Nog heel even over de publieke omroep!

Nee ik ga het niet hebben over geld, ook niet over of ik het goed of slecht vind en al helemaal niet over of jullie het er mee eens zijn of niet. Ik ga het ook niet hebben over de inmiddels 100’en ontslagen die zijn (en nog gaan) gevallen binnen de publieke omroepen en ook niet over de 100’en aanleverende bedrijven die de komende jaren eigenlijk geen bestaansrecht meer hebben en daarmee zullen gaan omvallen. Ook ga ik het niet hebben over de fusies binnen de omroepen en de besparingen die dat met zich mee kan brengen wat betreft overhead en onroerend goed. Nee ik wil het over een veel fundamenteler vraag hebben wat betreft de Publieke omroepen.

Bezuiniging op bezuiniging raakt deze omgeving. En boven op de bezuinigingen, die overigens broodnodig zijn, komt nog eens een extra 100 miljoen. Dat raakt mensen in wat ze kunnen doen. Door minder budget en vooral anders verdeelde budgetten kun je er niet van uit gaan dat er exact hetzelfde gemaakt kan worden dan voorheen. Ten dele vind ik dat terecht immers spelshows.. ja horen ze echt bij een publieke omroep? Natuurlijk ze zijn integer en mooi gemaakt maar moeten er echt 100.000 euro’s worden weggegeven? Ik denk dat die taak prima door commerciële omroepen kan worden opgevangen. Zij zijn in staat sponsoren te zoeken en de uitgaven te bekostigen uit eigen middelen of die van aanleverende partijen.

Aan de andere kant mag je natuurlijk ook niet vergeten dat programma’s als Lingo of per seconde wijzer wellicht niet gemaakt zouden worden als er een commerciële partij zou moeten zijn die dat financiert. En het zijn programma’s die toch wel een hoge mate van vermaak geven aan meerdere doelgroepen in de samenleving.

Terug naar af, wat is, mijns inziens, de taak van de publieke omroep dan? Ik vind dat de publieke omroep een programmering moet neerzetten die aansluit bij de doelgroepen die in Nederland zijn vertegenwoordigt. Daarbuiten vind ik het een taak van de publieke omroepen om te inspireren en die dingen te brengen die wel verteld zouden moeten worden maar niet makkelijk gefinancierd kunnen worden. Of dat zo is op dit moment blijft natuurlijk een gevalletje “inzicht” .. Ik werd wel getriggerd door de Staatssecretaris Sander Dekker, hij is mede verantwoordelijk voor alles wat er nu bij de publieke omroepen gebeurt. Afgelopen Maandag was er een uitzending van Levy waarin gekeken wordt naar en bij mensen wat de impact is van de bezuinigingen die bedacht worden in Den Haag. Deze keer was de bezuiniging van de Publieke Omroep aan de beurt.

Wat mij voornamelijk opviel was dat de Staatssecretaris mijnheer Dekker op lastige vragen steevast hetzelfde antwoord gaf “Maar die omroepen [red. commerciële omroepen zoals SBS of RTL] maken ook mooie programma’s” en dan doelende op “die hebben ook geen geld van ons nodig”. Dat vond ik wel een spannende uitspraak want als je dan gaat nadenken over “mooie programma’s” kom je wel op een lastig gebied terecht. Want wat zijn “mooie” programma’s? Ik heb een printje gemaakt van het aanbod van programma’s van zowel RTL als SBS. Van de publieke omroepen heb ik die niet omdat dit niet duidelijk in kaart is gebracht. Per omroep het aanbod gaan verwerken .. daar heb ik nu even geen tijd voor. Dank RTL en SBS voor het wel inzichtelijk maken van de programma’s.

