Het warm, ik moet me melden bij Monte Carlo voor een zakelijk diner. Vanuit mijn hotel, op het midden van de strip, is dat een half uur lopen. Onderweg is Kylie Minogue this time I know it’s for real aan het zingen. Aan de staat van mijn voeten en rug na een hele lange dag beurs te voelen kan ik niet anders dan dat met haar eens zijn.

Las Vegas show girls links
Dames in te korte strakke leren broekjes rechts verkleed als politie.
Transformers
Licht flitst
Meisje met gitaar en cow Bell zingt could you be loved en ik wil bijna zeggen tegen haar dat dat echt kan..
Alle deuren schreeuwen om je aandacht met free slots of een all you can eat buffet voor 10,99 waarbij ik dan denk, is een buffet niet altijd “all you can eat”?
De” pakken” van de beurs bezoekers vermengen zich met de toerist, de gokker en de te dronken groep meisjes die een paar dagen los gaan.
Het is of een meter lange Margarita of fles bier in de handen
Het is warm, graad of 30 terwijl het al ruim avond is
Blondie zingt heart of glass en ook daar heb ik inmiddels ruimschoots ervaring mee, het begint bijna vervelend te worden doe artiesten die precies zingen wat ik al weet, voel of mee gemaakt heb.

Ouders met kinderen in wagen of ruziënde stelletjes volgen de strak geklede mannen op.
Sommige weten precies waar ze heen gaan de meeste lopen maar wat verdwaasd rond.
Strip is druk met verkeer.
Om de 10 meter ligt een arme drommel met een stuk karton voor zich te slapen. Teksten als war vet, need help of I will smoke your weed for food.

Overal licht..
Overal geluid…

Stretched limousine rijden af en aan
Een man loopt zwalkend over de stoep.. Schreeuwt dat nooit meer terug wil.
Hoertjes lopen al app’end over de strip alleen gespitst op potentiële klandizie.
Ruzie.. Hij wil niet lopen, zij zwijgt..
Doorlopen is vaak onmogelijk omdat er te veel mensen op te weinig plaats verblijven
mijn stop komt in zicht, Monte Carlo, het zoveelste product van wansmaak en te veel geld.
Duizenden mensen zitten als zombies achter de slot machines hopende op dat ene moment wat ze verlost uit hun eenvoudige bestaan.

Zoveel kinderen lopen verveelt mee met moeder of vader welke alles willen zien.
Geluid, overal geluid.
Een man kijkt triest en verslagen naar de grond, misschien kan hij nog wat krediet krijgen op zijn kaart?

Na het zakelijk diner gaan we op weg naar de nachtclub voor een zakelijk feestje.
Ik wacht bij het stoplicht en een vrolijke dame van even 50 omarmt mij en mijn collega en kijkt me vrolijk maar indringend aan. “Germans” roept ze net iets te hard en ik spreek haar met een lach op mijn gezicht aan “then you must be Canadian”.. Ze kijkt me aan en begint te lachen omdat ze zich realiseert dat ze fout zit..  Ik leg haar uit dat we Dutch zijn en ze roept gelijk..” Amsterdam!?!?! ”
Voor we het gesprek kunnen voortzetten springt het licht op groen en al lachende lopen we met zijn 3en gearmd naar de overkant waar we nog grappen” if it ain’t Dutch in ain’t much” en de wegen scheiden zich nadat we elkaar een geweldige avond wensen. En onverwachte ontmoeting met een totale vreemde die we nooit weer zullen zien.

We eindigen in de Hakassan, 1 van de hipste nachtclubs in town waar een leverancier een “feestje” geeft voor 2000 man. Veel plezier, dansen, gek doen en even weer 18 voelen maar dan met de bagage van 42.

Moe maar voldaan loop ik alleen om 1 uur in de ochtend de strip af en kijk naar een wandeling van een half uur. Het is nog steeds warm en de strip is nog steeds gevuld met voldoende mensen.
Een enkel kind net ouders, meer mensen met een hoeveelheid alcohol in het bloed dan je kan weg drinken in een avond.

De zwervers zijn inmiddels van de straat geveegd omdat het nou eenmaal de omgeving “aantast”

“open bar!!! ” afgewisseld met” you wanna go to a strip club? ” zijn mijn trieste metgezellen op weg naar het hotel.
Dancing in the dark van Bruce wandelt de lengte van een hotel casino ook nog mee.. terwijl ik dat net al gedaan heb.. Hij moet beter opletten..

Ik ben er weer klaar mee, 8 dagen gewerkt en geleefd in 4 dagen tijd en de vermoeidheid eist langzaam zijn tol.

Vlakbij het hotel hoor ik “Hey my man!!!” gevolgd door een “koetenabond” ik kijk op en zie de jongen die gisteren voor de club waar we ook ‘s avonds weer een sociale “verplichting” hadden met alle andere Nederlanders uit het vak die hier zijn. Tijdens een buiten verblijf bij de club leerde we deze jongen Nederlandse woorden, gewoon omdat we allemaal vrolijk waren.
Ik lach hardop en we begroeten elkaar met een hand, duim klem en een boks alsof we jaren terug gaan.

Zometeen therapeutisch de koffer inpakken, kort slapen en morgen weer fris 24 uur reizen.. Terug naar waar ik hoor, terug naar waar ik wil en vooral terug naar hen met wie ik wil zijn, met als gezelschap een mooie productieve gezellige trip naar Las Vegas.. Voor de 14e keer.

De stad die je met open armen verwelkomt zolang je beurs gevuld is want eenmaal leeg is het de meest eenzame stad ter wereld waar vertier en vreten 24 uur per dag geserveerd wordt aan hen die betalen. De stad is een organisme dat je opzuigen kan in feesten en drank.

What happens Vegas, stays in Vegas.. Gelukkig is dat bij mij alleen maar een aanzienlijke hoeveelheid dollars en diverse toilet bezoeken.

Home, take me home.. I wanna go home.

Tot morgen, dan ben ik er weer!