Met name de laatste tijd valt me iets op. Op de sociale media zoals facebook en twitter zie je eigenlijk alleen maar positieve berichten voorbij komen. Mensen delen dat het hun een lieve lust is. Waar ze zijn, met wie en hoe leuk het allemaal wel niet is. Zelden kom je iets tegen waarvan je denkt “hmm das kut” Als je dat dan soms vergelijkt met je eigen leven denk je.. “hoe dan?”

Zetten we alleen maar leuke berichten neer? Of hebben ze het allemaal leuker? Er is een mooi onderzoek gedaan naar dit fenomeen Marketingfacts onderzoek waar je dit redelijk uitgesponnen kan terug lezen (dank Denise voor de link). Als je dat leest zie je inderdaad dat mensen de neiging hebben alleen maar de positieve dingen te posten. Dat komt omdat iedereen het doet. Je wil allemaal reacties op je berichten en de waarheid is nou eenmaal dat je meer reacties krijgt op positieve berichten dan op negatieve berichten.

Dat is dan ook gelijk de valkuil van deze, overigens leuke, media typen. Het is allemaal niet zo leuk als dat het er uit ziet alleen laten we dat niet merken. Want kut nieuws geeft geen likes. Het is net als op straat. Je loopt langs iemand die je kent maar eigenlijk niet goed kent. Omdart je geen aso bent is de eerste vraag “hoe gaat het?” En verwacht je een antwoord te krijgen “nou best goed”.. dat is makkelijk want dan zeg je “top” en loopt door. Maar als iemand zegt “nou eigenlijk niet goed” is de neiging al snel om op het klokje te kijken en daar mee aan te geven dat je eigenlijk geen tijd hebt voor een dergelijk antwoord. Je hebt er gewoon geen zin in dat gezeik van een ander…

De keerzijde is dat als je een klote dag hebt, en wie heeft die nou niet, dan kan het zeer relativerend werken een dergelijke ontmoeting. Ik had er laats een… Het liep/loopt allemaal niet zo lekker en dan zwelg je snel in zelfmedelijden en verlies je nog wel eens het geloof in je zelf of het leven op zich. Dan kom je iemand tegen die net te horen heeft gekregen dat er maximaal nog 5 jaar leven op de teller staat en die zullen kwalitatief niet best zijn. Dat relativeert … en het helpt op een gekke manier je eigen leven weer in een wat positiever daglicht te zien. Het kan altijd erger…. blijkbaar. Uit dat gegeven komt ook een laatste wens van mij aan de mensen die er zijn en mij mijn laatste eer willen bewijzen (over een fors aantal jaar het liefst) .. ik wil een grote lint op mijn doodskist gericht naar de stoelen in de aula met de tekst “Wees blij dat jij het niet bent!” Mijn laatste poging te relativeren 😉

Dat is voor mij de belangrijkste reden dat ik niet zo veel meer op de socials ben. Ik kijk nog wel maar veelal naar mensen die inhoudelijk wat te melden hebben of nieuws voorziening. Ook lees ik graag als mensen wel in staat zijn hun klote momenten neer te zetten omdat het me geloof geeft en de geruststelling dat niet iedereen een fantastisch droom leven heeft. Uiteraard geniet ik ook wel mee van mensen die gewoon ergens zijn en daar van genieten.. al kan ik het niet doen. Het is leuk om te zien zolang de balans maar een beethe op orde blijft.

We delen wat we willen en dat is maar goed ook want daarvoor is het bedoeld maar dat “we” een gekleurde versie van ons leven laten zien staat wel vast. Maak dan ook niet de fout dat je iemand denkt te “kennen” vanwege interactie op de sociale media want geloof me.. je kent ze niet. De wereld buiten die gedeelde berichten is veelal veel minder mooi als die 3 updates op de dag.

Dus.. vergeef me als ik soms wat zwartgallig ben of geen positieve berichten plaats.. het is zoals het is 🙂 en godzijdank is er een “zak in de poep” knop die je weg neemt van al  dat nehagtieve geluk en je terug stort in de schijnwereld waar alles mooi en fantastisch is.