Wat is het toch een bizar fenomeen. Het hele jaar werk je aan wat dan ook. Hart en ziel stort je in je werk en je prive leven. De dagen worden afgewisseld met weekenden waar je even kan ademen. Meestal moet je in de weekenden ook nog wel wat doen. Schilderen, de tuin of de administratie. 1 keer per jaar (althans ik) ben je dan een langere periode vrij.

Sommige nemen 4 weken anderen slechts een weekje. Ik ben conform de gewenste standaard en neem 2 weken vrij. 2 weken… lijkt een eeuwigheid toch? 2 weken helemaal niets…

Dan pak je de spullen en prop je de auto vol. Je rijd naar waar je ook heen wil, Frankrijk, Engeland, Duitsland of zoals wij.. Texel. De kinderen zijn opgewonden. 2 weken op een andere plek is altijd een leuk vooruitzicht. 2 weken even iets meer mogen dan normaal. De pret begint bij de boot en de eerste (en jongste) vragen of we nu niet meer in Nederland zijn. Het voelt ook alsof je naar het buitenland gaat, de boot op.. de auto uit en voordat je goed en wel boven bent gaat de bel al weer dat je de auto in moet. Voor mijn gevoel is Texel ook dichterbij gekomen in de laatste jaren. Vroeger leek het verder weg en leek de bootreis langer. Maar dat gezegd hebbende vond ik vroeger de Teenage mutant hero’s ook baas…

Het huisje is perfect, dat wisten we al want net als veel andere Nederlanders met een gezin gaan we terug naar een plek waar we al eerder geweest waren. De zucht naar het gevaar van de onbekendheid en onverwachtheid neemt wel af als je met 4 kinderen op pad gaat.. dan wil je best een stukje zekerheid hebben 😉
Tent opzetten, tassen (altijd teveel spullen) uitpakken en waar mogelijk in een kast of plastic kist proppen. De kinderen? Die lopen al een uur rond te springen op de camping en zijn compleet vergeten dat je het halve huis nog uit de auto en in het huisje/tent moet plaatsen.

PANIEK… “Wat??? Geen TV???” Hoor ik uit een hoek komen… heerlijk, even geen schreeuwende k*t cartoons van cartoon network. Alleen dat al is vakantie waard. Met wat gemopper en gezucht is langzaam duidelijk dat vertier op een andere manier gezocht moet worden. Gelukkig hebben ze zelf nog de DS meegenomen.

En dan.. 2 weken niets.. althans iets minder dan normaal want ten dele neem je de werkzaamheden gewoon mee alleen heb je minder faciliteiten. Wassen bijvoorbeeld. Wat je thuis gewoon in de was gooit moet je nu iets zuiniger mee zijn. Een keertje omdraaien die short? Nah dan maar storten in het “was fonds” van de camping. Koken, ook een leuke. Op een kleiner gasstel met andere pannen en net niet dat mes wat je zo lekker vind rommel je de meest eenvoudige diners in elkaar. Een dieet van macaroni, patat, spaghetti en eitjes dan maar .. het is ten slotte vakantie 😀

2 oogknipperingen later zijn de 2 weken voorbij. 2 weken vliegen om als ware het 2 dagen. De hele santamekraam weer in de auto en om de een of andere reden lijkt het altijd alsof je meer mee terug neemt dan je oorspronkelijk hebt meegenomen. Alsof het zichzelf vermenigvuldigt ofzo. Kan natuurlijk ook zijn dat je besluit de laatste was maar thuis te doen en alles in ee zak propt in plaats van netjes opgevouwen in een tas/koffer.

De auto vol met zand en schelpen van het eiland. Leuk om later nog wat mee te doen. Meestal betekend dat “leuk om later weg te gooien” maar soms ook niet. Eenmaal thuis ruik je de mufheid van 2 weken leegheid. Snel de ramen open en luchten met die hap. Spullen uit de auto en 5 keer de wasmachine vol gooien. Nadeel is dat je na 5 keer de wasmachine vol gooien ook 5 keer de wasmachine moet leeghalen, ophangen en opvouwen.

En dan een paar uur en een liter of 2 zweet later.. alles weer opgeruimd… boodschappen doen om het weekend door te komen en klaar is het. Zondag avond neem je het laatste biertje van de vakantie en denk je nog even terug aan 2 heerlijke weken ergens anders. Lekker niets, kinderen die doen wat ze willen. Strand, mooi weer en even geen gezeur.

Maandag morgen sta je weer aan je bureau, vertel je dit verhaal in 5 zinnen aan je collega’s die stuk voor stuk binnen lopen. Je mailbox is voller dan Kim Holland na een avondje gang bangen en binnen een klein uur is het net of alle goede momenten en rust weer verdwenen zijn. Verschoven naar een andere plek in je geest. Het werk en de normale gang van zaken nemen weer de overhand en de eerste problemen liggen weer voor je neus.

En toch.. ik zou het nooit willen missen.. dankbaar dat het kan en dat het ook leuk is. Met frisse moed aan het werk weer waar ik ook dankbaar voor ben dat ik het uberhaupt kan doen.

Vakantie… wat een bizar maar oh zo heerlijk fenomeen… op naar vakantie 2014 zeg ik!