Hoe dan ook als je naar de programma’s kijkt zie je dat het leeuwendeel bij de commerciële omroepen gevuld is met Real life soaps, entertainment en vermaak (zoals de Voice of spelshows) en aankopen (lees films en series uit het buitenland). Nogmaals geen enkel waardeoordeel want dat is blijkbaar wat veel mensen willen zien. Het aanbod is gericht op de grootse groepen in de samenleving. En dan zijn er nog mensen als ik. Het is opzettelijk dat ik het woord ik gebruik, niet uit egoïsme maar omdat ik zelf het beste weet wat ik wil en ik er van uit ga dat er nog wel een paar mensen zijn die er zo over denken. Ik dus.. ik ben niet zo’n fan van real life soaps. Ben niet echt oprecht geïnteresseerd in de belevenissen van Patty Brard of Sterretje. Ook Barbie vind ik niet bijster interessant. De talentenshows? Ja daar moet je van houden.. ik vind het razendknap wat mensen doen met dans en het is gaaf dat ze een podium hebben om hun kunsten te laten zien. Het is wel vaak dans van deze tijd waardoor dans van vroeger of klassieke dans geen echte kans krijgt. Ook niet helemaal mijn dingetje maar slechts een constatering van een feit. Zangers? Daar hebben we er zoveel van we kunnen tot en met 2098 de televisie vullen met talentenshows en geweldig talent. Er zijn gelukkig ook Nederlands Drama en deze wordt over het algemeen goed gemaakt. Maar hoe je het wend of keert zijn er niet heel veel programma’s met echte diepgang althans ik vind ze niet echt. Geen wetenschap, geen echte cultuur geen verdieping. Emotionele televisie en veel reclame.

Kijk je dan naar de publieke omroepen dan zit daar ook zat rommel tussen. Ik laat me niet uit over wat ik rommel vind dat mogen jullie zelf invullen maar er is echt heel veel moois met cultuur, verdieping en uitdagingen. Neem programma’s als Labyrint, populair wetenschappelijke televisie. Op een normale manier krijg je een kijkje in de keuken van de wetenschap. Hoe mieren functioneren of hoe de ziekte van Alzheimer werkt en de onderzoeken vorderen. Dan is er Tegenlicht, een programma dat kijkt, in beeld brengt en je laat oordelen over iets. Ze laten dingen zien waar je normaal niet aan denkt. Problematiek over van alles en nog wat, Griekenland en de oplossingen die ze daar zelf vinden. Misstanden bij Dole en heel veel andere dingen war je nooit aan denkt.

Man bijt Hond van de NCRV, gemakkelijke televisie gemaakt met een niet al te groot budget maar toch inhoudelijk kwalitatief ok. Hello Goodbye waar Klaas Drupsteen op zoek gaat naar verhalen. Onwaarschijnlijke verhalen, ontroerende verhalen en ontluisterende verhalen. En dat alles zo maar.. op een moment in tijd op Schiphol. Nieuwsuur waar het nieuws van de dag nog eens uitgelicht wordt op specifieke dingen. Radar en Kassa, consumenten programma’s die misstanden aan de kaak stellen. Kannie waar zijn, waar ook de consument “geholpen” wordt op een “ook dat nog” manier. Veel Nederlands Drama, Bellicher Cell, Feuten, Overspel enzovoort. Mooi Nederlands Drama gemaakt op Nederlandse bodem met Nederlands geld en acteurs.

Hoe dan ook voor mij persoonlijk heeft de publieke omroep een verdieping. Het daagt me uit te denken en niet alleen in eenvoudig vermaak te blijven hangen. Klimaatjagers laat je achter met de vraag.. “hoe dan??” en “De Hokjesman” laat me achter met .. dat wist ik niet.. Verdieping, uitdaging, verwondering en vermaak. Niet dat dit helemaal niet op de commerciële omroepen gebeurt maar je kan het niet anders dan met me eens zijn als ik zeg dat dit in veel mindere mate gebeurt.

Ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen opgroeien met alleen de commerciële partijen of een uitgeholde publieke omroep die alleen nog maar mag maken wat Den Haag blieft (Halbe Zijlstra quote: “ze doen nog niet wat we willen”). Reorganisatie, ok… Bezuinigen .. ok pijnlijk maar ok. Maar niet zo afknijpen dat het net zo goed niet meer kan bestaan, zeg dan gewoon dat het het wil opheffen in plaats van langzaam dood laten gaan.

