Dankzij de sociale media en dan met name FaceBook loop je de kans om je verleden weer tegen het vege lijf te lopen. Via een like of een gedeele post of vriend(in) kan je zo maar tegen iemand aan lopen die je al een tijd niet mee hebt gezien of gesproken.  Dat is een leuk fenomeen en maakt de sociale media ook wel tot een leuke plek. Zo ben ik weer in contact gekomen met mensen van vroeger waarvan ik verder niet wist of alles goed was met ze.

Je komt dan al snel in de situatie terecht dat er plannen ontstaan om af te gaan spreken of er worden privé berichten uitgewisseld. Ook leuk want dan kun je off the record een beetje bij beppen met elkaar. Daarna komt vaak het onherroepelijke moment dat er afgesproken gaat worden. Gedreven door nostalgie en nieuwsgierigheid ben je snel geneigd dat te doen. “Het was altijd zo leuk toen” is wat er al snel door je gedachte gaat. “God wat hebben we gelachen toen he?” en “weet je nog van die ene keer dat..” etc etc.. herinneringen aan een tijd die niet meer is.

Dan komt het het afspreken, soms in een neutraal gebied zoals een cafe of andere horeca gelegenheid zoek je elkaar op. Uiteraard heb je voor die tijd al research gedaan en Google tot de laatste pagina afgezocht om uit te vinden wat de persoon in kwestie on-line doet. Wat voor werk, kinderen, vrouw/man en waar wonen ze? Je bemerkt al snel dat ondanks dat je vind dat de persoon niet zo heel erg verandert is de tand des tijds ook hem/haar niet onberoerd heeft gelaten. In sommige gevallen is dat een positieve constatering maar ook regelmatig denk je van “okeeeeeee….”

Het eerste contact is goed en warm, je herkent elkaar van toen en vind het leuk om elkaar weer te zien. De anekdotes vliegen al snel over de tafel en in een uurtje ofzo is je periode van toen herbeleeft. Dan komt het moment van “wat is er allemaal gebeurt in de tussentijd” en daar vul je zeker ook nog wel een uurtje mee op. Daar komt vaak al het eerste verschil naar boven. Je kiest namelijk allemaal je eigen weg en die is gefundeerd op de ervaringen die je onderweg mee neemt.

Vaak, en ik zeg bewust vaak als in niet altijd, blijkt dan dat alles na de periode die je samen gedeeld hebt toch anders is. De gemene deler die je had was dat moment in tijd. Vaak een school, vriendenclub of studeren. Als je die gemene deler weghaalt uit het verhaal dan blijken er vaak toch minder overeenkomsten te zijn dan je beide dacht. Sterker nog, de lol die je toen had is vaak niet meer te reproduceren en de gedachten, inzichten en levenswijzen liggen mijlenver uit elkaar.

Het is ook niet gek natuurlijk. De een gaat studeren, werken en maakt een carrière en kan terug kijken op een glansrijke loopbaan. Dat gaat niet altijd samen met bijvoorbeeld een hecht gezinsleven waarbij iedereen meer aandacht en tijd aan het gezin geeft en minder aan het nastreven van een mooie loopbaan. De ander heeft helemaal geen loopbaan of gezin en leeft nog als toen. Stappen, drinken, feesten en laat naar bed.

Ik heb al best een aantal mensen weer gesproken dankzij de sociale media en evenzoveel slechts eenmalig gesproken. Leuk om et weten dat het iemand goed gaat en nog leuker om een beetje nostalgisch te beppen maar echt meer dan dat is het zelden. Het is ook wel goed en het klopt ook wel, als er meerdere overeenkomsten waren behalve de gemene deler van die tijd dan had je elkaar sowieso wel in het leven gehad, het zijn de mensen die je “vrienden” noemt. Het verdwijnen van mensen uit je leven gebeurt en dat is ook prima zo hoort het te gaan.

Neemt nogmaals niet weg dat het ontzettend leuk is mensen “tegen” te komen die je 15 of 20 jaar niet meer hebt gezien. En een reünie is misschien ook nog wel leuk maar mijn ervaring is dat het daarna vaak heel snel weer stil is.