat te zeiken. In de herfst is er te veel regen en wind, in de winter is er te veel regen en wind en soms sneeuw waardoor het hele land weer door 3 sneeuwvlokken tot stilstand komt. In de lente is het te koud en de zomers.. sja die ontvlucht je met last minute reizen naar Turkije. Een land waar het in de zomer lijkt op de hel met temperaturen die de huidige in Nederland meerdere malen overschrijden. Maar goed dan ben je op vakantie.

Zeiken dus en ook nu weer. Het is te warm op het moment voor velen. Ja het is warm ja.. en ja daar vroeg je om in het voorjaar toen we met handschoenen, dikke trui en muts door het leven ploeterden. Warm betekend ook dat de temperatuur om hoog gaat en warm, zoals je wenste, is meestal iets wat niet zo maar weg gaat. Het is niet zo dat op het moment dat je gaat slapen de temperatuur zakt tot een mooie 13 graden en het huis, appartement, blokhut of brug waar je woont in ene spontaan zakt tot de gewenste temperatuur. Het is dan ook warm en ja dat slaapt best rottig. Maar ja.. het is wat iedereen wilde. “Het is nooit lekker weer in dit kut land” lees je regelmatig.
Nou ik heb nieuws, dat is het wel en meestal in de zomer en meestal in Juli en Augustus en meestal is het dan een paar dagen warm en meestal loopt iedereen (nou ja veel) dan weer te zeiken dat het te warm is.. het is nooit goed 🙂 Ik ben blij dat ik niet verantwoordelijk ben voor het weer want ik zou van gekkigheid niet meer weten wat ik die rare Nederlanders zou moeten geven.

Dit hele verhaal gaat natuurlijk niet op voor hen die de pech hebben een medische conditie te hebben welke verslechtert met dergelijk warm weer, die kunnen er niets aan doen net als veel ouderen die slecht tegen de warmte kunnen.

Goed om me toch niet helemaal te vervreemden van het volk waar ik ook toe behoor heb ik besloten nu alvast te gaan zeiken over de weertypes die we nog mogen verwachten de komende tijd. Dan heb ik dat vast gehad en weet iedereen hoe ik er in sta.

Sjezus wat is het warm
Mijn god, ik kan niet slapen van de warmte
Kolere het is drukkend warm (ja dat is andere warmte)
Wat een schijt regen
Klote wind
Brrrrr het is fris
Nee he, sneeuw?
Gadver natte sneeuw 🙁
Christus hagel EN sneeuw?
Wat een koud klere weer, in andere landen hebben ze dat wel goed geregeld
Pfffffff alweer storm?
Die lentes bij ons he.. die zijn nat en koud…
Gisteren -10 vandaag +100 … kut weer
Sjezus het zou eens lekker warm worden zeg.
Pffff wat is het warm.

Zo dat zijn ze voor de rest van het jaar, ik ben ze kwijt. Nu tijd om 100 miljoen miljard foto’s te gaan maken met daarop de tijd, de plaats waar ik ben, mijn blote benen en de temperatuur.

Fijne dag en geniet van het weer.. of niet 😉

Wat is het toch een bizar fenomeen. Het hele jaar werk je aan wat dan ook. Hart en ziel stort je in je werk en je prive leven. De dagen worden afgewisseld met weekenden waar je even kan ademen. Meestal moet je in de weekenden ook nog wel wat doen. Schilderen, de tuin of de administratie. 1 keer per jaar (althans ik) ben je dan een langere periode vrij.