De meest gehoorde klacht is “moet dat dan van mijn geld?” en nee dat zou best wat minder kunnen maar weten jullie wel hoe strikt de media wet is? Als een omroep al zou willen zorgen dat er meer cash komt van andere bronnen dan de belastingbetaler dan is de enige manier dat te doen via de leden. Er is geen enkele andere mogelijkheid om, marktconform, ondernemingen te doen of geld via andere weg te verkrijgen. Bij hoge uitzondering mag er af en toe een sponsor zijn maar dan ga je wel tot het uiterste. Geloof me ook de omroepen zouden best wat minder afhankelijk willen zijn maar Den Haag en dan specifiek de mediawet verbied dat.

Ik zal er staan bij de protesten op het Malieveld. Heb niet de illusie dat het wat uitmaakt maar als ik er niet sta mag ik verder ook mijn mondje niet meer opentrekken. Wie weet lost het nog wat op en kan er een klein beetje minder dan die dodelijke 100 miljoen bezuinigt worden.. wie weet kopen we wel 36 JSF toestellen in plaats van 37 dan houden we dik geld over en we houden kwalitatief mooie en inhoudelijke televisie!

Alles in dit blog is op persoonlijke naam geschreven en geenszins verbonden aan welke omroep dan ook!

Ps, ik ben VPRO lid 😉

Over “Lef” gesproken!

Erika

Afgelopen Vrijdag was het zo ver. In de Voice zat Erika… Het was al opgenomen dus we konden rustig vanuit huis meekijken met het resultaat. De Voice.. een dingetje waar ik me in de afgelopen jaren nog wel eens tegen heb verzet. Leker vanuit de luie stoel “schoppen” tegen wat langs komt. Geen talent, beetje talent, veel talent en absolute winnaar. Onwillekeurig altijd en gevoel dat er gemanipuleerd werd in de shows en dat kijkcijfers het belangrijkste waren/zijn.

En dan zit je eigen partner in de show… Ik kan jullie vertellen dat dit in huize Drenth/Karst niet zonder slag of stoot is gegaan. Ik persoonlijk geloof niet in snelle winst. Een hype creëren om een persoon is vaak tijdelijk. Het vinden en vasthouden van een vorm, wat dat ook is, is lastig maar de “opbrengsten” kunnen ook veel hoger zijn. Enfin zonder details, het was wel een dingetje.

En dan is het een feit en ga je de molen in. Ik ben maar een buitenstaander in het geheel en probeer als buitenstaander dan ook te waken over haar. Soms iets te vaak en te veel geef ik direct toe. Opnames, uitspraken, foto’s en audities. En dan het moment dat je uiteindelijk daar moet gaan staan.

Onze situatie was sowieso anders dan anderen. Door de diabetes van Erika is optreden altijd net even meer een dingetje dan bij mensen zonder. Zomaar het podium ophollen zit er niet bij. Eerst meten en kijken of er geen op handen zijnde hypo of hyper is. Dan moet die verdomde (maar oooohh zo nodige en gewaardeerde) insuline pomp los en dan kan er pas iets gaan gebeuren. Door stress en drukte stuiteren suikers vaak ongecontroleerd op en neer en dat maakt het allemaal nog spannender.

In tegenstelling tot anderen stond ik niet boven bij de monitor maar op de vloer. Tot het laatste moment proberen haar te zekeren van een zorgeloos optreden. En dan is het zo ver..

In 1 ruime minuut moet je overtuigen…blazen en gaan. Geen voorbereidingen nee staan en gaan. Geen tijd om een publiek te winnen met charme of vakmanschap nee iets meer dan een minuut en dat is het. Ze is niet de eerste die daar staat en de lat ligt vaak hoog.

Daar sta je dan, voor 4 ruggen (stoelen, niet geld 😀 ) te zingen wetende dat als het een beetje meezit er ruim 2 miljoen mensen zitten te kijken. 4 ruggen waarvan je vurig hoopt dat ze omdraaien… en dan is het voorbij. Mijn handen kapot geknepen achter de schermen. Gezien en gehoord weet ik dat ze een uitstekende performance neer heeft gezet. Het jury rapport is ook helder ze vonden het allemaal mooi maar at the end of the day draaide er niemand.

Het is dat moment waar mijn, toch al hoge respect, naar ongekende hoogte steeg. Moet je voorstellen daar sta je.. geen bloempje meer van 18 .. al heel veel mooie dingen gedaan. Meerdere succesvolle cd’s uitgebracht en een hele trouwe schare fans. En niemand heeft gedraaid. Hoe makkelijk is het dan boos of geïrriteerd te reageren, Te huilen of god weet wat maar nee.. ze hief haar hoofd en nam de opmerkingen in ontvangst.

