Herkennen jullie dat? Zo’n moment dat je denkt.. “Waarom eigenlijk”? Kan voorkomen op veel manieren. Waarom groeien dingen eigenlijk of waarom ademen dingen.. maar ook waarom doet iemand dat of waarom doe ik dat?
Ik heb ze ook en soms zijn ze heel overweldigend en bedreigend. Waarom stap ik uit mijn bed ‘s ochtends? Waarom doe ik dat of doe ik dat niet? Waarom post ik op FaceBook.. waarom zit ik te bloggen..
Waarom ga ik bij mijn moeder langs? Het arme mens heeft geen idee dat ik kom, geen idee dat ik er ben.. en geen idee dat ik geweest ben dus waarom ga ik er dan toch naar toe? Heeft het te maken met het eigenwaarde gevoel? Voel ik me beter als ik bij haar geweest ben omdat ik dat denk dat ik een beter mens ben als dat ik nooit meer kom? Wat maakt me beter dan die ander die niet meer komt.. dat ik haar eten kan geven? Of koffie in een tuitbeker kan laten drinken?
Of heeft het te maken met iets anders? In haar geval weet ik het wel hoor. Ondanks dat ze niets meer kan en niets meer zegt, hoort of doet is ze nog steeds mijn moeder en bij een moeder hoor je je thuis te voelen. Ze is iemand waar ik me compleet veilig en geborgen voel. Alleen al haar aanwezigheid doet dat met me. Ik kan tegen haar aan praten en ze luistert. Ze begrijpt en hoort niets maar ze luistert.. En net als vroeger zal ze niet oordelen, niet vertellen wat ik moet doen .. ze zal luisteren en waar nodig een schouder bieden. Al is die schouder tegenwoordig veel harder dan dat die vroeger ooit was.
Het gevoel hebben dat je iets doet wat betekenis heeft. Iets dat ergens iets goed doet voor wie dan ook en niet helemaal in de laatste plaats voor mijzelf. Daarom doe ik wat ik doe.. en daarom zal ik sommige dingen ook blijven doen waaronder mijn moeder bezoeken tot de dag dat ze niet meer ademt.
En jij.. ja jij… ook jij zit in het daarom..
Dus als je me vraagt waarom? Nou.. daarom..
En het is te zien dat als jij bij haar bent, op dat moment lacht ze e.d, dus je weet dat ze ervan geniet.
Die lach alleen al maakt je bezoekjes uit.
Voor haar dus ook heel veel, al is ze het alweer vergeten als je weg bent, het moment telt en wat je uitstraalt !
En natuurlijk jóuw gevoel als je weer bent geweest !
Menno wat heb je het weer mooi beschreven en het is heel herkenbaar.
Vaak denk ik ook waarom dit en waarom dat.
Ga zo door met je mooie blogs ik geniet ervan om ze te lezen.
Liefs Gertiena,
Je moeder bezoek je omdat ze je moeder is. Punt. En als ze er echt helemaal niet meer is. Dan mis je ze heel erg. Ik wilde dat de mijne er nog was. Alleen het weten dat je haar fysiek kunt aanraken werkt zo troostend. Neem dat maar van mij aan. Punt.
Daarom doe je wat je doet.
Zo mooi en ‘warm’ weer geschreven Menno.
Juist: daarom 😉