Courtesy of http://www.koningsdag27april.info/

Voor het eerst blog ik ook maar eens in het Engels. Heb best veel mensen die translate gebruiken of op andere manieren op mijn blogs komen. For the first time i will also blog in English to accommodate those visiting my blogs and do not master Dutch (also know as speaking like suffering from a throat disease 😉 )

Koninginnedag 2013, buiten het wisselen van de troon op die dag is het een dag om niet snel te vergeten. Na een lange dag genieten van de oranje gekte om ons heen en uitvoerig te kijken naar de Televisie registratie van het wisselen van de koninklijke macht kwamen we aan bij het stuk waar het koninklijk paar zich liet vervoeren over het water.

Vanaf de bank keken we mee en genoten van wat de televisie ons te bieden had. De koning en koningin kwamen aan bij Armin van Buuren en het Metropole orkest waar ze van de boot afstapten en de eerste hel voor de beveiligers veroorzaakte. Het was wel grappig om te zien de blinde paniek bij alles wat ingehuurd was om de dag in goede orde te laten verlopen. Enfin tijdens het einde van het 2e nummer dat we (toen wel) te horen kregen ging mijn telefoon. Het was een prive nummer en eigenlijk laat ik die altijd gaan maar deze keer niet.

Aan de andere kant van de lijn had ik het verpleeghuis en stiekem schrik ik dan altijd even. Gelukkig was het alles behalve slecht nieuws. Het was tegen 9 uur ‘s avonds toen ze belden en mij het volgende vertelden.

“Ik bel niet met slecht nieuws hoor, niet schrikken. Ik wilde je even laten weten dat ik net naar je moeder ging om haar klaar te maken voor bed. Toen ik haar rolstoel begon te duwen en haar vertelde dat ik haar naar bed ging brengen riep ze zeer verongelijkt uit .. Neeheee.. ”

Wat bleek, ze zat voor de televisie (was daar gezet uiteraard) en zat naar Armin van Buuren te kijken. En om de een of andere reden waren de klanken van zijn muziek samen met het orkest binnen gedrongen in haar zompige geest. Ze zat met haar handen op de maat van de muziek (soort van) mee te bewegen. Zienderogen genoot ze van de muziek en was geenszins van plan om weg ge-wheelied te worden naar de saaie donkere slaapkamer.

Uiteraard hebben ze hier gehoor aan gegeven en haar lekker laten zitten. het compromis was, uitkleden en klaar voor bed maken waarna ze nog heerlijk heeft zitten genieten van Andre Rieu!

Maf mens die moeder van me.. 77 jaar, geen weet meer van mens of ding maar dan wel lekker chillen bij de tonen van Armin van Buuren 🙂

English:

Queensday 2013, also named “the biggest streetparty in Europe by CNN” was comming to an end. After the Abdication and being outside for a while we where enjoying some time on the couch. Still watching all that the new king and Queen where seeing during their tour “the Amsterdam”.

When the arrived at the stage where Armin van Buuren and the Metropole orchestra kicked out some amazing beats they left the boat and became the nightmare of every security agent around. Was fun to watch tough, the complete panic when they left the boat to say hi to Armin.. Anyway after the second performance of them both my phone rang and as it was a shielded number i was considering not answering it.. but i did 🙂

On the other side was the home where my mother, who suffers from dementia or Alzheimer’s disease and is in the final stages of her life, is being taken care of. The conversation went something like this:

“No don’t worry” the voice in the other side said ” there is nothing wrong with your mother, i just want to tell you something. I was getting ready to help your mother to go to bed and when i touched her wheelchair to drive her to the sleeping quarters she very clear said “Nooohooo”. She said no in a way a kid says when you tell them it’s time to go to bed.”

Turned out she was sitting in front of the television also watching the live coverage of Queensday in the Netherlands and somehow she was infatuated by the performance Armin van Buuren gave. She was sitting and waving her hands to the rhythm of the beats. Now for those not familiar with Armin van Buuren.. well google it 🙂 and then take into account that my mother is in the final stages of Alzheimer’s where she does not talk, can’t walk and does not recognize anyone anymore. Consider that picture going crazy at the beats of Armin..

Eventually they met in the middle and the caretaker promised her that when she was in her pajama she could come back and watch the rest of the show.

Who would have thought that.. New house kind of music would somehow reach into the sick, thick and numbed brain of my mother… It was certainly a day to remember!