Na haar optreden ging ze het podium af als een winnares want voor dat ze er af ging kreeg ze een staande ovatie van wel 2 minuten. Natuurlijk kan dat allemaal niet in de uitzending daar is het te kort voor maar het gebeurde wel. Iedereen in de zaal vond het goed inclusief de jury. En die staande ovatie? Die kwam niet alleen door het optreden maar door haar onwaarschijnlijk goede en integere karakter, professionaliteit en kwaliteit.

De sociale media barstte los en ook daar heel veel positieve reacties. Ik lees een beetje mee en zie de waardering, respect en soms ongeloof. Het heeft niet zo veel zin om te analyseren waarom ze niet draaiden. Waar het om gaat is dat ze er stond! Het heeft mijn blik ook veranderd. Ik zal niet zo snel meer afzeiken en bekritiseren want ik weer dat iedereen die daar staat en dan met name de mensen die al gevestigd zijn in de markt en zich kwetsbaar opstellen en zich aan de grillen van de media en publiek overleveren. En dat van die kijkcijfers? Ja dat weet je.. het zijn geen filantropen en buiten een voor velen mooi programma moet er ook gewoon geld worden verdient..

Voor mij was ze al “de voice” en na Vrijdag avond nog meer.

Meisje.. ik vind je een onwaarschijnlijk dapper mens dat je dit hebt gedaan en ik ben heeeeeeeel erg trots op je.

De auditie van Erika is te zien op de site van RTL4 en wel >HIER<

Een wil je meer en zelf oordelen over Erika? Dan heb je hier een fors aantal nummers van Erika in een mooie playlist! Luister en oordeel zelf!


 

Nu even niet!

Ik had vandaag een ervaring die ik nog niet eerder heb gehad de afgelopen jaren. Ik “loop” al een heel tijd met mijn moeder. De Alzheimer kwam halverwege 2000 en heeft daarna een groot gedeelte van mijn leven bepaald. Zonder er over na te denken ga je in de verzorg modes en doe je wat nodig is om haar het leven zo leefbaar mogelijk te maken.

Zoveel tijd heb ik besteedt aan een zieke. Thuis en in het verpleeghuis ook al werd het daar minder vanwege de 24 uurs zorg die ze daar heeft. Boodschappen, eten, kleding, verzorging, administratie en geldzaken. Elke dag gevuld en meer gevuld naarmate de ziekte erger werd.

Vandaag was ik op weg naar mijn moeder zoals zo vaak in het weekend. Het is onderdeel van de dagelijkse praktijk geworden zeker in het weekend. Ik hou mijzelf altijd voor dat als ze niet zo goed is er altijd wel een andere ouder zit die van een beetje aandacht gaat glimmen.. al is het maar voor even. Bakkie koffie drinken of gewoon even kletsen met hen die het wel kunnen.

Ik liep binnen en ze lag te slapen in haar stoel. Na een kus op haar voorhoofd werd ze een beetje wakker en keek me dromerig en wazig aan om vervolgens weer weg te zakken in haar slaapje. De sfeer was niet zoals anders. Tikkeltje vijandig onder de bewoners. Niet vreemd dat gebeurt wel vaker en is ook geen wonder als je leert begrijpen dat ze elkaar niet meer begrijpen. Plus dat elke dag met elkaar in dezelfde ruimte voor iedereen een aanslag is.

Voor het eerst trok ik het niet.. ik kan niet lang blijven want ik voelde me stikken. Alsof opgesloten in een te kleine ruimte zat ik daar. Bijna paniek maar vooral rusteloos. Het was de sfeer, het gekissebis de aandacht van de dame die bij mijn moeder slaapt en altijd, lief, aan mijn moeder wil zitten en praten alsof ze een kindje is. Het was het geluid van de lieve dame die de hele dag bromt. Het was de 10e vraag om een sigaret en het was de lucht… ik trok het niet meer.