Sommige nemen 4 weken anderen slechts een weekje. Ik ben conform de gewenste standaard en neem 2 weken vrij. 2 weken… lijkt een eeuwigheid toch? 2 weken helemaal niets…

Dan pak je de spullen en prop je de auto vol. Je rijd naar waar je ook heen wil, Frankrijk, Engeland, Duitsland of zoals wij.. Texel. De kinderen zijn opgewonden. 2 weken op een andere plek is altijd een leuk vooruitzicht. 2 weken even iets meer mogen dan normaal. De pret begint bij de boot en de eerste (en jongste) vragen of we nu niet meer in Nederland zijn. Het voelt ook alsof je naar het buitenland gaat, de boot op.. de auto uit en voordat je goed en wel boven bent gaat de bel al weer dat je de auto in moet. Voor mijn gevoel is Texel ook dichterbij gekomen in de laatste jaren. Vroeger leek het verder weg en leek de bootreis langer. Maar dat gezegd hebbende vond ik vroeger de Teenage mutant hero’s ook baas…

Het huisje is perfect, dat wisten we al want net als veel andere Nederlanders met een gezin gaan we terug naar een plek waar we al eerder geweest waren. De zucht naar het gevaar van de onbekendheid en onverwachtheid neemt wel af als je met 4 kinderen op pad gaat.. dan wil je best een stukje zekerheid hebben 😉
Tent opzetten, tassen (altijd teveel spullen) uitpakken en waar mogelijk in een kast of plastic kist proppen. De kinderen? Die lopen al een uur rond te springen op de camping en zijn compleet vergeten dat je het halve huis nog uit de auto en in het huisje/tent moet plaatsen.

PANIEK… “Wat??? Geen TV???” Hoor ik uit een hoek komen… heerlijk, even geen schreeuwende k*t cartoons van cartoon network. Alleen dat al is vakantie waard. Met wat gemopper en gezucht is langzaam duidelijk dat vertier op een andere manier gezocht moet worden. Gelukkig hebben ze zelf nog de DS meegenomen.

En dan.. 2 weken niets.. althans iets minder dan normaal want ten dele neem je de werkzaamheden gewoon mee alleen heb je minder faciliteiten. Wassen bijvoorbeeld. Wat je thuis gewoon in de was gooit moet je nu iets zuiniger mee zijn. Een keertje omdraaien die short? Nah dan maar storten in het “was fonds” van de camping. Koken, ook een leuke. Op een kleiner gasstel met andere pannen en net niet dat mes wat je zo lekker vind rommel je de meest eenvoudige diners in elkaar. Een dieet van macaroni, patat, spaghetti en eitjes dan maar .. het is ten slotte vakantie 😀

2 oogknipperingen later zijn de 2 weken voorbij. 2 weken vliegen om als ware het 2 dagen. De hele santamekraam weer in de auto en om de een of andere reden lijkt het altijd alsof je meer mee terug neemt dan je oorspronkelijk hebt meegenomen. Alsof het zichzelf vermenigvuldigt ofzo. Kan natuurlijk ook zijn dat je besluit de laatste was maar thuis te doen en alles in ee zak propt in plaats van netjes opgevouwen in een tas/koffer.

De auto vol met zand en schelpen van het eiland. Leuk om later nog wat mee te doen. Meestal betekend dat “leuk om later weg te gooien” maar soms ook niet. Eenmaal thuis ruik je de mufheid van 2 weken leegheid. Snel de ramen open en luchten met die hap. Spullen uit de auto en 5 keer de wasmachine vol gooien. Nadeel is dat je na 5 keer de wasmachine vol gooien ook 5 keer de wasmachine moet leeghalen, ophangen en opvouwen.

En dan een paar uur en een liter of 2 zweet later.. alles weer opgeruimd… boodschappen doen om het weekend door te komen en klaar is het. Zondag avond neem je het laatste biertje van de vakantie en denk je nog even terug aan 2 heerlijke weken ergens anders. Lekker niets, kinderen die doen wat ze willen. Strand, mooi weer en even geen gezeur.

Maandag morgen sta je weer aan je bureau, vertel je dit verhaal in 5 zinnen aan je collega’s die stuk voor stuk binnen lopen. Je mailbox is voller dan Kim Holland na een avondje gang bangen en binnen een klein uur is het net of alle goede momenten en rust weer verdwenen zijn. Verschoven naar een andere plek in je geest. Het werk en de normale gang van zaken nemen weer de overhand en de eerste problemen liggen weer voor je neus.

