Ik was bezig met een heleboel onzinnige dingen te doen. We hebben de tijd even voor onszelf en genieten van het vrije weekend. Achter de laptop dus en onzinnige dingen doen. Tijdens het doen van deze onzinnige dingen plofte er in ene een woord in mijn gedacht. De “Plofkip” en waarom weet ik niet maar het greep me, dit woord, plofkip.

De “plofkip” is eigenlijk een hele mooie metafoor voor de tijdsgeest waar we in leven. Het is het ultieme voorbeeld van de standaard van onze maatschappij. Onze onverzadigbare vraag naar veel en goedkoop vlees heeft de plofkip gecreëerd. Voor de kluizenaar die al een jaar of 5 onder een steen woont nog even de uitleg. Een plofkip is een kip die samen met een paar duizend van zijn collega’s op een heel klein stukje oppervlakte in heel korte tijd klaargestoomd wordt voor consumptie. Volgepropt met eten zonder enige vorm van beweging worden ze opgefokt naar onnatuurlijke grootte. Door deze onnatuurlijke opfok zijn de beestjes ongezond. Ze zijn dik en zakken door hun poten. Ze worden ziek en hebben daardoor extra medicijnen nodig. Na de korte opfok periode zijn ze 2 keer zo groot als natuurlijk gegroeide kippen en klaar voor consumptie. slachten, verpakken en aanbieden in de supermarkt en op het bordje van een willekeurige fast food keten.

De plofkip dus, synoniem voor de laatste 10 jaar misschien wel. Neem de banken, jaja de banken.. In hele korte tijd werden heel veel mensen gedupeerd met het uitgeven van te hoge leningen. Ze propten de mensen vol met beloften en garanties die ze niet na konden komen. Op een onnatuurlijke manier namen de consumenten zich tot zich want geloof het of niet ik denk dat een ieder eigenlijk stiekem wel wist dat geld niet zo simpel te verkrijgen was. Een plofkip op zich want buiten het feit dat de banken de plofkippen kweekten waren het wij die de financiële plofkippen gretig afnamen. Meer vakanties, grotere huizen, duurdere en meer auto’s en niet te vergeten de boot of verbouwing. Allemaal gefinancierd met de financiële plofkippen.

De televisie, ook een fantastische plofkippen fabriek. In extreem korte tijd worden gewone mensen die je normaal het aankijken niet waard vind opgefokt naar idiote hoogtes. Gerso mannen en vrouwen die dankzij “flodder” en “tokkie” gedrag dagelijks zendtijd kregen op de televisie. 100 miljoen miljard shows waar onbekende mensen dankzij hun infantiele optreden “bekendheid” kregen en gedurende korte tijd in hun eigen tv plofkip wereld mochten leven.. tot aan de slacht natuurlijk.

Artiesten, ook zo’n mooi voorbeeld. Vroeger moest je gewoon hard moest werken. Elke dag op een kratje of een oud podium ergens in een foute bar in Schubbekuttenveen of waar dan ook je liedjes doen (met veel plezier overigens) voor een grijpstuiver en een pot bier. Misschien een plaatje maken dat aan slaat en waar je dan verder mee kon. Of gezien worden door een genius die je mee kon nemen naar een nieuw niveau. Klaar voor wat komen gaat (voor zover mogelijk) en weten dat je het helemaal op eigen kracht hebt gedaan. Nu is dat ook een Plofkippen fabriek. Via de talentenjachten op TV worden de containers vol met talenten (en er zitten echt veel talenten tussen) in rijen van 32 aan de camera getoond. Volgepropt met muzikaal voedsel en in veel te korte tijd klaargestoomd voor een carrière die al afgelopen is voordat hij eigenlijk begint. Allemaal een beetje te snel klaargemaakt en daardoor imperfect. Niet af en zonder enige ervaring of plan voor de toekomst. En wij? Wij willen het want wij kijken het. Wij zijn de consumenten die de plofkippen afnemen en als er vraag is dan is er ook aanbod.

En toch verlang ik dan weer terug naar de tijd waar de kippen gewoon kippen waren. Beestjes die in de wei of stal liepen. Gewoon hun ding deden, beetje tokkelen over het weer, eitje leggen en wat eten of drinken. Na een leventje vol eitjes en graan, mais of wat de boer ook voorschotelde kwam het moment dat de kip niet meer voldeed aan de vraag van de boer. Dan kwam de laatste fase van de kip en ging de kop er af en werd de rest versneden tot overheerlijke kipfilet of kippenboutjes. En je proefde het, die kip was en is gewoon lekkerder.. duurder ook maar ja dat mag ook, het beestje smaakt ook lekkerder en heeft een relatief goed leven gehad.

De Plofkip, ongewild een symbool geworden van de huidige tijd. Ben benieuwd of de geschiedenis boeken er later over zullen schrijven. Wie weet… denk dat ik het niet meer mee maak 🙂