Voor het eerst sinds ik kom ben ik binnen 15 minuten weer weggegaan… en ik weet niet waarom. Ik weet dat het niet hoeft maar toch voel ik me schuldig (en nee ik aas ook niet naar bevestiging dat ik dat niet ben!!!) want wat heb ik nou te zeiken? Ik kan gewoon de deur uit, mijn auto instappen en mijn leven leven zoals ik dat blief te doen. Zij kan nergens heen en heeft meer recht van spreken dan ik.

What the hell happend…

Het dorp (braindump)

 

Zowel gisteren als vandaag weer eens leuke gesprekken gehad. De gesprekken gingen in meerdere mate over de social media. “Jij bent er ook niet veel meer” vroeg ik.. Reden was hetzelfde als bij mij, soms heb je er gewoon even genoeg van. Je begint een dergelijk avontuur eb vergaart een hoop informatie. Raakt verslaafd en kikt af. Na een tijdje ga je patronen zien en realiseer je dat het niet altijd even boeiend is wat je leest. Geen waarde oordeel over wat anderen zeggen maar gewoon een constatering.

Van actieve participant naar een soort antroposofische blik op “het gebeuren”. Minder inmengen meer kijken. Dan pas zie je dat evolueren nodig is, althans voor mij. Ik trek het niet om de hele dag in de lokale kroeg te hangen en elke dag dezelfde verhalen te horen. Om het even of ze waar zijn of niet soms heb je gewoon ander gezelschap nodig. In een kroeg ga je dan gewoon naar huis of een andere kroeg (afhankelijk van de persoon) en op de social media gaat dat eigenlijk niet anders.

Nadeel van de social media is dat je soms met liefde mensen “ontvriend” wat vergelijkbaar is met ander gezelschap zoeken op een feestje bij vreemden. Simpelweg omdat het gezelschap waar je mee bent je niet meer inspireert of gewoon niet leuk meer is. Dat valt velen altijd zwaar lijkt wel en dan met name de mensen waarvan je denkt.. “wil ik daar nog wel een avond kroeg mee vullen” juist zij trekken extra zwaar aan het “ontvrienden”.

Vandaag wederom dus een gesprek over dit onderwerp, ja ik worstel met de sociale media, en daar kwam de vergelijking van een dorp of dorpsplein naar voren. Je kent ze wel de pleinen in een kleiner dorp. Meerdere type mensen te vinden in allerlei (sociale) klassen. Je ziet de mensen die de hele dag op een bankje op het plein zitten en de dag kunnen vullen met een praatje over het weer of over de buurman of waar “die dat allemaal van kan betalen (note: Neckerman)” Prima, lekker doen en geniet er van.

Dan heb je de mensen die met regelmaat langskomen, een praatje maken met de mensen op het bankje maar ook naar de lokale kruidenier en of winkel gaan en daar wat bijkletsen. Ze nemen de tijd die ze hebben en vullen die met gesprekken etc. Daarna gaan ze weer weg naar hun eigen huisjes, leventjes en waarheden terwijl ze alle gesprekken, inzichten en voorspellingen over het weer (en waar betalen ze het van) meenemen.

De “accidental toerist” is er ook nog. Het zijn hen die toevallig op het plein uitkomen en even de sfeer van het plein proeven. Beetje mee kletsen en lachen en daarna weer door, misschien blijven sommige hangen en is er extra ruimte nodig op het bankje maar de meesten gaan door.

Dan ik, de inwoner die zich niet overal meer thuis voelt. Niet alle gesprekken meer wil volgen en allang weet “waar ze het van doen” of het eigenlijk niet zoveel kan boeien. Er zijn ook mensen die ik wel leuk vind in mijn “dorp” maar als ik die wil bezoeken moet ik vaak ook met de mensen die ik niet zo leuk of interessant meer vind communiceren. Niets terugzeggen is a-sociaal en dat zit niet in mijn genen. Steeds vaker besluit ik dan ook maar niet het plein op te gaan en wat anders te gaan doen. Gewoon om de confrontatie te voorkomen zeg maar 😉

Ja worstelen met het dorp dat social media heet.. terwijl ik er een aantal hele bijzondere mensen heb mogen ontmoeten de afgelopen jaren. Wellicht is verhuizen een optie 🙂

Einde “braindump”