Je wordt geboren en na een jaar of 6 krijg je bewustzijn van wie je bent. Althans die stelling baseer ik op het feit dat ik me eigenlijk pas dingen kan herinneren van rond die leeftijd. Uiteraard wel meerdere dingen van daarvoor (ooit eens over geblogd) maar echt herinneren pas vanaf een jaar of 6.

Bewustzijn dus, weten dat je iemand bent en dat er dingen zijn die je graag wilt. Per leeftijd varieert dat natuurlijk. Ben je 6 dan is die auto in de speelgoed winkel helemaal “da bombbbbb” en elke leeftijd heeft zo zijn dingen. Dan ga je naar school en beging je de tocht naar de rest van je leven. Sommige mensen weten exact wat ze willen gaan doen. Althans dat is wat je hoort van de enkele succesvolle persoon die “precies wist dat hij/zij op zijn/haar 6e dat en dat wilde worden” en dat dan ook geworden is. Het zijn uitzonderingen volgens mij.

School afmaken en de een gaat studeren en de ander gaat werken. Vrijheid proeven door middel van het verdienen van geld en dat dan ook zonder enig probleem aan de meest onzinnige dingen uitgeven natuurlijk! Hoe het ook gaat je hebt een idee van je leven. Trouwen, huisje, kinderen en leuk werk. Oud worden en gelukkig zijn, whatever the hell gelukkig zijn may be, en doodgaan op 100 jarige leeftijd in je bedje. Hoe vaak komt dat uit..

Ik weet dat ik in al mijn jaren (en dat zijn er inmiddels al een paar) mijn plannen en wensen voor de toekomst aardig heb moeten bijstellen. Dingen liepen en lopen niet zoals je ze graag gezien had. Soms lopen ze beter maar vaak zijn de doelen die je stelt niet realistisch of zijn er tegenslagen die je verplichten je doelen aan te passen.

Wat je niet kan bevroeden zijn de dingen die niemand verwacht, je gaat lekker en alles lijkt op zijn plaats te vallen.. en dan in eens vanuit het niets gebeurt er iets waardoor werkelijk alles anders gaat lopen dan je had verwacht. Ik heb er wel een paar gehad in mijn leventje. Wat ik merk is dat je gedurende de tijd minder makkelijk aanpast aan dit soort situaties. Ik spreek voor mijzelf natuurlijk maar vraag me wel af ik dat alleen heb. Waar ik vroeger een situatie “weg hoonde” of af deed als “ach dood gaan is erger” blijf ik tegenwoordig langer hangen in het “waarom” van dat soort dingen.

Vaker het gevoel van “de hele wereld is tegen me” terwijl dat natuurlijk bullshit is.. het is slechts 90% 😉 Nee serieus aanpassen gaat steeds lastiger op heel veel gebieden en de veerkracht van een persoon neemt af gedurende de jaren. Star en onverzetbaar zijn we niet (hoop ik) maar het wordt me langzaam wel duidelijker waarom bijvoorbeeld ouders zijn zoals ze zijn. Je gaat gewoon minder makkelijk om met veranderingen.

Minder makkelijk betekent trouwens niet dat het onmogelijk is .. lastig ja dat wel. Pijnlijk ook heel vaak (althans wederom bij mij) maar niet onmogelijk.

Veranderingen maken het leven mooi en complex tegelijkertijd .. ouder worden geeft ervaring, kracht en “wijsheid” maar ook de verstarring van gedachten.

Enfin het kwam in me op en dacht.. ach laat ik het eens delen daar mijn sociale media aanwezigheid tot een vooroorlogs dieptepunt is gezakt leek me dit een mooie gelegenheid even dag te zeggen.

Dag!