De eerste dag, je slaapt wat lenger uit.. Gewoon omdat het kan. Als je wakker wordt voel je het al. Je bent het uitslapen niet meer gewend en een lichte bons in het rechter voorhoofd geeft je een kleine voorspelling over hoe de dag gaat lopen.

Eten, beneden heeft het kleine spul al huisgehouden wat duidelijk zichtbaar is op het aanrecht en in een straal van pak hem beet een meter of 5 er om heen.

De bons bonst…

Computer aan en op zoek naar de lijstjes die je vorig jaar ook al zocht en waarvan je dacht “die moet ik beter opslaan”
Lijstjes gevonden en alleen het openen en lezen geeft al een rilling.. “fuck moet dat allemaal nog?”

Op bed is het inmiddels een uitdragerij van kleding, shorts, sokken en God weet wat. Regen, zon, koud, warm.. Alles kan gebeuren.
De tassen.. Waar zijn ze ook al weer? Oh ja dat had ze gezegd, in de kast.

En de bons bonst…

De auto, why the hell maak ik de auto elk jaar weer spik en span schoon om vervolgens gedurende een paar weken het harde werk weer ongedaan te laten maken door modder, zand, water en snoep/krentenbollen.
De zon schijnt en ik zoek een verlengsnoer..

“mag ik een koekje? ” vraagt blaag 1
“even wachten” verzoek ik en blaag 1 communiceert duidelijk terug dat wachten geen optie is aangedikt met stampen en een vocaal onverantwoord niveau.

De auto is schoon voor, alleen de matjes nog en na 34 minuten kloppen weet je zeker dat jij de oorsprong van de Sahara gewoon in je handen hebt. Hoe hard je ook klopt het zand blijft komen..

De bons bonst nog wat harder..

De kofferbak dan maar en terwijl je eindelijk de moed hebt gevonden dat hoekje met ondefinieerbare zooi te gaan onderzoeken blijkt daar te liggen wat je al een tijdje kwijt was.. Laten we zeggen een jaartje ofzo?

“hij duwt me.. ” klaagt blaag 2…

De schoonmoeder koffer op het dak. Waar zijn die sleutels nou ook alweer?

Het bonsen bonst steviger..

Sleutels gevonden en nu dat kreng vanaf de meest onlogische locatie opsnorren en met veel gezucht, gevloek en gebotst van achter naar voren gehaald.

” eten? Hoezo? ” zegt blaag 3 ik heb geen honger. Dat het inmiddels half 1 is en mijn opmerking dat ze nog niet ontbeten had maakt geen indruk.

De schroeven.. Oh ja die had ik op die handige plek gelegd.. Je weet wel daar waar je denkt ” dan hoef ik niet zo te zoeken volgend jaar” maar waar was dat ook al weer?

“mag ik een ijsje? ” blaag 1 t/m 3 sluiten zich aan.

De zon op de kop, de reuzel loopt tussen mijn bilnaad uit en de bons is inmiddels een volwassen boink geworden.

Ik gooi de deur dicht en pak de 1 miljoen artikelen die achterin lagen te verstoffen mee naar binnen. Leg ze naast de spullen van het jaar daarvoor om er “ooit nog iets mee te doen”.

Straks de rest…

Vakantie.. De mooiste tijd van het jaar… En dan gaan we nog niet eens echt weg 🙂