Aparte dag vandaag, met zijn tweeën een gekke maar toffe dag. Veel verschillende dingen gedaan die zo tegenstrijdig zijn dat beschrijven onmogelijk is.
Gelukkig ook samen even bij mijn moeder geweest, het is ten slotte Pasen toch? Ze was ondanks dat ze steeds verder weg zakt toch wel heel helder op haar manier. Ze knikte een paar keer met haar hoofd als antwoord op een vraag. Mooiste was wel de vraag van een mede bewoner aan Erika.
“Is ze ziek?” Vroeg de bewoonster
“Wie?” Was de weder vraag waarop een zeer duidelijk antwoord kwam
“Nou…. die groene daar!!!”
Het klonk zo droog dat de halve afdeling in de lach schoot. Als je de tijd neemt hoor en zie je zoveel meer dan ouderen die dement zijn. Je hoort humor en verleden en vaak geven ze je voldoende aanleiding om lekker te lachen. Een beetje goed bij veel stil drama.
Ja, dat is Pasen, oog hebben voor het lichte tussen/na/naast het donkere.
Moest meteen lachen bij het zien van de foto want die ondersteunt het verhaal zó goed, ik zie en hoor het voor me!
Het was zoooo grappig 🙂
Och, wat een lieverdje en ja lachen moet ook!
Ja heerlijk pret in de huiskamer 🙂
ja dat is inderdaad humor en dat is nodig juist op die momenten.
Het valt me op dat ze nu echt heel erg oud wordt en er op de een of andere manier anders uit gaat zien, net wat je zegt ‘ze zakt verder weg’.
Hold on Menno.