En toch.. ik zou het nooit willen missen.. dankbaar dat het kan en dat het ook leuk is. Met frisse moed aan het werk weer waar ik ook dankbaar voor ben dat ik het uberhaupt kan doen.

Vakantie… wat een bizar maar oh zo heerlijk fenomeen… op naar vakantie 2014 zeg ik!

De eerste dag, je slaapt wat lenger uit.. Gewoon omdat het kan. Als je wakker wordt voel je het al. Je bent het uitslapen niet meer gewend en een lichte bons in het rechter voorhoofd geeft je een kleine voorspelling over hoe de dag gaat lopen.

Eten, beneden heeft het kleine spul al huisgehouden wat duidelijk zichtbaar is op het aanrecht en in een straal van pak hem beet een meter of 5 er om heen.

De bons bonst…

Computer aan en op zoek naar de lijstjes die je vorig jaar ook al zocht en waarvan je dacht “die moet ik beter opslaan”
Lijstjes gevonden en alleen het openen en lezen geeft al een rilling.. “fuck moet dat allemaal nog?”

Op bed is het inmiddels een uitdragerij van kleding, shorts, sokken en God weet wat. Regen, zon, koud, warm.. Alles kan gebeuren.
De tassen.. Waar zijn ze ook al weer? Oh ja dat had ze gezegd, in de kast.

En de bons bonst…

De auto, why the hell maak ik de auto elk jaar weer spik en span schoon om vervolgens gedurende een paar weken het harde werk weer ongedaan te laten maken door modder, zand, water en snoep/krentenbollen.
De zon schijnt en ik zoek een verlengsnoer..

“mag ik een koekje? ” vraagt blaag 1
“even wachten” verzoek ik en blaag 1 communiceert duidelijk terug dat wachten geen optie is aangedikt met stampen en een vocaal onverantwoord niveau.

De auto is schoon voor, alleen de matjes nog en na 34 minuten kloppen weet je zeker dat jij de oorsprong van de Sahara gewoon in je handen hebt. Hoe hard je ook klopt het zand blijft komen..

De bons bonst nog wat harder..

De kofferbak dan maar en terwijl je eindelijk de moed hebt gevonden dat hoekje met ondefinieerbare zooi te gaan onderzoeken blijkt daar te liggen wat je al een tijdje kwijt was.. Laten we zeggen een jaartje ofzo?

“hij duwt me.. ” klaagt blaag 2…

De schoonmoeder koffer op het dak. Waar zijn die sleutels nou ook alweer?

Het bonsen bonst steviger..

Sleutels gevonden en nu dat kreng vanaf de meest onlogische locatie opsnorren en met veel gezucht, gevloek en gebotst van achter naar voren gehaald.

” eten? Hoezo? ” zegt blaag 3 ik heb geen honger. Dat het inmiddels half 1 is en mijn opmerking dat ze nog niet ontbeten had maakt geen indruk.

De schroeven.. Oh ja die had ik op die handige plek gelegd.. Je weet wel daar waar je denkt ” dan hoef ik niet zo te zoeken volgend jaar” maar waar was dat ook al weer?

“mag ik een ijsje? ” blaag 1 t/m 3 sluiten zich aan.

De zon op de kop, de reuzel loopt tussen mijn bilnaad uit en de bons is inmiddels een volwassen boink geworden.

Ik gooi de deur dicht en pak de 1 miljoen artikelen die achterin lagen te verstoffen mee naar binnen. Leg ze naast de spullen van het jaar daarvoor om er “ooit nog iets mee te doen”.

Straks de rest…

Vakantie.. De mooiste tijd van het jaar… En dan gaan we nog niet eens echt weg 🙂